Toen ik 5 jaar was, begon ik als WNF Ranger bij het Wereld Natuur Fonds. Hoe ouder ik werd, hoe actiever en hoe meer boeken ik begon te verslinden. Het was in deze periode dat ik dr. Jane Goodall’s naam voor de allereerste keer voorbij zag komen. Ik raakte gefascineerd door haar werk en wie zij als persoon is. We deelde toen al onze liefde voor dieren en zorgen over de wereld. En nu jaren later, was het moment eindelijk daar. Dr. Jane Goodall’s bezoek aan Nederland en onze allereerste ontmoeting. In dit blog artikel neem ik je mee naar één van de meest bijzondere momenten uit mijn leven en deel ik met je hoe ons contact tot stand is gekomen. Zet je schrap, het is een heel eerlijk blog waarin ik ook deel hoe het is om je eenzaam te voelen in een groep mensen waar je wel iets mee gemeen hebt.
Jane Goodall Instituut Nederland
Het is ongeveer 2 jaar geleden dat ik een vacature online zag staan op de website van Jane Goodall Instituut Nederland. Het ging om de betaalde vacature van Country Manager Nederland. Ik solliciteerde direct maar ik gaf ook in mijn sollicitatie aan dat ik hoe dan ook wilde werken voor Jane Goodall Instituut Nederland ook als vrijwilliger. De betaalde vacature ging naar Linda van Hage, die al jaren betrokken is bij Jane Goodall Instituut Nederland als vrijwilliger. En zoals gezegd, begon ik direct als vrijwilliger met het vergroten van het social media bereik en het creëren van content. Op en af; het ene moment investeerde ik erg veel tijd in het vrijwilligerswerk en op andere momenten gaf ik de prioriteiten aan andere werkzaamheden.
Toen het nieuws naar buiten werd gebracht dat dr. Jane Goodall naar Nederland toe zou komen, had ik net een break genomen van mijn vrijwilligerswerk. Maar dit bericht zorgde er direct voor dat ik weer contact op nam met Linda en besloot om direct weer aan te schuiven in (inmiddels) team social. En door dit te doen kan ik nu met jullie delen hoe het was om 3 dagen lang samen met dr. Jane Goodall te mogen zijn.
Dag 1: Theater Carré
Op 23-05-2018 was het moment eindelijk daar; dé dag dat ik Dr. Jane Goodall eindelijk zou gaan ontmoeten. Ik was al om 15:30 uur in Theater Carré om te overleggen met een gedeelte van het social team en ondertussen te helpen met het labelen van de merchandise (voor iedereen die een shirtje heeft gekocht; de shirts zijn niet alleen vegan maar de kaartjes zijn er allemaal met de hand aan geknoopt). Best een klusje, maar erg leuk om te doen! Om 18:00 uur was eindelijk het grote moment daar. Dr. Jane Goodall was in the building en het diner samen met alle vrijwilligers van TEAM JANE en The School of Life (die de avond in Theater Carré mede mogelijk heeft gemaakt) stond gepland. Het diner was helemaal vegetarisch en er waren ook een aantal vegan opties zoals de heerlijke salade, droge pasta en broodjes. Prima te doen! Toen we allemaal lekker aan het smikkelen waren, veranderde de sfeer opeens. Er hing iets magisch in de lucht, iets onbeschrijfelijks puurs. En toen kwam ze binnen; dr. Jane Goodall. Ze stond even stil en keek de hele ruimte in, ze nam ieder gezicht in haar op en liep toen naar de trap toe, klom een paar treden omhoog en ging daar vervolgens zitten. In alle rust en met alle aandacht keek ze verder de ruimte in.
Vervolgens werd er door het bestuur direct een speech gegeven waarin het harde werken van de vrijwilligers werd geprezen en dr. Jane Goodall werd geïntroduceerd. Toen Jane het woord overnam, werd iedereen in de ruimte muisstil. Zij deelde direct een prachtig verhaal over haar over-overgrootvader die op 8 jarige leeftijd in een bootje stapte van Nederland naar Londen via de Theems. En dat zij dus kwart Nederlands bloed heeft. Ze trouwden met Hugo die 100% Nederlands is, hun zoon is dus 50% en haar kleinkinderen zijn 15% Nederlands, net zoals Jane. Een bijzonder verhaal dat ze nooit eerder heeft gedeeld maar aangeeft hoe haar roots ook in Nederland liggen. Met de hoop dat iemand haar kan vertellen hoe haar over-overgrootvader het voor elkaar heeft gekregen om in een bootje deze hele reis te maken. 😀
Nadat Jane uitgesproken was, kreeg iedereen de kans om haar te begroeten en vragen te stellen. En toen overkwam mij iets wat mij nooit eerder is gebeurd… Ik stond aan de grond genageld en mijn hersens maakte overuren. Wat ga ik doen en hoe ga ik het doen? Gelukkig was de hulp snel daar, Linda wilde Jane namelijk kennis laten maken met het social team. En wie maakt er onderdeel uit van team social? Juist, ik! Dus daar stond ik dan voor Jane, geen idee wat ik moest zeggen en hoe. Maar gelukkig schoot mijn automatische piloot aan, dus ik gaf haar een hand en liet haar weten dat mijn naam Claire is.
[ Deze foto is gemaakt door Matthijs van Os van PROJECT CHIMP ]
Vervolgens werd team social opgedragen om een plekje te vinden naast Jane voor een foto moment en tadaaaaaaaa…
[ Deze foto is gemaakt door Matthijs van Os van PROJECT CHIMP ]
Na ons fotomoment hield ik al shakend mijn Dr. Jane Goodall notitieboekje vast en een geleende pen, met een bibberende stem vroeg ik aan haar ‘’This is the first time in my life that I’m going to ask for a autograph. But I’m working on opening my animal sanctuary and you’re such a inspiration for me.’’ Ze nam het notitieboekje direct aan en tekende het. En toen zei ze ‘’I know someone who is working on creating a network of all people that like to open a animal sanctuary. I would love to bring you to in contact with each other. Perhaps you can help each other. Do you have your card for me and could you possibly write ‘animal sanctuary’ on it, so that I can email you personally?’’ Op dat moment rende ik naar mijn tas toe en zocht ik naar het eerste de beste stukje papier wat door kon gaan voor een visitekaartje. Ik vond een naambordje die ik op moest doen, schreef mijn mailadres op + ‘animal sanctuary’ (mijn naam stond er al op) en ik gaf het aan Jane.
Na het eten rende we naar de zaal toe voor een TEAM JANE groepsfoto op het podium van Theater Carré. En WAUW dat is één van de allermooiste podia die ik ooit in mijn leven heb gezien. Het is zo machtig mooi om de zaal in te kunnen kijken. Heel magisch! Ook tijdens de grote groepsfoto kwam ik met toeval naast Jane te staan.
Vervolgens was het tijd voor de lezing ‘Reasons for Hope’ gegeven door dr. Jane Goodall. Ook ik zat in de zaal (per toeval in een VIP pers seat) en ik heb met een lach en een traan van de lezing genoten. Jane is veruit de allerbeste spreker en storyteller die ik ooit in mijn leven heb ontmoet (en daarna Chris Gardner). Super speciaal en bijzonder!
Deze dag gaat voor mij in het boek als één van de allermooiste herinneringen. Ik ben er nog steeds stil van en volledig in verwondering.
Dag 2: HvA Roots & shoots
Voor iedereen die weleens een interview of lezing van dr. Jane Goodall heeft gezien, weet dat haar belangrijkste reden voor hoop de nieuwe generatie is. Ze gelooft er heilig in dat jongeren het verschil gaan maken. Haar programma Roots & Shoots helpt daarbij en is daarom ook één van haar allerbelangrijkste projecten.
Op de HvA gaf Jane een geweldige masterclass en maakte zij kennis met verschillende Roots & Shoots projecten.
Het was een waanzinnig drukke dag, volgepland met interviews, lunches en meer. Na de Masterclass had Jane dan ook even een dipje. Ik merkte het aan alles en toen ik aan haar vraag hoe ze zich voelde, erkende ze dat ik het goed had. Ik bood haar een zakje aan met gedroogde abrikozen, zonnebloempitten, ongebrande cashewnoten en amandelen. In de hoop dat het haar extra energie zou geven. Ze nam het met dankbaarheid in ontvangst.
Direct daarna ben ik door iemand van TEAM JANE ruw de zaal uitgeduwd. Het was namelijk niet de bedoeling dat we ons gingen bemoeien met hoe Jane zich voelde…
Daarna is alles een beetje langs mij heen gegaan. Jane heeft nog een hele toer ontvangen langs alle Roots & Shoots projecten, handtekeningen uitgedeeld en meer. Vervolgens is zij naar het hotel gereden waar zij in stilte alleen kon dineren. En vervolgens weer opgehaald om een interview te geven tijdens RTL Late Night. Ik koos ervoor om niet mee te gaan.
Dag 3: Vrouwendiner in de Tolhuistuin
Ik was mooi op tijd bij de Tolhuistuin, maar toch moest ik weer een halfuur wachten tot dat Linda er was. En wederom kon er geen aardige begroeting af. Bij de eerste dag snauwde ze mij namelijk al af. En nu was het eerste wat zij al schreeuwend en fel tegen mij zei ‘’Die tas moet weg. Die patches zijn veel te opvallend, de fotografen hebben er last van!’’ Het overviel mij vooral omdat dit de 3de dag + laatste dag is en ik de mijn rugtas alle 3 de dagen bij mij heb gehad. Ik besloot het maar te laten rusten.
Na alle voorbereidingen getroffen te hebben met de aankleding van de zaal, kreeg ik te horen dat er geen plek meer was aan één van de tafels. Dit was namelijk alleen bedoeld voor de hogere rang binnen het Jane Goodall Instituut. Voor de vrijwilligers was er eten geregeld, zij mochten ook allemaal blij zijn überhaupt uitgenodigd te zijn voor dit event. Linda voegde er vervolgens nog aan toe ‘’het draait er vanavond alleen om dat die vrouwen lekker veel geld aan ons gaan spenderen’’.
Inmiddels stond ‘ons eten’ al bijna een uur klaar. Het was klonterige rijst, met een ondefinieerbare curry en een ander gerecht. Ik kon niet thuisbrengen of het gerecht vega of vegan was. Nergens was er een ingrediëntenlijst neergezet of doorgegeven wat het was. Ondanks dat ik al ruim 2 weken van tevoren had doorgegeven aan Linda dat ik vegan ben. Ik besloot naar buiten te gaan bij de Tolhuistuin en even lekker tot mezelf te komen. Ik kwam een leuke bar tegen, bestelde een portie nacho’s zonder dips of topping + een ginger ale. Toen ik op het terras ging zitten, overviel mij een vorm van eenzaamheid. Het is heel bizar dat je allemaal van een vrouw houd, terwijl voor mijn gevoel er niemand is die net zoals haar denkt en handelt. Een voorbeeld.. Ik was benaderd door een Facebook vriendinnetje met de vraag of ik haar kon helpen. In het BPRC zitten op dit moment 1600 apen opgesloten die als proefdier misbruikt worden. Zij is bezig een actie op te zetten samen met andere wetenschappers en verschillende mensen uit de politiek, om ervoor te zorgen dat de apen vrijgelaten worden. Haar vraag was heel simpel, zou Jane een statement af kunnen geven schriftelijk of per video waarin ze aangeeft de vrijlating van deze 1600 apen te steunen?
Dus ik benaderde direct het JANE TEAM, met de vraag of we dit onder de aandacht van dr. Jane Goodall kunnen brengen? En weet je wat de reactie was? Bijna niemand gaf een kick, slechts één persoon die als bioloog is afgestuurd en met de overtuiging leeft dat de apen in het BPRC het daar beter hebben dan dat ze het in het wild zouden hebben en beter verzorgd worden dan menig huisdier. Mijn mond viel open van verbazing. En het ergste is, zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen. Er is slechts één andere persoon vegan binnen het Jane Goodall Instituut en dat is de oprichter van Eco Vegan Shoes, die Jane zelfs een prachtig paar vegan schoenen heeft gegeven.
Maar laat het even tot je doordringen… In totaal van dit hele team zijn er maar 2 mensen vegan. En daar ben ik er één van. Het overgrote gedeelte eet vlees en een enkeling is vegetarisch. Het team is dol op dierentuinen, paardrijden en andere events/producten/hobby’s waarvoor dieren geëxploiteerd worden. Maar toch doen ze vrijwilligerswerk voor Jane Goodall Instituut of erger nog, worden er voor betaald of zijn lid van het bestuur.
Toen ik terug kwam na mijn moment op het terras en druk in de weer was om de merchandise stand in orde te maken, stroomde de ruimte lekker vol met de vrouwen die voor het diner waren gekomen. Jane was net binnengekomen en liep langs mij heen. En een minuut later rende Linda voorbij die tegen mij zei: ‘’NU WEG MET DIE TAS! Het is afschuwelijk!’’ De vrijwilligers achter de stand zeiden dat ik mijn tas achter hun stand neer moest leggen. Maar ik vroeg mezelf hardop af wat er zou gebeuren als bijvoorbeeld mijn portemonnee gejat zou worden. Wie zou daar voor verzekerd zijn? Zij, ik, de locatie? Alles in mij schreeuwde ‘’HELL NO, zo laat ik mij niet behandelen.’’ Na 10 minuten dacht ik dat ik het misschien toch maar moest doen, zodat ik Jane nog even kon zien en afscheid van haar kon nemen. Dus ik legde mijn tas daar neer en liep een rondje langs alle vrouwen. Veel BN’ers en vermogende vrouwen, precies de doelgroep die ik zo goed heb leren kennen toen ik nog een hardcore ondernemer was. De doelgroep die mij nu, niets meer doet en waar ik 0,0 affiniteit mee heb (#sorrynotsorry). Dus ik liep terug naar mijn tas, pakte het op en ik ben weggelopen. Zo naar buiten toe, met het pontje naar het Centraal Station en daarvandaan met de trein naar huis.
Het is goed geweest zo.
En nu?
Niets anders dan heel veel liefde voor dr. Jane Goodall. Wat een prachtig mooie vrouw! Haar hele vibe, manier van vertellen en denken inspireert mij enorm. Zij heeft de weg vrijgemaakt voor alle dierenliefhebbers en activisten. Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik haar heb mogen ontmoeten. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen en is tot de dag van vandaag één van mijn grootste voorbeelden. Ik sluit het dan ook niet uit, dat we elkaar weer gaan ontmoeten. Al zal het in een andere setting zijn. Ik kijk erg uit naar onze 2de ontmoeting. ♥
Tegelijkertijd ben ik nu wel helemaal klaar met Jane Goodall Instituut Nederland. Ik heb besloten direct te stoppen met het doen van vrijwilligerswerk. Op 2 mensen na (die ik trouwens helemaal geweldig vindt, de fotograaf Roy Borghouts en de oprichter van Eco Vegan Shoes – ik ben even zijn naam vergeten-), vind ik het team verschrikkelijk. We delen absoluut niet de normen en waarden die ik wel verwacht van mensen die werken voor dr. Jane Goodall en haar gedachtegoed proberen te beschermen. En dat vind ik oprecht heel heel heel erg jammer en enorm teleurstellend. Ik heb het gevoel dat het team dr. Jane Goodall’s gezondheid en zijn, niet op de eerste plek zet. Ook heb ik geleerd dat het team niets geeft om dieren en laat staan het woord ‘activisme’ als positief ervaren.
[ Deze foto is gemaakt door Roy Borghouts. ]
Wie weet dat het er anders aan toegaat in andere Jane Goodall Instituten wereldwijd. Ik heb besloten dat het goed is zo. Ik heb Jane mogen ontmoeten en nu is het tijd om mijn animal sanctuary op te richten en lekker bezig te zijn met dieren.
Eén ding is zeker, het waren 3 hele leerzame dagen.
[separator]
Heb jij Dr. Jane Goodall weleens ontmoet?
[separator]
