Het is alweer 3 jaar geleden dat ik Giulia interviewde en wat is het bijzonder wat er in 3 jaar tijd allemaal kan veranderen! Niet alleen verhuisde we allebei, we zijn allebei ook trotse mama’s geworden en hebben allebei een andere wending gegeven aan ons blog. Hoog tijd dus voor een nieuw interview met mijn vriendinnetje! Ben je benieuwd naar alles wat haar bezighoud, de lessen die zij in de afgelopen jaren heeft geleerd en wil je een zak overheerlijke granola winnen?

Het is alweer 3 jaar geleden dat ik je voor de laatste keer interviewde (klik hier) en wat is er in de tussentijd een hoop verandert! Kun je ons meenemen in de tijd?

Jeetje, er is inderdaad heel veel veranderd! Ik heb het vorige interview maar even opnieuw gelezen om te kunnen vergelijken. Een korte opsomming: mijn blog heet niet meer renmeisje.com, ik werk niet meer in loondienst én ik heb een dochter! Mooi om te zien dat een aantal dingen waar ik op dat moment al over nadacht, inmiddels werkelijkheid zijn geworden. 

En hoe gaat het nu met je?

Goed! Het was altijd mijn grootste droom om moeder te worden en die droom is uitgekomen, dus wat dat betreft ben ik absoluut gelukkiger dan ooit. Daarnaast had ik het in het vorige interview over mijn wens om volledig zelfstandig te werken en ook dat is gelukt! Verder kan ik wel clichés gaan opnoemen over dat ik het druk heb, maar hé: wie niet?! 😉

Jullie prachtige dochter Ella, is inmiddels alweer een jaar! Hoe bevalt het moederschap je?

Inderdaad, inmiddels is ze alweer bijna 13 maanden! Ik vind het moederschap fantastisch en zo ongeveer met de dag leuker worden. Knuffelen met zo’n klein frummeltje vond ik heerlijk, maar zo’n eigenwijs meisje met een heel eigen karaktertje is nog zó veel leuker! Ella leert inmiddels vrijwel elke dag iets nieuws en ik sta bij elke ontdekking als een gek te juichen. Ik kan werkelijk niet omschrijven hoe het voelt om je kind zo te zien groeien, maar iedere ouder weet wel wat ik bedoel.

Natuurlijk is het soms ook vermoeiend en frustrerend. Zeker de eerste 9 maanden waarin ik op een enkele keer na maximaal 4 uur achter elkaar kon slapen, waren behoorlijk vermoeiend. Nu ben ik dolblij dat Ella meestal wel tot ergens tussen 5 en 6 uur slaapt, maar toevallig heeft ze de afgelopen nacht weer meer dan twee uur liggen spoken. Dan realiseer ik me wel weer even: mijn eigen vrijheid heb ik voorlopig nog niet terug. En dan heb ik niet eens veel vrijheid nodig, maar slapen wanneer het mij uitkomt zou wel prettig zijn 😉 . Ella hoeft maar één keer te lachen en alles is weer goed, hoor! Ze is het méér dan waard. Maar ook die kant probeer ik af en toe te laten zien. Inmiddels weten we wel dat het moederschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar zeker op social media lijkt het gras vaak toch veel groener aan de overkant. In onze tuin moet het gras nog aangelegd worden, dus ik kan je verzekeren; bij ons is het gras niet groener dan bij jou!

Wat zijn de belangrijkste lessen die je het afgelopen jaar hebt geleerd?

Een kind leert je zoveel! Mij tenminste wel. Ik ben een echte control freak, maar Ella heeft daar geen boodschap aan. Een kind zorgt juist altijd weer voor verrassingen en vraagt om flexibiliteit. Daar ben ik dan ook enorm in gegroeid! Zeker de laatste weken, nu ik wat meer tijd voor mezelf begin te nemen. Ik heb maandenlang vrijwel elk vrij moment gebruikt voor werk of huishouden en lag om 21.00 uur al te slapen in een poging genoeg nachtrust te krijgen. Inmiddels slaapt Ella (meestal) een stuk beter en nu ze weer naar de gastouder en de opa’s en oma’s kan heb ik wat meer ademruimte. Ik kan weer werken terwijl zij goed verzorgd wordt en heb ’s avonds nog even tijd voor mezelf. Het duurde wel een poos voordat ik die tijd voor mezelf ook daadwerkelijk begon te nemen; pas sinds een week of drie heb ik daar mijn draai in gevonden. Ik weet dat ik slecht ben in ontspannen en voor mezelf zorgen, maar ik merkte steeds vaker dat dat niet alleen effect had op mezelf maar ook op Ella. Haar nachtelijke avonturen kon ik steeds slechter aan – niet alleen door slaapgebrek – maar ook omdat ik nooit tijd voor mezelf nam. Ik at wel goed en bewoog voldoende, maar even lekker wegduiken in een boek of een paar nummers zingen? Dat had ik al meer dan een jaar niet meer gedaan. Op de een of andere manier lukt het mij nu wel! Ik lijk eindelijk een balans te vinden en mezelf ontspanning te gunnen. Ik ben er nog lang niet, maar als ik nu om 21.00 uur in bed lig met een boek ben ik al heel tevreden! En het allermooiste is; ik merk direct dat het werkt! Ik ben veel rustiger naar Ella toe, veel minder gestrest als ze een dagje nergens zin in heeft of ’s nachts ligt te spoken. Waar ik eerder meteen begon te piekeren over de slaap die ik miste en mijn planning die in de soep liep, kan ik dat nu al veel beter loslaten. Zo’n kleine verandering, met voor mij mentaal enorm veel resultaat!

Zo zijn er dus heel veel lessen die ik het afgelopen jaar heb geleerd, maar de belangrijkste zijn wel bovenstaande twee; loslaten en goed voor mezelf zorgen. Door los te laten zorg ik beter voor mezelf en als ik beter voor mezelf zorg kan ik ook gemakkelijker loslaten. Het klinkt zo eenvoudig, hè 😉 !

Oh, wacht! Er is toch nog een andere hele belangrijke les die ik heb geleerd; geniet NU van dit moment, want je kunt het niet voor eeuwig vasthouden. Ik heb altijd al de drang gehad om alles vast te leggen, omdat ik niets wil vergeten. Vooral gevoelens zou ik zo graag in een potje willen stoppen om voor altijd te bewaren. Op vakantie zag ik vrijwel alles altijd door een lens, want ik maakte echt óveral een foto van. Zonde, dat weet ik! Maar pas nu Ella er is en het écht niet meer mogelijk is om alles vast te leggen, leer ik meer te genieten van het moment. Ik kan nu eenmaal niet overal een foto of video van maken (al doe ik nog steeds enorm mijn best), dus ik moet nu wel vaker bewust aanwezig zijn in het moment en gewoon genieten. Genieten van wat ik heb; een fantastische dochter!

Recent nadat je mama bent geworden van Ella, schreef je een heel mooi blog artikel waarin je aangeeft te stoppen met jezelf labels op te leggen en gewoon te doen waar je gelukkig van wordt. Kun je hier wat meer over vertellen?

Bedankt voor je compliment! En bedankt dat je mij weer even op dit artikel wijst. Ik moet echt weer eens meer over onderwerpen zoals deze gaan bloggen. Of beter gezegd; ik WIL meer over dit soort onderwerpen bloggen!

Terug naar je vraag. Ik merkte steeds vaker dat ik mij in hokjes geduwd voelde en dat het idee dat ik daar voor altijd in vast zou zitten mij benauwde. Van de enkeling die van mij weet hoe ik echt ben hoorde ik bovendien dat ik juist doordat ik niet perfect ben andere mensen inspireer. Tel daarbij op dat ik er soms over twijfelde of ik wel door zou gaan met bloggen, puur omdat ik mij ‘schaam’ voor mijn niet perfecte keuzes en mij realiseerde dat ik hier iets mee moest doen. Het duurde even voordat dit artikel online stond, maar de reacties erop waren overweldigend! Veel positiever dan ik had verwacht. Sindsdien durf ik ook meer van mezelf te laten zien, al zou ik daar nog veel verder in willen gaan. Dat heeft tijd nodig, zowel om angsten te overwinnen als om een balans te vinden in hoe ik mijn leven online wil delen. Maar dit artikel was voor mij in ieder geval al een enorme stap in de goede richting!

Heeft het ook geholpen? Ontvang je nu minder kritiek en levert het meer positieve gesprekken op?

Daarvoor moet ik er denk ik echt nog meer mee gaan doen. In mijn naaste omgeving is mijn boodschap wel heel goed ontvangen en hoor ik nu ook wat vaker dat het zo fijn is dat ik daar open in ben. Online merk ik dat mensen de laatste tijd ook wel iets milder zijn. Of misschien volgen de ergste critici me niet meer 😉 . In ieder geval verwacht ik wel dat hoe meer ik van mezelf laat zien, hoe positiever de reacties zullen worden!

Je hebt de naam van je blog verandert van Renmeisje naar Bij Mama Thuis. Kun je hier wat meer over vertellen?

Renmeisje startte als mijn hardloopblog en groeide uit tot een soort lifestyleblog. Toch merkte ik dat iedereen die mij benaderde dat deed vanuit een sportief perspectief. Zeker toen ik tijdens de zwangerschap van Ella al vrij snel niet meer kon hardlopen, voelde dat verkeerd. Ik deelde immers niet veel meer over sport en juist wel veel over andere onderwerpen. Toen Ella eenmaal geboren was pakte ik het sporten wel weer enigszins op, maar mijn lijf deed (en doet) niet echt van harte mee. Ik geef wel weer drie keer per week les in de sportschool, maar hardlopen doe ik tot op heden niet. Of dat er ooit weer van gaat komen? Dat weet ik zeker. Ik genoot er zo intens van! Maar met een dreumes, een drukke man, een eigen bedrijf en gelukkig toch drie vaste sportmomenten per week komt het er nu niet van. Daarnaast lijkt mijn lijf nog steeds niet hersteld van de zwangerschap, dus voorlopig houd ik het bij achter mijn dreumes aanrennen en mijn eigen lessen yoga en BodyBalance.

Over sporten schrijf ik dus niet veel meer, maar wel over alles wat in mijn hoofd en bij mij thuis afspeelt. Nu ik moeder ben, bij mama thuis dus!

Over welke onderwerpen blog je nu allemaal?

Ik blog eigenlijk over alles wat mij op het moment van schrijven bezighoudt. Dat is nu dus vooral het moederschap, ons huis(houden) en mijn werk. Uiteraard komen er zo nu en dan plantaardige recepten voorbij en ook voor reviews sta ik altijd open! Mijn blog is gewoon mijn uitlaatklep; als ik vind dat ik iets met de wereld moet delen en daar meer tekst voor nodig heb dan handig is om op Instagram en Facebook te plaatsen, dan schrijf ik een blog!

Al doe ik dat de laatste tijd veel te weinig. Ook iets met geen tijd en stiekem ook geen rust. Maar nu ik, zoals eerder gezegd, weer wat meer de tijd neem voor mezelf merk ik dat ik het bloggen wel weer wat actiever op wil pakken. Schrijven is immers mijn werk, maar ook een stukje ontspanning. In ieder geval voor mijn eigen blog, want wat ik daarvoor schrijf bepaal ik helemaal zelf. Ik ga er dus wel vanuit dat de frequentie waarin mijn blogs verschijnen de komende tijd wat omhoog geschroefd wordt!

En je schrijft nu ook regelmatig gastblogs! Kun je hier wat meer over vertellen?

Ja, dat vind ik heel leuk! Schrijven voor een andere doelgroep, misschien weer nieuwe mensen leren kennen en een stukje publiciteit voor mezelf. Ik heb tijdens mijn zwangerschap blogs geschreven voor WIJ.nl en ben onlangs gestart met columns voor Ouders Online. Zulke gastblogs stimuleren mij weer om te schrijven over net iets andere onderwerpen of op een net iets andere manier en dat vind ik een mooie uitdaging!

Zijn er ook dingen qua bloggen die je nu niet meer doet?

Ik leg er vooral niet meer zoveel druk op. Een hele tijd geleden publiceerde ik elke dag een blog, daarna ging ik over op een paar keer per week en nu zie ik het wel. Ik erger mij dan soms wel aan mezelf dat ik al een tijdje niets heb gepost, maar realiseer mij ook dat de teksten die ik schrijf voor opdrachtgevers voorrang hebben. En het feit dat ik meer opdrachten heb is alleen maar een goed teken!

En je bent veel actiever geworden op Instagram! Kun je hier wat meer over vertellen?

Inderdaad, ik probeer meer aanwezig te zijn! Mijn eigen bedrijf is sinds mijn zwangerschapsverlof is afgelopen mijn enige inkomstenbron, dus ik moet mezelf wel op de kaart zetten. Daarvoor volg ik af en toe wat cursussen of webinars en de tips die ik daar krijg probeer ik toe te passen. Soms lukt dat een tijdje heel goed en soms weer wat minder, maar dat is oké. Ik vind het leuk om actiever te zijn en daar resultaten mee te boeken. Het levert mij vooral veel meer interactie met mijn volgers op en dat is hartstikke gezellig! Zeker als je zelfstandig ondernemer bent en dus geen collega’s hebt. Maar het kost ook veel tijd. Ik krijg steeds meer privéberichtjes en hoe leuk ik dat ook vind, het kost wel veel tijd. Ik beantwoord ze met veel liefde en er komen soms de leukste gesprekken uit voort! Zo heb ik via Instagram onder andere Lisa leren kennen. Een fantastische fotografe, zo blijkt! De foto’s van ons die je bij dit artikel ziet zijn door haar gemaakt. We kletsten online wat af, spraken af om deze foto’s te maken en kletsten online weer verder. Inmiddels hebben we alweer plannen voor nieuwe samenwerkingen! Dat vind ik echt heel mooi van social media. Een andere manier om mensen te leren kennen en dat kan hele waardevolle contacten opleveren.

Wanneer ik het echter even een periode wat drukker heb, ben ik minder actief. Dan is het iets te veel om ook nog continu updates te plaatsen én al die privéberichtjes bij te houden. Eerst had ik daar moeite mee, maar nu accepteer ik het. Het zijn mijn kanalen, dus ik ben de baas!

Hoe gaat het met Schrijfmeisje?

Heel goed! Na mijn verlof breidde ik mijn werkzaamheden langzaam weer uit en toen de coronacrisis begon was ik net met een paar nieuwe klanten gestart. Helaas had ik het in die periode wel erg rustig, omdat veel van mijn opdrachtgevers gedupeerd waren. Sommigen van hen kunnen nog steeds nauwelijks klanten bedienen, dus hebben ze ook geen budget om mij als tekstschrijver in te huren. Gelukkig voor mij zijn andere opdrachtgevers wel weer volop bezig, dus ik heb het inmiddels ook weer lekker druk! Ik schrijf nu voornamelijk SEO-teksten voor websites en verzorg de social media voor een aantal klanten. Zo gaandeweg ontdek ik steeds meer wat ik echt leuk vind om te doen en ik hoor van mijn opdrachtgevers natuurlijk ook welke waarde ik hen bied. Dat brengt mij verder in de ontwikkeling van mijn bedrijf en daar krijg ik héél veel energie van!

En voordat ik het vergeet; mijn droom is uitgekomen! Je bent Nederland aan het veroveren met je goddelijke granola! Kun je hier wat meer over vertellen?

Wat een heerlijk compliment! Mijn granola is inmiddels inderdaad landelijk te bestellen. Ik lever al jaren granola bij mij in de buurt, maar sinds een paar maanden lever ik ook aan Mengelmoes. Dit is een heel leuk winkeltje hier in de stad, waar je zowel cadeautjes kunt kopen als een lekker hapje kunt eten. Mengelmoes heeft tijdens de coronacrisis een webshop geopend en verzendt nu door heel Nederland! Zo is het dus ook mogelijk om mijn granola, in drie verschillende smaken, thuis te laten bezorgen!

Wat zijn je wensen en dromen?

Ik wens uiteraard een mooiere wereld, waarin we beter zorgen voor elkaar en de natuur. Voor mezelf wens ik dat ik heel lang mag genieten van mijn familie en vrienden. Dat Ella een broertje of zusje mag krijgen met wie ze een hechte band opbouwt. Dat ze beiden opgroeien tot mooie mensen die doen waar ze gelukkig van worden, goed zorgen voor zichzelf en voor elkaar en heel lang van hun families mogen genieten. Ik hoop dat mijn man en ik volop kunnen genieten van ons huidige klushuis en over een aantal jaren verhuizen naar een iets groter huis met een grotere tuin om nog langer van te kunnen genieten. Op carrièregebied hoop ik van mijn bedrijf een groot succes te maken, zodat ik ook in de toekomst geniet van wat ik doe en we voldoende inkomsten hebben om het leven te leiden waar wij gelukkig van worden. 

Hoe wil je dat je leven er over 3 jaar uit ziet?

Over 3 jaar hoop ik dat we wel een beetje klaar zijn met de grootste verbouwingen hier in huis, hoop ik dat Ella een broertje of zusje heeft waarmee ze de meest geweldige avonturen beleeft, hoop ik mijn bedrijf écht op de kaart te hebben gezet zodat alles wat ik doe eigenlijk op rolletjes loopt, hoop ik dat onze tuin volop bloeit en ons voorziet van heerlijke kruiden en groenten, hoop ik met ons gezin een cruise te kunnen maken en hoop ik dat ook mijn familieleden in Italië mijn kind(eren) in het echt ontmoet hebben!

Zijn er samenwerkingen waar je voor openstaat?

Absoluut! Ik sta vrijwel overal voor open. Zolang het maar bij mij past. En wat bij mij past, dat zie ik op dat moment wel. Ik blijf mezelf ontwikkelen en wil mij niet vastpinnen aan bepaalde ideeën die ik nu heb, maar waar ik in de toekomst wellicht compleet anders over denk. Dat is toch ook wel het mooie van mens-zijn? Alsmaar leren, alsmaar veranderen. Ik voel mij vandaag niet anders dan gisteren en voelde mij gisteren echt niet anders dan eergisteren, maar ik voel mij wél heel anders dan een paar jaar geleden! Zonder het echt in de gaten te hebben zijn we onszelf aan het ontwikkelen. Waar ik nu sta, is niet waar ik over een jaar sta. Dus voor welke samenwerkingen ik opensta, dat ontdek ik gaandeweg. 

Niet perfect, wel gelukkig. Dat is je nieuwe lijfspreuk. Heb je tips, tricks do’s and don’ts voor iedereen die hetzelfde najaagt?

Die lijfspreuk past echt bij mij, juist omdat ik er moeite mee heb. Ik ben een perfectionist en heb moeite met gelukkig zijn. Maar hoe vaker ik die zin uitspreek of opschrijf, hoe beter het lukt! Helaas is er geen schakelaar die je om kunt zetten om je gedachten te veranderen. Het is je mindset die moet veranderen en dat gaat niet van het ene op het andere moment. Het is een proces. Op sommige vlakken kan ik mijn perfectie inmiddels wel loslaten en gelukkig zijn, maar wat andere dingen betreft nog niet. En dat is oké! Vroeger was ik elke avond boos op mezelf als het mij niet was gelukt om te ontspannen. Tegenwoordig zie ik veel beter wat er wél lukt. Oké, ik heb vandaag niet gelezen. Maar ik lag wél op tijd in bed! Ik heb wél mijn nagels gevijld! En niet minutenlang doelloos door mijn Instagram-feed gescrold. Ik ben milder naar mezelf geworden en dat is denk ik wel de sleutel tot succes. Het is echter niet een kwestie van die sleutel omdraaien en je bent er. Het is twee stappen vooruit, een stap terug. En je dan vooral niet laten ontmoedigen door die ene stap terug!

Een tip is misschien wel om je te focussen op kleine dingen, echt hele kleine dingen. Voor mij is het bijvoorbeeld een belangrijk doel dat ik weer veel ga lezen, omdat ik daar echt van geniet en ik door te lezen ook echt kan ontspannen. Jarenlang probeerde ik mezelf dan te pushen om hele boeken te lezen door lijstjes te maken van wat ik wilde lezen of door ‘lezen’ in mijn agenda te zetten. Het werkte allemaal niet. Nu liggen er verschillende boeken in mijn nachtkastje en neem ik mezelf elke dag voor te lezen. Geen minimum, geen maximum. Geen verplichte kost, ik kan elke avond weer kiezen voor het boek waar ik op dat moment behoefte aan heb. De ene keer lukt het, de andere keer niet. Gisteren las ik in het ene boek, vandaag komt het er misschien niet van en morgen lees ik misschien slechts weer één bladzijde uit een ander boek. Natuurlijk erger ik mij dan alsnog aan het feit dat ik nauwelijks vooruitkom in die boeken, maar zo langzaamaan hoor ik mezelf steeds vaker denken; maar je komt wél vooruit! Dan zie ik op Instagram weer een of andere boekenwurm voorbij komen en ben ik jaloers, maar denk ik nu; ik ben onderweg. Ik zet stappen, hoe klein ze ook zijn.  

Gedeeld: vegan cheesecake & win een zak granola!

Eigenlijk had ik dit aan het begin van dit interview moeten doen, dan had ik gezegd; ren even naar de supermarkt, haal de ingrediënten voor dit recept, maak ‘m en kom morgen terug om onder het genot van een stukje taart dit interview te lezen. Maar hé, deze cheesecake smaakt al-tijd goed!

Aangezien je zelf zo dol bent op mijn granola, lijkt het mij ook heel leuk om een van je volgers blij te maken met een zak verse granola! Dus ik zou zeggen: volg @clairesmission en @schrijfmeisje_ op Instagram, laat een leuke reactie achter onder mijn meest recente post en stuur mij even een privéberichtje om te laten weten dat je meedoet! Dan kunnen we meteen kennismaken, gezellig 😀 !

Ik stuur de winnaar op dinsdag 18 augustus een berichtje!

---

Welke vraag zou jij aan Giulia willen stellen?