september 2, 2019

Kun je een prentenboek maken waarin je de waarheid deelt over hoe het eraan toe gaat in de dierenindustrie? Tiara Portier van De avonturen van Piepmuis heeft het waargemaakt. Haar allereerste boek gaat over de melkindustrie. Benieuwd hoe zij dit heeft gerealiseerd, wat kinderen van het boek vinden en hoe zij de switch naar een vegan lifestyle heeft gemaakt? Lees dan snel verder en laat je inspireren.

Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?

Wat een mooie vraag om even bij stil te staan.

Het blije hoofd van mijn zoontje, elke zondag met zijn allen naar het bos gaan om lekker bij de paarden te kneuteren, wandelen met de honden en mijn paard, heel veel lieve mensen om mij heen en als nieuwe gerechten of baksels lukken. En ondanks dat ik niet echt een Sporty Spice ben, merk ik wel dat ik energie krijg van sporten. Dat houden we er dus in 😉

Als ik naar De avonturen van Piepmuis kijk dan krijg ik echt energie van het voorlezen van mijn boek aan kinderen. Het is fantastisch om hun denkwijzen en vragen te horen. En ook van blije klanten krijg ik energie. Als ik bijvoorbeeld hoor dat het prentenboek overal mee naartoe moet. Of dat iemand samen met haar dochter het pannenkoekenrecept maakte. Of als iemand mailt dat het verhaal indruk maakte en het zoontje met de boekenleggerknuffel omarmd in slaap is gevallen. Dan smelt je toch!

Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?

Vijf jaar geleden ben ik echt overgestapt op een veganistische leefstijl. Voor de dieren. Al als klein meisje heb ik een grote liefde voor dieren, maar de connectie met mijn eten legde ik echt pas veel later en stap voor stap.

Mijn stage in Sri Lanka, in 2006, is eigenlijk het begin van mijn vegan reis. Het merendeel van de bevolking  is boeddhist en eet geen ‘grote dieren’. In Sri Lanka stopte ik met het eten van koeien- en varkensvlees. Weer thuis verdiepte ik mij meer en meer in waar ons eten vandaan komt. De kip en later de vis, verdwenen van mijn bord. Van vegetariër, ben ik (uiteindelijk) wel direct overgestapt naar het veganisme.

Mijn tip is om voor jezelf te kijken wat haalbaar is. Het is al super als je je bewust bent van wat voor invloed jouw consumptiegedrag heeft. En dan is de keuze aan jouw! Elke stap richting veganisme is er één. Wees niet te streng voor jezelf.

Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?

Het is tegenwoordig echt zoveel makkelijker boodschappen doen dan vijf jaar geleden. Het assortiment in de reguliere supermarkt is zo gigantisch uitgebreid! Daar word ik erg blij van. We wonen dicht bij de grens en ongeveer één keer per twee maanden ga ik naar Duitsland toe om daar boodschappen te doen. DM is daar favoriet. Graag wil ik nog overstappen op plasticvrije verzorgingsproducten. Daar ben ik nog niet helemaal uit, dus als iemand tips heeft… Graag!

Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?

Mijn keuze voor veganisme zorgde er in ieder geval voor dat mijn man voornamelijk plantaardig eet. Wij voeden ons zoontje ook zo op. Familie en vrienden houden eigenlijk altijd rekening met onze leefstijl. Als we komen eten of bij feestjes. Ze vragen dan wat ze kunnen kopen en/of maken. Ik vind het altijd heel leuk als ik mensen een link van bijvoorbeeld de VeganChallenge doorstuur en ze verbaasd zijn wat er allemaal vegan is en wat voor lekkere dingen je kunt maken. Wie weet raken ze geïnspireerd en kopen of maken ze dingen zo vaker. Op de kinderopvang hebben ze voor Riven een mandje met lekkere dingetjes, voor als er getrakteerd wordt. Dat is echt super fijn!

Op het leven van dieren heeft mijn keuze directe invloed, doordat ze lekker mogen blijven leven. Vliegende dieren in huis zet ik (met een glaasje en papiertje) weer buiten en spinnen mogen lekker in ons huis blijven wonen. Slakken, padden en kikkers zet ik altijd in de berm of help ze oversteken. Dat betekent ook dat een rondje van een half uur met de honden, uitloopt tot een uur. Oeps! Oh, en die tik neemt mijn zoontje nu ook over, haha!

Je bent auteur van het prentenboek ‘De avonturen van Piepmuis’. Hoe is het idee voor dit kinderboek ontstaan?

Toen ik zwanger raakte ging ik op zoek naar kinderboeken. Er zijn heel veel mooie en leuke kinderboeken, alleen miste ik een (Nederlands) kinderboek dat past bij de manier waarop ik mijn zoontje wil opvoeden. Welke normen en waarden ik hem wil meegeven. Daarom heeft ‘De avonturen van Piepmuis’ ook een missie: een wereld waarin de mens in harmonie leeft met dier en natuur. Het thema dat het dichtst bij mijn zwanger- en moederschap stond was de productie van melk. Dus vandaar dat dat het thema van het eerste prentenboek is geworden.

Kun je wat meer vertellen over het verhaal en hoe je het ‘kindvriendelijk’ hebt gehouden?

Het verhaal heb ik zo geschreven, zoals ik het ook aan mijn zoontje vertel. Ik vind het heel belangrijk dat hij weet waarom wij bepaalde dingen niet eten of drinken. Want zoals Riven zelf zegt: ‘’Daarom is geen reden 😉 ‘’. En het is ook fijn als hij zelf kan uitleggen waarom hij dingen niet eet of drinkt.

Piepmuis op bezoek bij Anna de koe helpt om het verhaal over waar melk (meestal) vandaan komt te vertellen. Daarvoor gebruik ik emoties die kinderen al op jonge leeftijd begrijpen, zoals:

• Liefde: De liefde tussen moeder en kind, ofwel koe en kalf.
• Verdriet: Anne de koe is verdrietig, omdat haar kalfje weg is.
• Blijdschap: Het verhaal loopt goed af! Anna en kalfje Herman worden herenigd.
• Trots: Mamamuis is trots op Piepmuis zijn actie.

Het verhaal is realistisch en educatief. Door het redelijk feitelijk te vertellen kan dat zonder vinger te wijzen van wat goed is en wat fout. Het gaat over vriendschap, liefde, de liefde tussen moeder en kind en liefdevolle keuzes (die iedereen kan) maken. Ik maakte het praktisch door er een pannenkoekenrecept in te zetten én er staan ook verschillende planten en noten in waar plantaardige melk van wordt gemaakt.

Hoe reageren kinderen op het verhaal?

Wat ik zie als ik Piepmuis op bezoek bij Anna de koe voorlees aan kinderen, is dat zij het heel nuchter aanhoren. De interactie met hen maakt het voorlezen leuk. Zo kunnen ze op sommige pagina’s Piepmuis zoeken. Die gezichten als ze ‘m gevonden hebben… Of als ik bij de melkproductpagina vraag wie er ijs lust… Geweldig!

Wat ik terug hoor van vegan klanten is dat het helpt bij het uitleggen van waarom ze geen melk gebruiken. Van (nog) niet vegan klanten hoor ik dat het een mooi geïllustreerd, educatief verhaal is, maar ook dat het toch wel een ‘prikkelend’ verhaal is. Ondanks dat ik zelf vind dat het verhaal niet veroordelend is, voelen sommigen dat wel zo (de volwassenen dan hè). Dat interpreteer ik dan maar als dat er iets rommelt in hun onderbuik…

Hoe is het om zelf een boek uit te geven?

Spannend en best wel slopend, haha! Je moet echt ALLES zelf regelen. Van A tot Z. Allereerst de financiering. Daar heb ik voor gespaard en een korte voorverkoop gehouden. Als tekstschrijver heb je iemand nodig die illustreert. Mij wil je niet zien tekenen 😉 .

Ik had geluk met mijn super creatieve, inspirerende schoonzusje Niki Mens. Zij wilde graag een boek vormgeven, dus dit was voor haar een mooie kans. En ik hoefde niet verder te zoeken, want haar ideeën paste perfect. Denk ook aan hoeveel exemplaren je laat maken. Laat je het printen of drukken? En welke printshop of drukkerij past dan? Ga je voor snel, goedkoop, milieuvriendelijk? Hoe ga je je boeken verkopen? Productfotografie etc. En dan heb je ook nog heel veel administratieve rompslomp. Maar overall; als de boeken dan eindelijk geleverd worden en je het eerste exemplaar in je handen hebt, dan overheerst toch vooral het gevoel van TROTS!

Zou je meer boeken willen schrijven en heb je daar al ideeën over?

Jazeker! Ik heb een lijstje met ik denk wel tien thema’s die passen bij de missie van De avonturen van Piepmuis. Denk aan: plastic, palmolie, bio-industrie (varkens, kippen etc), yoga of de kledingindustrie. En ik zou heel graag een kinderkookboek maken. Maar daarvoor heb ik dan wel een goede kok/diëtist nodig.

Heb je tips voor andere lezers die graag zelf een prentenboek willen schrijven en uitgeven?

Ik geef jullie mijn top vijf:

1. Tijd, tijd, tijd!!
2. Bedenk goed welke boodschap je wilt overbrengen en naar welke doelgroep.
3. Pas je schrijfstijl en vormgeving aan op je doel en doelgroep.
4. Laat teksten door meerdere mensen nalezen.
5. Maak goede afspraken met leveranciers en zet ze op papier.

Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?

Ik heb eigenlijk meerdere grote voorbeelden. Politiek gezien vind ik Marianne Thieme en Esther Ouwehand echt hele krachtige vrouwen. Hoe zij zaken onderbouwen en verwoorden. Petje af hoor! Daarnaast mensen als jij Claire, Lisette Kreisher, Maika Karremans, Janneke van der Meulen en de Lisa’s (Stel en Steltenpool). Elk op hun eigen manier promoten zij het maken van liefdevolle keuzes. Toppers! En de drijvende kracht achter animal sanctuaries, zoals Melief, De Nobele Hoeve of Koeienrusthuis De Leemweg. Wauw! Ook voor mensen die in steden in cubes staan heb ik heel veel respect. Ze gaan met compleet onbekenden het gesprek aan over veganisme. Ik ben daar veel te onzeker voor. Een prentenboek is dan redelijk anoniem.

Als ik terugdenk aan het uitgeven van mijn prentenboek is denk ik de les van Pipi Langkous wel toepasselijk: Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk dat ik het wel kan. Het uitgeven van een kinderboek was echt een sprong in het diepe.

Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een veganistische lifestyle?

Stap op je eigen tempo over. Dat kan in één keer zijn of stapje voor stapje. Ik heb zelf bijvoorbeeld niks weggegooid wat nog goed was. Als ik iets nieuws nodig heb, dan koop ik dat vegan. Eten en drinken was ik zo doorheen en dat was zo vervangen, maar bijvoorbeeld een bank en schoenen duren wat langer.  Ik merk wel dat ik de leren schoen die ik nog heb van voor de overstap nooit meer aan heb…

Ik vond het zelf fijn om informatie te lezen over veganisme. Het is nog niet de norm, dus mensen gaan vragen stellen. Het is dan prettig als je daar goed op kan antwoorden, uitleg kan geven en wellicht mensen zelfs kan inspireren.

Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?

Het merk De avonturen van Piepmuis mag van mij nog veel groter worden. Een merk dat staat voor diervriendelijk, duurzaam en liefdevol. Voor mens, dier en aarde. Ik sta open voor elke samenwerking op dat gebied. Dus als iemand ideeën heeft… Let me know!

Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?

De eerste is heel utopisch; vrede op aarde, want een ander leed toebrengen is nergens voor nodig. De tweede is dat ik geld kan verdienen met De avonturen van Piepmuis. Dus van mijn passie mijn werk maken. Verandering teweegbrengen op diervriendelijk en duurzaam vlak. De derde hangt daarmee samen. Ik zou graag een sociale onderneming starten. Bijvoorbeeld met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt of eenzame mensen. Daar horen dan ook opvangdieren bij. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen leren over hoe dieren communiceren, hun emoties zien en ervaren hoe fantastisch ze zijn! Die eet je toch niet op?! Die heb je lief!

Ben je gelukkig?

Ja! Ik heb een geweldig zoontje en een super lieve man. Daarnaast heb ik veel lieve, mooie mensen om mij heen. Daar zou ik niet zonder kunnen! We zijn gezond. We wonen in een fijn huis, in een fijne stad. Mijn prentenboek koste bloed, zweet en tranen, maar het is er! En mijn werk als communicatieadviseur sociaal domein bij een hele sociale gemeente past ook bij mij.

Wat is jouw definitie van succes?

Succes. Ja, wat is succes? Succes zit ‘m in kleine en grote dingen. Dat mijn prentenboek er is, is een succes. Dat het in verschillende winkels ligt is een succes. En ook dat ik een beetje overspannen raakte van een gezin draaiende houden, honden en een paard verzorgen, sociale contacten bijhouden, werken bij de gemeente én een prentenboek uitbrengen, maar daar keihard aan werken en daardoor nu eindelijk weer mijn energie terugkrijgen. Ook dat is een succes!

Gedeeld: Insight information en korting

Insight information van Piepmuis op bezoek bij Anna de koe:

• Mijn opa en oma hadden een boeren gemengd bedrijf. Boer Cor en Boerin Annie zijn naar hen vernoemd.
• De honden Bo en Di zijn gebaseerd op mijn eigen honden Malibu en Diamond. Boo en Di zijn hun koosnaampjes. In het echt zien ze er alleen veel liever uit 😉
• Malibu en Diamond heb ik in 2006 van de vismarkt in Hikkaduwa, Sri Lanka gered. Ik heb ze daar laten enten en steriliseren, vandaar het ‘knipje’ uit de oren. Het was niet de bedoeling ze mee te nemen naar Nederland (ik woonde nog thuis en we hadden al een hond). Nu zijn ze toch alweer 12,5 jaar in Nederland en 19 juni werden ze 13 jaar.

Vakantiepret = 20% korting

De vakantie komt eraan! Speciaal voor de lezers van Claire’s Mission geven we 20% korting op de boekenlegger bij aankoop van een prentenboek. Gebruik de code: clairesmission20% . Deze actie loopt tot en met 31 juli 2019.

---