Nog nooit eerder is het zo tastbaar geworden wat het consumeren van vlees en andere dierlijke producten teweeg brengt. Want laten we eerlijk zijn, als ieder mens vegan was geweest, dan hadden we geen coronavirus gehad en laat staan in deze lockdown gezeten. Maar wat als je nog niet vegan bent? Waar begin je? En hoe pak je dit aan wanneer je de enige persoon binnen je gezin of familie bent die vegan wil leven? In dit blog artikel neem ik je mee in mijn reis, inspiratiebronnen en nog veel meer.
First things first; waarom ik vegan ben.
Ik ben vegan geworden omdat ik niet langer mijn ogen wilde sluiten tegen al het dierenleed. Want jeetje, wat is dit afschuwelijk. Koeien, varkens, kippen en nog vele andere dieren die geslacht worden, vaak nog wanneer ze een baby zijn. Maar ook konijnen, honden, apen en andere dieren waar op getest wordt voor make-up en medicijnen. De hele industrie is door en door verrot. En het ergste is nog, dat het volkomen onnodig is. Want er zijn zoveel alternatieven! Dingen die je lekker vindt om te eten, daar hoef je helemaal geen afscheid van te nemen. Want de allerlekkerste burgers, koekjes, kaas, melk en nog veel meer, die zijn er tegenwoordig 100% plantaardig! Net zoals de mooiste cosmetica, kleding, schoenen en eigenlijk alles wat je je maar kunt bedenken.
Hoe ik ben begonnen met het veganizen van mijn leven.
Het is inmiddels alweer 4 jaar geleden dat Roy en ik onze levensstijl zat waren. We waren beide verslaafd aan roken (dit is hoe ik na 15 jaar cold turkey stopte met roken), hadden geen energie om te sporten en lagen na het avondeten altijd met een food coma op de bank. En dat terwijl we nog super jong waren! Roy wilde stoppen met roken en ik wilde meedoen maar wel met als voorwaarden dat we vegetarisch zouden worden (ik ben mijn hele leven op en aan wel/niet vegetarisch geweest). In diezelfde week zette ik vrij naïef de documentaire Cowspiracy aan. Roy zat ook op de bank, met zijn laptop op schoot. Al vrij snel konden we onze ogen niet meer van de tv houden. Ik huilde tranen met tuiten en ook Roy was onder de indruk. Direct na afloop heb ik een vuilniszak gepakt en heb ik alle producten met dierlijke ingrediënten en die getest worden op dieren die we nog in huis hadden weggegooid. Alles heb ik toen in de loop van dagen/weken/maanden vervangen voor vegan alternatieven.
Mijn leven als activiste begon.
De eerste 2,5 jaar als vegan was ik onwijs activistisch. Niet alleen met mijn blog, maar ook in mijn persoonlijke leven. Wanneer je dit leest begrijp je vast wat ik bedoel met als ik zeg dat het voelt alsof je het licht hebt gezien. Opeens zie je alles zo helder en duidelijk. En begrijp je niet waarom andere stug door blijven gaan met vlees eten, producten gebruiken die op dieren zijn getest en op andere manieren dierenleed in stand houden. Ik gebruikte ieder podium om mijn kennis te delen en om mensen te onderwijzen. Ik sprak op vegan festivals, discussieerde er op los zowel offline als online, werkte bij een vegan restaurant en de Nederlandse Vereniging voor Veganisme en ik deed nog 101 dingen. Het resultaat was dat ik soms een compliment kreeg, maar nog vaker doodsbedreigingen van veehouders, jagers en mensen die niet zien wat ik zie. Het maakte mij moe, eenzaam en ik voelde mij vaak onbegrepen.
Ik werd zachter, compassievoller.
Uiteindelijk koos ik ervoor om (uiteraard) vegan te blijven maar wel te verzachten. Ik stopte met het ‘harde’ vegan activisme en ging opnieuw aan de slag bij de Dierenbescherming als vrijwilliger en ik leerde mensen kennen die net zoals ik dol zijn op dieren. Maar sommige aten nog wel vlees of waren vegetarisch. In gesprekken vond ik gelijkenissen qua dierenliefde en ik koos ervoor om mij hierop te focussen. De verschillen waren er zeker en soms voerde we hier een discussie over. Maar ik koos er dit keer voor, om mijn compassie te vergroten. Niet alleen voor de dieren, waar ik nog steeds dagelijks een stem voor probeer te zijn, maar ook voor de mens tegenover mij. Want ik heb zelf ook een lange weg afgelegd om te komen waar ik ben. Hoe vaak ik er wel niet voor koos om mijn ogen te sluiten bij het zien van beelden waarin dierenleed voorkwam…
De perfecte veganist bestaat niet.
Als er iets is wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd, is dat de perfecte veganist niet bestaat. Iedereen heeft wel iets kwetsbaars of vindt het lastig om iets te vervangen voor een diervriendelijk alternatief. Hoewel je bij mij niets van leer, bont of producten vindt die op dieren getest zijn. Heb ik sinds ik borstvoeding geef, een onverzadigbare behoefte aan zoet en als er een koekje of chocolaatje wordt aangeboden waar ei of koemelk in zit, heb ik soms niet meer de kracht om dit af te wijzen. En weetje wat, dat is oké. Voor mij betekent vegan zijn, dat ik er dagelijks alles aan doe om de wereld een mooiere plek te maken waarin alle ruimte is voor dierenliefde.
Wat als alleen ik vegan wil zijn binnen mijn gezin?
Toen ik nog thuis woonde, waren er periodes waarin ik echt geen vlees meer wilde eten. Vegetarisch worden in een huishouden waar vlees het belangrijkste onderdeel van je bord vormt, valt niet mee. Vooral niet wanneer je er mee wilt stoppen vanwege ethische overwegingen, niet omdat je het niet lekker vindt. Wat mij toen hielp was om kennis te vergaren. Boeken lezen, aansluiten bij een organisatie om vrijwilligerswerk voor te doen (of je nu vegan wordt voor het milieu, dieren of je eigen gezondheid) en gelijkgestemde vinden. Persoonlijk vond ik de switch naar vegan makkelijker. Het is drastisch. Je kijkt niet meer naar kaas gemaakt van vegetarisch stremsel (waarbij ik zelf vaak toch verleid werd om gewoon die lekkere oude kaas te pakken), nee je zoekt vegan kaas.
En natuurlijk kan het gebeuren dat jij de enige persoon binnen je gezin bent die vegan is of wilt zijn. Dit hebben Roy en ik ook een tijd meegemaakt. Wat ons hielp was afspraken maken met elkaar. Vlees is mijn harde grens, het komt er gewoon niet in. Net zoals leer, bont en andere producten. Maar wanneer mijn hubby kaas wil eten, ei en heel af en toe vis. Dan heb ik daar niet zo’n moeite meer mee. We zijn hierin heel liefdevol, zacht en respectvol tegenover elkaar.
Wil je vegan worden? Dit zijn mijn tips.
Waarom wil je graag vegan worden of waarom ben je vegan? Het is een vraag die je heel vaak mag gaan beantwoorden. Want veganist zijn, hoewel je het steeds vaker hoort, is niet vanzelfsprekend. Voor veel mensen is het bijzonder. Soms positief maar ook negatief.
Mijn belangrijkste tip is dan ook; blijf met jezelf filosoferen. Wat vindt je belangrijk en waarom? Waar liggen je grenzen? Hoe voelen bepaalde gebeurtenissen? Hoe zie je jezelf of zou je jezelf willen zien? Als veganist ben je voor veel mensen een inspiratiebron maar ook iemand die gebruikt wordt om tegenaan te plassen. Je moet soms sterk in je schoenen staan om beschermd te blijven tegen alle weerstand. Wat mij hierin enorm helpt is dat ik mezelf en al mijn beweegredenen door en door ken. Ik voel daardoor ook de kracht wanneer ik merk dat het gesprek een wending krijgt die mij niet bevalt, om op te staan en weg te gaan. Zowel offline als online.
Laat je inspireren. Er zijn zoveel leuke bloggers, mooie boeken, restaurants (hopelijk mogen we ze snel weer bezoeken) en series! Vegan zijn is allang niet meer stoffig, maar ook gewoon heel stoer en sexy! Je huid straalt, je voelt je goed, je staat sterk en je leeft je leven volgens jouw idealen. Daar mag je super trots op zijn! En je staat niet alleen! Er zijn zoveel mensen die je kunnen inspireren (bijvoorbeeld deze 10 toppers).
Kies voor positiviteit. Je kunt je als veganist heel eenzaam en onbegrepen voelen. I’ve been there. Vooral Facebook groepen zoals Vegan Nederland, voeden mijn verdriet hierin. Want ja, je kunt je omringen met andere veganisten. Maar de waarheid is, is dat de wereld die nog niet vegan is (helaas) nog veel groter is. Mijn weg van compassie en mindfulness, heeft ervoor gezorgd dat ik vol liefde en positiviteit in het leven sta. Ondanks dat ik vaak omringt ben door mensen die nog niet zien wat ik zie. Punten van gelijkenis vinden helpt hierin. Want als ik eerlijk mag zijn… Ook binnen de groep van veganisten, vond ik niet vaak mensen die net zo bezig waren met dierenleed als dat ik zelf ben.
Uiteindelijk bouwen we allemaal onze eigen ‘tribe’ gevuld met mensen die ons leven verrijken.
Ik ben er voor je. Mocht je vragen hebben of tegen bepaalde dingen aanlopen. Weet dat je er nooit alleen voor staat! Je mag mij altijd mailen (info@clairesmission.com) of een berichtje sturen op social media. Iedere stap die je zet, is een stap naar een betere wereld. Dankjewel daarvoor!
