Archive

Wat ik heb geleerd van...

Browsing

Het was een prachtige lente dag 9 (bijna 10) jaar geleden. Ze lag heerlijk te relaxen in het zonnetje. En ze kwispelde blij toen ze ons zag. Ik kan mij de dag nog herinneren alsof het gisteren was. Ze was een wolk van een pup toen ze in mijn leven kwam. Demi. Een geweldige schattige chocoladebruine labrador. De afgelopen jaarwisseling gaat voor mij de boeken in als één van de meest verdrietige. Op 30 december is Dd namelijk vredig ingeslapen. Ik heb enorm veel van haar geleerd en nog meer van haar gehouden. In dit blog artikel wil ik dan ook heel graag een ode aan haar leven brengen in de vorm van haar meest wijze lessen. Ik hoop dat ze jou net zo raakt als dat ze mij heeft gedaan.

 

Rustig, rustig, rustig aan.

Al sinds de allereerste ontmoeting wist mijn moeder het; Demi heeft een oude ziel. Het was geen pupje wat met verwondering naar de wereld keek. Je kon aan alles zien en merken dat het niet de eerste keer was. En daarom vond ze wandelen ook niet echt bijzonder. Ondanks dat ze al meer dan een zak aardappelen woog, vond zij het heerlijk om lekker rondgedragen te worden naar bijvoorbeeld het grasveld buiten. Want ze kon intens genieten van gewoon lekker rustig, rustig, rustig aan. Dan snoof ze de geurtjes om zich heen op, keek vol liefde naar een vlinder en genoot van alle kleine dingen om zich heen. En als je dan een huppeltje vooruit deed, keek ze je aan met haar grote bruine ogen en huppelde ze een stukje mee. Tot het volgende moment dat ze dacht; doe maar lekker rustig, rustig, rustig aan.

 

 

 

 

Geniet van slapen.

Ik was net 20 jaar toen Demi in mijn leven kwam. Een leeftijd waarop ik slapen soms best zonde van mijn tijd vond. Maar Demi bracht daar verandering in. Want wat kon zij intens genieten van slapen! En dan vooral met haar koppie tegen een kast aan, op haar berg knuffels of lekker op wat kussentjes. En ook mijn hoofd was één van haar favoriete plekken om op slaap te vallen. Ik leerde er namelijk intens van te genieten om bij haar te liggen op haar bedje, voor uren, naar haar te kijken, haar te knuffelen en aaien & dan stiekem bij haar in slaap te vallen. In die tijd deed ik niets anders dan er voor haar te zijn. Wat zou ik nu graag terug in de tijd willen gaan om weer bij haar te gaan liggen.

  

 

Mindful eten.

Naast slapen was Demi’s andere grote liefde eten. En eigenlijk moet ik nu zeggen ETEN. Maar het is niet dat ze het geen wat ze kreeg opschrokte, ze nam er juist alle tijd voor. Ze bewonderde het aandachtig, nam het tussen haar pootjes, duwde het van zich af, nam het weer terug en at het hapje voor hapje op. Er was ook niets wat ze niet lekker vond. En achteraf kwam ze ook altijd naar je toe en kreeg je een lik over je hand als bedankje.

 

 

 

 

 

 

Neem het leven gewoon zoals het komt.

Wanneer er ruzie in huis was, trok Demi zich er niks van aan. Ze sliep gewoon lekker door. Wanneer er tranen vloeide, kwam ze naar je toe, deed haar koppie op je schoot en likte ze je tranen weg. Alles was goed en goed was alles. Ze nam het leven gewoon zoals het op dat moment was. En ze probeerde ons allemaal te leren om hetzelfde te doen.

 

 

 

Geef de mannen in je leven extra liefde.

Dd (mijn bijnaam voor haar, ook wel uitgesproken als Dédé) was vooral dol op alle mannen in haar leven. Ze koos er dan ook altijd voor om hun net wat meer liefde en knuffels te geven. En er is werkelijk geen man die niet gecharmeerd was van haar. Eén voor één gingen ze letterlijk door de knieën om haar in de ogen aan te kijken en te knuffelen. Alsof er een speciale boodschap werd uitgewisseld waarin Demi duidelijk wilde maken dat ook zij hun gevoelige kant mogen laten zien en dat ook zij het waard zijn om omhelst te worden wanneer ze zich op hun kwetsbaarst voelen.

 

 

Wees dankbaar.

Of je nu thuis kwam met een nieuwe knuffel, een balletje, een kluif, koekjes of iets anders; als het een cadeautje voor Dd was, dan was ze je intens dankbaar. Ze huppelde als een jong hertje, blij met haar nieuwe aanwinst. Kwam je daarna voorzien van 100 kusjes en de hele dag kwispelde ze net iets blijer dan de dag daarvoor. De kunst van dankbaar zijn, er was niemand die dat zo goed beheerste als zij.

 

 

Knuffel iedere dag en durf er ook om te vragen.

Tegenwoordig zijn we allemaal maar druk, druk, druk. Als mens leren we dat niets zo belangrijk is dan om in het nu te leven. Maar de realiteit is dat we allemaal de toekomst aan het najagen zijn. Demi leerde mij deze les. Vooral ook omdat ze regelmatig om een knuffel durfde te vragen, waardoor ik verstilde en wakker werd in het nu. Want hoewel ik altijd denk dat ik er 24/7 ben voor al mijn dierbaren, de realiteit is dat ik er niet altijd in aandacht bij ben. En juist daarom is het zo belangrijk om iedere dag te knuffelen én er ook om te durven vragen.

 

 

Nog een paar laatste woorden…

‘’Waar gaan hondjes heen wanneer ze inslapen?’’, ik stelde Roy deze vraag de avond van Dd’s overlijdensdag. Mijn hubby heeft eigenlijk altijd overal een antwoord op. Maar dit keer kon hij niet anders dan zeggen ‘’dat is een goede vraag.’’ Sinds haar overlijden is het een vraag die bij mij enorm speelt en die mij soms wakker houdt. Want waar gaan we eigenlijk allemaal heen als we overlijden? Als boeddhist geloof ik in reïncarnatie. Maar in mijn ogen zijn honden de meest verlichte wezens op aarde. Ik kan mij dan ook niet voorstellen, dat zij niet direct het nirwana zullen bereiken.

 

Na lang nadenken, had Roy een heel mooi idee. Ken je die film A Dog’s Purpose? Mijn hubby vindt het een heel mooi idee als dit het antwoord op mijn vraag is. En misschien heeft hij wel gelijk.

 

Ik voel mij nog steeds enorm verdrietig dat Dd er niet meer is. Maar wanneer ik aan haar denk, dan probeer ik alleen aan de allermooiste herinneringen te denken. Ik heb intens van haar gehouden en dat zal ik de rest van mijn leven blijven doen. In mijn hart leeft ze namelijk altijd voort.

 

[separator]

 

 

Voor iedereen die mijn blog wat langer volgt, weet dat ik eenzaamheid een enorm interessant onderwerp vind. En het is iets wat niet alleen bij mij speelt. Want hoe maak je vrienden, hoe zorg je ervoor dat je je niet eenzaam voelt terwijl je wel omringt bent door mensen en hoe raak je in gesprek met vreemden? Mijn schoonvader van 80 jaar heeft daar het antwoord op; ga bowlen! In dit blog artikel zet ik hem in de spotlight en deel ik zijn wijze lessen + zijn liefde voor deze sport.

 

First things first… Bowlen wat is dat?

Voordat ik de wijze lessen van mijn schoonvader ga delen, even een paar fun facts over bowlen. Want was is het nu eigenlijk? Je hebt het vast weleens gedaan op een kinderfeestje. Je kiest een leuk bowlingcentrum uit, kiest je maat schoenen en trekt ze aan, kiest een bowlingbal die bij je past en vervolgens ga je ‘gewoon’ een balletje gooien. En natuurlijk kun je het lekker recreatief doen. In 2011 waren er 10 miljoen mensen die minstens één keer gingen bowlen. En dat was niet alleen maar ‘traditioneel’, maar bijvoorbeeld ook disco bowlen met vrolijke lichtjes en harde muziek. Maar wist je dat je ook op (top)niveau kunt bowlen en je dus mee kunt doen met competities (= wedstrijden)?

 

 

Senioren bowling.

Mijn schoonvader is Schots en heeft, voordat hij naar Nederland toe kwam, jaren in Engeland gewoond. Daar bowlde hij al met veel plezier. Jaren later (zonder bowling), was hij op een seniorenbeurs in Hoofddorp. Daar maakte hij kennis met een bowlingcentrum uit Hoofddorp. Ze hadden toen een leuke beursaanbieding. Zodra hij zichzelf zou inschrijven, mocht hij gratis een middag komen bowlen. En dat deed hij. Tijdens deze middag werd hem verteld dat hij voor een heel laag bedrag, de dinsdag- en donderdagmiddag mee kon doen met een seniorentraining. Na deze eerste training, werd zijn talent al direct gezien en werd hij gevraagd om mee te doen met de competities voor senioren. Hij hoefde geen moment na te denken, besloot het direct te gaan doen en werd gelijk ingedeeld in een team.

 

 

Een team samenstellen, hoe doe je dat?

Bowlen voor senioren is onwijs goed. Mijn schoonvader zegt; ‘’Het houdt ons in beweging, het is altijd heel gezellig en het is lekker sportief. Daarnaast zijn de kosten laag. We spelen om de week competitie en trainen ook om de week. Je betaald €5,00 voor de baan.’’

 

Toen mijn schoonvader begon met competitief bowlen, is hij in een team ingedeeld. Een heerlijke luxe! Maar in de loop der tijd, veranderde er een hoop. Er zijn teamleden overleden en ziek geworden. Daarom is het belangrijk om ook regelmatig op zoek te gaan naar nieuwe teamleden. Een rol en verantwoordelijk die mijn schoonvader zichzelf heeft gegeven. ‘’Het is heel moeilijk om een goed team samen te stellen. Mensen denken altijd dat ze het niet kunnen. Maar het is heel goed voor senioren. Ik spreek dan ook regelmatig nieuwe mensen aan tijdens het bowlen die nog niet mee doen met de competities. Op dit moment hebben we genoeg spelers. Maar binnenkort gaat één van onze spelers 3 maanden overwinteren in Spanje. Dus binnenkort ga ik weer op zoek naar een nieuwe speler. Dit keer ben ik van plan om een advertentie te maken en op te hangen bij onze plaatselijke supermarkt.’’

 

 

 

Strike boys.

Het team waar mijn schoonvader in speelt heet; strike boys.  In de competities zijn ze al een keer 3de geworden en vorig jaar zelfs 2de dankzij een enorm goede teamspeler; Aard. Helaas is hij een paar maanden geleden overleden. Iets wat mijn schoonvader enorm heeft geraakt en veel verdriet heeft gedaan. Hij was namelijk naast een top speler, ook een goede vriend geworden.

 

Dankzij het bowlen en de strike boys, heeft mijn schoonvader een paar waardevolle lessen geleerd die hij graag met jullie wil delen.

 

  • ‘’Het is belangrijk om geen kritiek te hebben. Dit zorgt namelijk voor een slechte sfeer. Senioren moeten sportief blijven maar niet vergeten dat gezelligheid het allerbelangrijkste is.’’
  • ‘’Gewoon door gaan. Soms zijn andere spelers weleens onbeschoft. Maar dat moet je maar gewoon laten gaan.’’
  • ‘’Eén van onze medespelers, doet regelmatig iets fout. We hebben geleerd om er één keer wat van te zeggen. Niet vaker. Iedereen gaat namelijk zijn eigen weg.’’

 

Fun fact: Wist je dat er tijdens de competities gespeeld wordt met verschillende handicaps? De goede teams nemen het dan ook op tegen de minder bekwame teams en andersom. Maar iedereen moet op een eigen top niveau spelen. Zo blijft het eerlijk, maar zie je wel continu andere gezichten tegen wie je mag spelen.

 

 

 

Nog een paar tips om eenzaamheid te bestrijden.

‘’Ik heb nooit last gehad van eenzaamheid. Maar ik kan mij goed voorstellen dat er mensen zijn die daar last van hebben. Dan is bowlen ideaal. Gewoon mee doen met het team. Zo maak je nieuwe vrienden.’’

 

Ik en mijn schoonvader lijken enorm veel op elkaar. We denken over veel dingen hetzelfde en we hebben de hele dag door telepathie momentjes. Maar toch is er iets wat ik heel graag van hem wil leren. En dat is hoe ik er voor kan zorgen dat ik mij niet langer eenzaam voel.

 

Mijn schoonvader is gescheiden van mijn schoonmoeder toen hij 66 jaar was. Sindsdien is hij altijd alleen gebleven. Maar toch is er geen moment geweest dat hij zich ooit alleen heeft gevoeld. Volgens hem komt dit omdat hij het niet eng vindt om nieuwe mensen aan te spreken. Iets wat hij altijd heeft gehad.

 

‘’Ik zeg gewoon goedendag, hoe gaat het? Dan begint het gesprek vanzelf. Ik help mensen graag om uit hun schulp te komen. Ik stel veel vragen. Dat is vooral eenvoudig met mensen die honden hebben. Dat verbind. Zo ga ik regelmatig met mijn hond Pepper op pad. En dagelijks leren we nieuwe mensen kennen en ontstaan er nieuwe vriendschappen.’’

 

Als ik het met mijn schoonvader heb over mijn generatie en de nieuwe generaties, dan verwondert hij zich soms. Hij is dol op jonge mensen en omringt zich graag met mensen die jonger zijn, omdat hij hier heel veel van leert. En ook omdat hij jonge mensen vaak leuker vindt omdat ze interessanter dingen meemaken. Maar toch is er iets waar hij zich geen voorstelling van kan maken. ‘’Ik kan mij niet voorstellen waarom mensen de hele dag in hun telefoon zitten. Of gamen. Of de hele dag tv kijken. Ik merk het ook op mijn werk. Mensen raken steeds verder verwijdert van elkaar. Ze moeten meer interesse hebben voor andere dingen. Mensen zijn steeds minder ontwikkelt. Dat zie je bijvoorbeeld ook in mijn favoriete tv-programma Pointless.’’

 

 

 

 

Waarom mijn schoonvader één van mijn grootste voorbeelden is.

Mijn schoonvader is één van de weinige mensen in mijn leven die echt altijd voor mij klaar staat. En wanneer ik mij een beetje down voel, alles uit de kast trekt om mij weer te laten lachen met zijn heerlijke Schotse humor. Het maakt niet uit hoe het leven op dat moment is, mijn schoonvader probeert altijd het mooie te zien en de positieve momenten uit te vergroten. Ik kan 101 momenten noemen waardoor hij mij heeft geïnspireerd. En dat ga ik ook een keer doen in een ander blog artikel. Maar als het betrekking heeft tot bowlen, dan heb ik vooral van mijn schoonvader geleerd dat opgeven geen optie is. Probeer vooral het positieve te zien. En ook al ben je de enigste persoon die lacht en het naar zijn zin heeft, het is goed. En ik denk dat precies deze les, het recept in zich heeft om eenzaamheid te bestrijden.

 

 

Een prachtig cadeau van BowlingShopEurope.

Een paar maanden geleden, overleed niet alleen Aard, één van de beste teamspelers uit mijn schoonvaders team. Maar door een slordige verbouwing en fout bij het bowlingscentrum waar mijn schoonvader al jaren bowlt, gingen zijn 2 eigen bowlingballen stuk. Dusdanig, dat het onmogelijk was om er nog competitie mee te spelen. Helaas, heeft het bowlingcentrum ervoor gekozen om een hele gierige vergoeding te geven die nog niet eens een kwart van de kosten dekt (sterker nog, hij heeft nog steeds geen vergoeding ontvangen). Op dat moment dacht mijn schoonvader dat het een teken was om te stoppen met bowlen. Met een klein pensioen uit Engeland en het geld wat hij verdient door nog steeds 3 ochtenden per week te werken, had hij niet genoeg geld om nieuwe op maat gemaakte bowlingballen te kopen. Maar toen kwam onze reddende engel; BowlingShopEurope.

 

 

‘’Dankzij BowlingShopEurope kan ik nog wekelijks mee doen met de competities en trainingen. Het is een enorm professionele winkel. Zij hebben mij geholpen met het uitkiezen van de juiste bowlingballen. Ik twijfelde wel een moment of het echt mogelijk was om de bowlingballen op hand te maken omdat ik niet langs hoefde te komen en alles online en via de post ging. Maar ze hebben mijn verwachtingen enorm overtroffen! De bowlingballen zijn precies op maat gemaakt. Heel knap gedaan en een geweldig goede service. De nieuwe bowlingballen, tas en schoenen kwamen precies op tijd voordat het nieuwe bowlingseizoen gestart was. Ik ben BowlingShopEurope dan ook heel erg dankbaar. Ik beveel ze van harte aan.’’

 

 

Tot slot…

‘’Als je een wens hebt, denk niet dat het je niet lukt. Gewoon door gaan tot dat het lukt. Gewoon doen, dan kun je geen spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan.’’

 

 

 

 

[separator]

Wie zijn jouw voorbeelden en hoe bestrijden zij eenzaamheid?

 [separator]

 

 

Toen ik 5 jaar was, begon ik als WNF Ranger bij het Wereld Natuur Fonds. Hoe ouder ik werd, hoe actiever en hoe meer boeken ik begon te verslinden. Het was in deze periode dat ik dr. Jane Goodall’s naam voor de allereerste keer voorbij zag komen. Ik raakte gefascineerd door haar werk en wie zij als persoon is. We deelde toen al onze liefde voor dieren en zorgen over de wereld. En nu jaren later, was het moment eindelijk daar. Dr. Jane Goodall’s bezoek aan Nederland en onze allereerste ontmoeting. In dit blog artikel neem ik je mee naar één van de meest bijzondere momenten uit mijn leven en deel ik met je hoe ons contact tot stand is gekomen. Zet je schrap, het is een heel eerlijk blog waarin ik ook deel hoe het is om je eenzaam te voelen in een groep mensen waar je wel iets mee gemeen hebt.  

 

Jane Goodall Instituut Nederland

Het is ongeveer 2 jaar geleden dat ik een vacature online zag staan op de website van Jane Goodall Instituut Nederland.  Het ging om de betaalde vacature van Country Manager Nederland. Ik solliciteerde direct maar ik gaf ook in mijn sollicitatie aan dat ik hoe dan ook wilde werken voor Jane Goodall Instituut Nederland ook als vrijwilliger. De betaalde vacature ging naar Linda van Hage, die al jaren betrokken is bij Jane Goodall Instituut Nederland als vrijwilliger. En zoals gezegd, begon ik direct als vrijwilliger met het vergroten van het social media bereik en het creëren van content. Op en af; het ene moment investeerde ik erg veel tijd in het vrijwilligerswerk en op andere momenten gaf ik de prioriteiten aan andere werkzaamheden.

 

 

Toen het nieuws naar buiten werd gebracht dat dr. Jane Goodall naar Nederland toe zou komen, had ik net een break genomen van mijn vrijwilligerswerk. Maar dit bericht zorgde er direct voor dat ik weer contact op nam met Linda en besloot om direct weer aan te schuiven in (inmiddels) team social. En door dit te doen kan ik nu met jullie delen hoe het was om 3 dagen lang samen met dr. Jane Goodall te mogen zijn.

 

 

 

Dag 1: Theater Carré   

Op 23-05-2018 was het moment eindelijk daar; dé dag dat ik Dr. Jane Goodall eindelijk zou gaan ontmoeten. Ik was al om 15:30 uur in Theater Carré om te overleggen met een gedeelte van het social team en ondertussen te helpen met het labelen van de merchandise (voor iedereen die een shirtje heeft gekocht; de shirts zijn niet alleen vegan maar de kaartjes zijn er allemaal met de hand aan geknoopt). Best een klusje, maar erg leuk om te doen! Om 18:00 uur was eindelijk het grote moment daar. Dr. Jane Goodall was in the building en het diner samen met alle vrijwilligers van TEAM JANE en The School of Life (die de avond in Theater Carré mede mogelijk heeft gemaakt) stond gepland. Het diner was helemaal vegetarisch en er waren ook een aantal vegan opties zoals de heerlijke salade, droge pasta en broodjes. Prima te doen! Toen we allemaal lekker aan het smikkelen waren, veranderde de sfeer opeens. Er hing iets magisch in de lucht, iets onbeschrijfelijks puurs. En toen kwam ze binnen; dr. Jane Goodall. Ze stond even stil en keek de hele ruimte in, ze nam ieder gezicht in haar op en liep toen naar de trap toe, klom een paar treden omhoog en ging daar vervolgens zitten. In alle rust en met alle aandacht keek ze verder de ruimte in.

 

 

Vervolgens werd er door het bestuur direct een speech gegeven waarin het harde werken van de vrijwilligers werd geprezen en dr. Jane Goodall werd geïntroduceerd. Toen Jane het woord overnam,  werd iedereen in de ruimte muisstil. Zij deelde direct een prachtig verhaal over haar over-overgrootvader die op 8 jarige leeftijd in een bootje stapte van Nederland naar Londen via de Theems. En dat zij dus kwart Nederlands bloed heeft. Ze trouwden met Hugo die 100% Nederlands is, hun zoon is dus 50% en haar kleinkinderen zijn 15% Nederlands, net zoals Jane. Een bijzonder verhaal dat ze nooit eerder heeft gedeeld maar aangeeft hoe haar roots ook in Nederland liggen. Met de hoop dat iemand haar kan vertellen hoe haar over-overgrootvader het voor elkaar heeft gekregen om in een bootje deze hele reis te maken. 😀

 

 

Nadat Jane uitgesproken was, kreeg iedereen de kans om haar te begroeten en vragen te stellen. En toen overkwam mij iets wat mij nooit eerder is gebeurd… Ik stond aan de grond genageld en mijn hersens maakte overuren. Wat ga ik doen en hoe ga ik het doen? Gelukkig was de hulp snel daar, Linda wilde Jane namelijk kennis laten maken met het social team. En wie maakt er onderdeel uit van team social? Juist, ik! Dus daar stond ik dan voor Jane, geen idee wat ik moest zeggen en hoe. Maar gelukkig schoot mijn automatische piloot aan, dus ik gaf haar een hand en liet haar weten dat mijn naam Claire is.

 

 

 

[ Deze foto is gemaakt door Matthijs van Os van PROJECT CHIMP ]

 

 

Vervolgens werd team social opgedragen om een plekje te vinden naast Jane voor een foto moment en tadaaaaaaaa…

 

 

[ Deze foto is gemaakt door Matthijs van Os van PROJECT CHIMP ]

 

 

Na ons fotomoment hield ik al shakend mijn Dr. Jane Goodall notitieboekje vast en een geleende pen, met een bibberende stem vroeg ik aan haar ‘’This is the first time in my life that I’m going to ask for a autograph. But I’m working on opening my animal sanctuary and you’re such a inspiration for me.’’ Ze nam het notitieboekje direct aan en tekende het. En toen zei ze ‘’I know someone who is working on creating a network of all people that like to open a animal sanctuary. I would love to bring you to in contact with each other. Perhaps you can help each other. Do you have your card for me and could you possibly write ‘animal sanctuary’ on it, so that I can email you personally?’’ Op dat moment rende ik naar mijn tas toe en zocht ik naar het eerste de beste stukje papier wat door kon gaan voor een visitekaartje. Ik vond een naambordje die ik op moest doen, schreef mijn mailadres op + ‘animal sanctuary’ (mijn naam stond er al op) en ik gaf het aan Jane.

 

 

Na het eten rende we naar de zaal toe voor een TEAM JANE groepsfoto op het podium van Theater Carré. En WAUW dat is één van de allermooiste podia die ik ooit in mijn leven heb gezien. Het is zo machtig mooi om de zaal in te kunnen kijken. Heel magisch! Ook tijdens de grote groepsfoto kwam ik met toeval naast Jane te staan.

 

Vervolgens was het tijd voor de lezing ‘Reasons for Hope’ gegeven door dr. Jane Goodall. Ook ik zat in de zaal (per toeval in een VIP pers seat) en ik heb met een lach en een traan van de lezing genoten. Jane is veruit de allerbeste spreker en storyteller die ik ooit in mijn leven heb ontmoet (en daarna Chris Gardner). Super speciaal en bijzonder!

 

Deze dag gaat voor mij in het boek als één van de allermooiste herinneringen. Ik ben er nog steeds stil van en volledig in verwondering.

 

 

 

Dag 2: HvA Roots & shoots   

Voor iedereen die weleens een interview of lezing van dr. Jane Goodall heeft gezien, weet dat haar belangrijkste reden voor hoop de nieuwe generatie is. Ze gelooft er heilig in dat jongeren het verschil gaan maken. Haar programma Roots & Shoots helpt daarbij en is daarom ook één van haar allerbelangrijkste projecten.

 

Op de HvA gaf Jane een geweldige masterclass en maakte zij kennis met verschillende Roots & Shoots projecten.

 

Het was een waanzinnig drukke dag, volgepland met interviews, lunches en meer. Na de Masterclass had Jane dan ook even een dipje. Ik merkte het aan alles en toen ik aan haar vraag hoe ze zich voelde, erkende ze dat ik het goed had. Ik bood haar een zakje aan met gedroogde abrikozen, zonnebloempitten, ongebrande cashewnoten en amandelen. In de hoop dat het haar extra energie zou geven. Ze nam het met dankbaarheid in ontvangst.

 

Direct daarna ben ik door iemand van TEAM JANE ruw de zaal uitgeduwd. Het was namelijk niet de bedoeling dat we ons gingen bemoeien met hoe Jane zich voelde…

 

Daarna is alles een beetje langs mij heen gegaan. Jane heeft nog een hele toer ontvangen langs alle Roots & Shoots projecten, handtekeningen uitgedeeld en meer. Vervolgens is zij naar het hotel gereden waar zij in stilte alleen kon dineren. En vervolgens weer opgehaald om een interview te geven tijdens RTL Late Night. Ik koos ervoor om niet mee te gaan.

 

 

 

Dag 3: Vrouwendiner in de Tolhuistuin   

Ik was mooi op tijd bij de Tolhuistuin, maar toch moest ik weer een halfuur wachten tot dat Linda er was. En wederom kon er geen aardige begroeting af. Bij de eerste dag snauwde ze mij namelijk al af. En nu was het eerste wat zij al schreeuwend en fel tegen mij zei ‘’Die tas moet weg. Die patches zijn veel te opvallend, de fotografen hebben er last van!’’ Het overviel mij vooral omdat dit de 3de dag + laatste dag is en ik de mijn rugtas alle 3 de dagen bij mij heb gehad. Ik besloot het maar te laten rusten.

 

Na alle voorbereidingen getroffen te hebben met de aankleding van de zaal, kreeg ik te horen dat er geen plek meer was aan één van de tafels. Dit was namelijk alleen bedoeld voor de hogere rang binnen het Jane Goodall Instituut. Voor de vrijwilligers was er eten geregeld, zij mochten ook allemaal blij zijn überhaupt uitgenodigd te zijn voor dit event. Linda voegde er vervolgens nog aan toe ‘’het draait er vanavond alleen om dat die vrouwen lekker veel geld aan ons gaan spenderen’’.

 

Inmiddels stond ‘ons eten’ al bijna een uur klaar. Het was klonterige rijst, met een ondefinieerbare curry en een ander gerecht. Ik kon niet thuisbrengen of het gerecht vega of vegan was. Nergens was er een ingrediëntenlijst neergezet of doorgegeven wat het was. Ondanks dat ik al ruim 2 weken van tevoren had doorgegeven aan Linda dat ik vegan ben. Ik besloot naar buiten te gaan bij de Tolhuistuin en even lekker tot mezelf te komen. Ik kwam een leuke bar tegen, bestelde een portie nacho’s  zonder dips of topping + een ginger ale. Toen ik op het terras ging zitten, overviel mij een vorm van eenzaamheid. Het is heel bizar dat je allemaal van een vrouw houd, terwijl voor mijn gevoel er niemand is die net zoals haar denkt en handelt. Een voorbeeld.. Ik was benaderd door een Facebook vriendinnetje met de vraag of ik haar kon helpen. In het BPRC zitten op dit moment 1600 apen opgesloten die als proefdier misbruikt worden. Zij is bezig een actie op te zetten samen met andere wetenschappers en verschillende mensen uit de politiek, om ervoor te zorgen dat de apen vrijgelaten worden. Haar vraag was heel simpel, zou Jane een statement af kunnen geven schriftelijk of per video waarin ze aangeeft de vrijlating van deze 1600 apen te steunen?

 

Dus ik benaderde direct het JANE TEAM, met de vraag of we dit onder de aandacht van dr. Jane Goodall kunnen brengen? En weet je wat de reactie was? Bijna niemand gaf een kick, slechts één persoon die als bioloog is afgestuurd en met de overtuiging leeft dat de apen in het BPRC het daar beter hebben dan dat ze het in het wild zouden hebben en beter verzorgd worden dan menig huisdier. Mijn mond viel open van verbazing. En het ergste is, zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen. Er is slechts één andere persoon vegan binnen het Jane Goodall Instituut en dat is de oprichter van Eco Vegan Shoes, die Jane zelfs een prachtig paar vegan schoenen heeft gegeven.

 

Maar laat het even tot je doordringen… In totaal van dit hele team zijn er maar 2 mensen vegan. En daar ben ik er één van. Het overgrote gedeelte eet vlees en een enkeling is vegetarisch. Het team is dol op dierentuinen, paardrijden en andere events/producten/hobby’s waarvoor dieren geëxploiteerd worden. Maar toch doen ze vrijwilligerswerk voor Jane Goodall Instituut of erger nog, worden er voor betaald of zijn lid van het bestuur.

 

Toen ik terug kwam na mijn moment op het terras en druk in de weer was om de merchandise stand in orde te maken, stroomde de ruimte lekker vol met de vrouwen die voor het diner waren gekomen. Jane was net binnengekomen en liep langs mij heen. En een minuut later rende Linda voorbij die tegen mij zei: ‘’NU WEG MET DIE TAS! Het is afschuwelijk!’’ De vrijwilligers achter de stand zeiden dat ik mijn tas achter hun stand neer moest leggen. Maar ik vroeg mezelf hardop af wat er zou gebeuren als bijvoorbeeld mijn portemonnee gejat zou worden. Wie zou daar voor verzekerd zijn? Zij, ik, de locatie? Alles in mij schreeuwde ‘’HELL NO, zo laat ik mij niet behandelen.’’ Na 10 minuten dacht ik dat ik het misschien toch maar moest doen, zodat ik Jane nog even kon zien en afscheid van haar kon nemen. Dus ik legde mijn tas daar neer en liep een rondje langs alle vrouwen. Veel BN’ers en vermogende vrouwen, precies de doelgroep die ik zo goed heb leren kennen toen ik nog een hardcore ondernemer was. De doelgroep die mij nu, niets meer doet en waar ik 0,0 affiniteit mee heb (#sorrynotsorry). Dus ik liep terug naar mijn tas, pakte het op en ik ben weggelopen. Zo naar buiten toe, met het pontje naar het Centraal Station en daarvandaan met de trein naar huis.

 

Het is goed geweest zo.

 

 

En nu?

Niets anders dan heel veel liefde voor dr. Jane Goodall. Wat een prachtig mooie vrouw! Haar hele vibe, manier van vertellen en denken inspireert mij enorm. Zij heeft de weg vrijgemaakt voor alle dierenliefhebbers en activisten. Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik haar heb mogen ontmoeten. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen en is tot de dag van vandaag één van mijn grootste voorbeelden. Ik sluit het dan ook niet uit, dat we elkaar weer gaan ontmoeten. Al zal het in een andere setting zijn. Ik kijk erg uit naar onze 2de ontmoeting. ♥

 

 

 

 

Tegelijkertijd ben ik nu wel helemaal klaar met Jane Goodall Instituut Nederland. Ik heb besloten direct te stoppen met het doen van vrijwilligerswerk. Op 2 mensen na (die ik trouwens helemaal geweldig vindt, de fotograaf Roy Borghouts en de oprichter van Eco Vegan Shoes – ik ben even zijn naam vergeten-), vind ik het team verschrikkelijk. We delen absoluut niet de normen en waarden die ik wel verwacht van mensen die werken voor dr. Jane Goodall en haar gedachtegoed proberen te beschermen. En dat vind ik oprecht heel heel heel erg jammer en enorm teleurstellend. Ik heb het gevoel dat het team dr. Jane Goodall’s gezondheid en zijn, niet op de eerste plek zet. Ook heb ik geleerd dat het team niets geeft om dieren en laat staan het woord ‘activisme’ als positief ervaren.

 

 

[ Deze foto is gemaakt door Roy Borghouts. ]

 

 

Wie weet dat het er anders aan toegaat in andere Jane Goodall Instituten wereldwijd. Ik heb besloten dat het goed is zo. Ik heb Jane mogen ontmoeten en nu is het tijd om mijn animal sanctuary op te richten en lekker bezig te zijn met dieren.

 

 

 

Eén ding is zeker, het waren 3 hele leerzame dagen.

 

 

[separator]

Heb jij Dr. Jane Goodall weleens ontmoet?

[separator]

 

 

Ik kan enorm genieten van goede sprekers die verhalen delen die direct tot denken aanzetten. Wellicht komt het omdat ik zelf spreek en als radiomaker wekelijks de meest pure verhalen bij mensen probeer los te krijgen. Anyway, vorige week zag ik Melanie Joy voor de allereerste keer spreken over het onderwerp ‘’Understanding carnism for effective vegan advocacy’’. Laat je niet afschrikken door de titel als het onderwerp je niet aanspreekt. In haar lezing deelde zij ontzettend veel wijsheden die voor iedereen van toepassing zijn en je leven positief kunnen veranderen. Om die reden heb ik een opsomming voor je gemaakt met een aantal lessen die mij aanspraken. Gun jezelf vandaag wat inspiratie. Enjoy!

 

//
Als je elkaar wilt vinden terwijl je allebei het tegenover gestelde denkt is er maar één ding wat helpt: compassie. Probeer de ander zijn perspectief te zien en leef je in. Dan is het veel moeilijker om de persoon te veroordelen.

//
Als we onderhandelen voor een slachtoffer, betekend het niet dat we zelf het slachtoffer zijn. Zorg er daarom voor dat de communicatie gelijkwaardig is. Oordelen over de ander en daardoor aanvallend worden in onze communicatie, helpt het slachtoffer niet.

//
Je bent onderdeel van de oplossing.

//
Biologisch vlees is ontstaan omdat de vleesindustrie niet meer om de activisten heen kan. Het is voor veganisten dan ook niet een verlies maar juist een overwinning.

//
Iemand direct overladen met informatie, feiten en wetenswaardigheden, werkt niet. Deel jouw eigen verhaal, kort en krachtig. Dit kan nooit onjuist zijn omdat het jouw verhaal is. Als iemand daarna vraagt om meer informatie dan pas ontstaat er ruimte om meer te delen.

//
Bouw op bestaande compassie. Begin nooit met ‘’waarom ben je niet meer…’’ maar wel met ‘’wat is de reden waarom je er ooit mee begon?’’.

//
Als de ander jouw taal nog niet spreekt. Spreek zijn taal dan.

//
Durf ‘’ik weet het niet te zeggen’’.

//
Dat je onderdeel uitmaakt van de oplossing wil nog niet zeggen dat je de antwoorden op alle problemen kent.

//
Als je geweld ziet en van een afstand ervaart, kan dit voor een trauma zorgen. Blijf dit trauma niet voeden door afbeeldingen en filmpjes te kijken. Je hebt het leed al ervaren. Deze pijn gaat niet over.

//
Getraumatiseerde mensen zijn minder effectief en productief.

//
Bescherm jezelf door goed voor jezelf te zorgen.

//
Deel geen gewelddadige filmpjes, foto’s en verhalen tenzij je de goedkeuring hebt van de ander.

[separator]

We all have within us the seeds of greed, hatred and desire. And we all have within us the seeds of love, compassion and empathy.
Our job is to water the right seeds, in ourselves and others.

– Buddha

[separator]

De complete lezing van Melanie Joy – Understanding carnism for effective vegan advocacy:

[separator]

Welke les spreekt jou het meeste aan en wat is de reden daarvan?

[separator]

Pin It