Confession: ik ben gek op functietitels

Al sinds ik mij kan herinneren ben ik dol op functietitels. Stages waren daarom een ‘hel’, omdat je altijd aan werd gewezen als de ‘stagiair’. Juk! Nee als ik het heb over functietitels waar ik dol op ben dan is dat sinds 2011 niet zomaar ondernemer meer, nee, dan is dit minimaal CEO (algemeen directeur) of CCO (commercieel directeur). Dat staat gewoon, tja, het hoort gewoon, of …? De maand oktober staat voor mij in het teken van soul-searching. Wat ben ik mijzelf tegengekomen!

Er is maar één ding waar ik ooit in mijn carrière echt nee tegen heb gezegd. Het was 2007, ik was net 18 jaar en kreeg de mogelijkheid aangeboden om mijn eerste onderneming in het toerisme te starten. Een droom die uitkwam! Toch zei ik nee. Het was het moment dat de crisis in al haar hevigheid begon en de hele branche onderuit blies. Ik durfde het niet. Bang om te falen. Het gevoel dat de timing niet juist was. Toen ik een jaar later mijn diploma had, was dit tevens het einde van mijn carrière in het toerisme. Ik kwam simpelweg niet meer aan het werk. Wat ik ook probeerde, het was over. Die ene nee, is mij altijd blijven achtervolgen. Door al mijn jobhopping, kan ik namelijk eerlijk zeggen dat het deze branche was waar ik mijn hart verloor. Het toerisme.

Deze zomer begon ik mij af te vragen of wat ik doe, behalve dat ik er goed in ben, mij ook gelukkig maakt. Daar zit namelijk zo’n groot verschil in. Doen waar je goed in bent en doen waar je gelukkig van wordt. Met gelukkig bedoel ik niet blij, leuk of gezellig. Maar echt gelukkig. Vlinders, zonnestralen, oneindige mogelijkheden en iedere dag opstaan en dat als reden noemen waarom je blij bent dat er weer een nieuwe dag is aangebroken. Ik kan oprecht zeggen dat het produceren en presenteren van radio mij gelukkig maakt, net zoals het bloggen maar verder ben ik vooral in veel dingen goed. Door dit besef ben ik mijn horizon gaan verbreden. Laat het nou net die ene kans zijn waar ik ooit nee tegen zei dat opnieuw op mijn pad is gekomen! En MEN wat vond ik dat eng! Dit was gewoon het allereerste gesprek wat ik in tijden moest voeren waar ik klamme handjes voor had en de behoefte voelde om haar te overtuigen. GE-WEL-DIG! Terwijl ik dit op schrijf zit ik met een waanzinnig grote glimlach, want het gaafste komt nog… I DID IT!

Vanaf 1 november a.s. mag ik officieel een nieuwe functietitel op LinkedIn toevoegen. Maar nu komt het… Het zal geen CEO of CCO zijn. Uiteraard wel een ondernemende titel (franchise contract!!) maar net niet één van die twee waar ik zo verslaafd aan ben geraakt. Dat deed wel een beetje pijn. Het was zelfs een reden om een seconde te twijfelen. Huh, echt? Ja, echt! Hoe BIZAR! Dus hier is die dan, mijn confession. Ik ben dol op functietitels. Titels als ‘CEO’ of ‘CCO’ zijn voor mij een middel van waardering geworden en haast noodzakelijk om te laten zien hoe goed ik ben in dingen. Aangezien ik er achter ben dat ik niet gelukkig wordt van de dingen waar ik goed in ben maar wel hou van dingen die mij gelukkig maken. Kan ik hier direct een grote streep doorheen zetten. Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk. Ik ben klaar met de verjaardagen waar ik naar voren wordt geduwd ‘’dit is Claire, ja waar ik je over vertelde! Zij is ondernemer, stoer hé!’’ en de momenten dat ik vraag hoe het met iemand gaat en direct de vraag terug krijg ‘hoe het met mijn business gaat’. Of die ene keer dat ik voor mijn verjaardag een grote verjaardagstaart kreeg met mijn bedrijfslogo … Nee, in dit nieuwe hoofdstuk wil ik gewoon Claire zijn. Die met die lange achternaam, dat mag. Edo stelde mij afgelopen vrijdag de vraag ‘’stel als je er morgen niet meer zou zijn, hoe wil je dan herinnert worden?’’. Mijn antwoord? Ik wil dat mijn nabestaanden die ik echt lief heb, een prachtige reis maken en mijn as over de oceaan uitstrooien. Als iemand ooit mijn naam zegt, dan wens ik dat het een glimlach op zijn/haar gezicht oplevert. That’s it.

Gesproken over dingen doen waar je goed in bent, dingen die gelukkig maken en soul-searching.

Waar kom jij iedere dag je bed voor uit?