Interview: Nicoll Peracha

Ik leerde Nicoll deze maand kennen op de PuurFair in Amsterdam waar zij namens de Vegetariërsbond stond. We raakte aan de praat en kwamen al snel tot de conclusie dat we niet uitgepraat konden raken. Nicoll inspireert enorm om te kiezen voor verandering en bewust te worden van wat je eet. Ze heeft veel ervaring en tegelijkertijd ongekend veel strijdlust om de wereld voor zowel mens als dier beter te maken. Met een glimlach, dat wel. Laat je dan ook inspireren door dit interview. Heel veel leesplezier!

Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Ik krijg energie van muziek. Toen ik jong was deelde ik mijn kamer met mijn één jaar oudere zus.
Vaak zaten we naast elkaar huiswerk te maken met onze eigen muziek op. In de auto gaat de radio aan en verander ik geregeld van zender om de leukste muziekprogramma’s op te zetten. Ook vind ik het heerlijk om met de koptelefoon op achter de computer mijn dingetjes te doen, luisterend naar mijn favoriete muziek. En als ik alleen ben: hard meezingen 🙂 !

Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
Ik ben in december 2014 veganist geworden. Op dat moment at ik vegetarisch en ging ik er van uit dat er voor mij geen dieren doodgemaakt werden. Mijn man (Max) zat achter de computer en vertelde mij over het lot van de hanenkuikentjes, die direct uit het ei als ‘nutteloos’ worden gedood door ze levend te vermalen of te vergassen, en de stierkalfjes die of ook direct worden gedood of in een paar maanden worden vetgemest en geslacht. Pas toen realiseerde ik me dat om mijn melk, kaas en yoghurt te produceren, een vrouwtjeskoe steeds zwanger gemaakt wordt, en als ze bevalt van een jongetje, deze wordt gedood. Hetzelfde met eieren: om leghennen te produceren worden bevruchte eieren uitgebroed, maar als daar een haantje in plaats van een hennetje uit komt, wordt dat haantje gedood. Dus door mijn eetpatroon werden WEL dieren gedood, en niet op de leukste manieren.

Ik had op dat moment eieren, kaas en melk in de koelkast staan, en het lukte mij niet meer om dat op te eten. Toen ik op dag drie opnieuw de koelkast open en gelijk weer dicht deed zonder de zuivel eruit te halen, heb ik alles wat we in huis hadden waar eieren of melk in zat weggegeven. Ik wilde het niet meer eten.

Dit klinkt als een snelle overstap naar plantaardig eten, en dat was het op dat moment ook, maar de reis er naar toe was hobbeliger. Toen ik in de 20 was heb ik jaren vegetarisch gegeten omdat ik niet wil dat dieren voor mijn plezier worden gedood. In die jaren reisde ik veel voor Artsen zonder Grenzen en op een gegeven moment werd ik ziek en bleef lange tijd kwakkelen. De artsen in het buitenland vertelden me dat ik weer vlees moest gaan eten, en ben ik dat weer gaan doen. Nu terugkijkend, snap ik niet dat ik toen dat advies heb opgevolgd.

Er volgden een paar woelige jaren met veel emotionele gebeurtenissen, en pas na jaren begon ik weer na te denken over de koe die achter mijn tartaartje zat. Op dat moment ben ik langzaam weer gaan afbouwen tot vegetarisch. Met als laatste stap dus inmiddels bijna twee jaar geleden de eye-opener over de hanenkuikentjes en stierkalfjes.

Als ik nu terug kijk, vind ik het raar dat ik niet eerder nagedacht heb over hoe melk en eieren nu eigenlijk worden geproduceerd. Het is zo logisch dat een koe eerst zwanger moet worden voor ze melk geeft, en dat uit een zwangerschap ook stierkalfjes worden geboren en dat die heus niet allemaal lekker vrij rond mogen lopen en een natuurlijk leven mogen leiden. Mijn advies aan iedereen is dan ook: denk na, zoek informatie op en luister naar je gevoel!

Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
Ik plan geen weekmenu maar bedenk meestal dagelijks waar ik zin in heb. Vaak ook gebaseerd op wat ik in huis heb. Eén keer per week doen mijn man en ik boodschappen, en halen we een lading groente, fruit, sojamelk, brood, aardappels en wat snackjes in huis. Ook hebben we altijd bonen en linzen in blik, zakjes noten en diepvriesgroenten liggen. Eens in de paar maanden gaan we naar een speciaalzaak om bijvoorbeeld vegan kaas, vegan kipstukjes en lekkere vegan ijsjes te halen. Dat zijn leuke uitjes, waarbij we alle nieuwe vegan producten in ons mandje stoppen en ons verheugen op het uitproberen ervan. Eén van onze recente ontdekkingen, zijn vegan lams-stukjes. Heerlijk gemarineerd in een sojayoghurt/tandoorisaus op de barbecue. Als we dat maken, komen alle buren mee-eten.

Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Ik denk het wel. We hebben altijd al huisdieren gehad, en meestal zijn dat de probleemdieren uit het asiel die moeilijk geplaatst kunnen worden. Dat is niet veranderd. Wat wel is veranderd, is dat ik veel meer op pas om niet op slakken te trappen en dat ik geen muggen meer dood sla. Er zijn prima ecologische muggensprays te koop, dus waarom midden in de nacht op muggenjacht gaan als je ze op een veel vriendelijkere manier van je lijf kunt houden? Ik merk ook dat ik de mensen om mij heen een beetje beïnvloed. Door vaak wat meer te koken of bakken en gul uit te delen, maken collega’s en buren kennis met lekkere plantaardige producten. Soms gaan ze deze producten zelf ook gebruiken.

Ik krijg natuurlijk ook veel vragen over de redenen waarom ik veganistisch eet, maar dat vinden veel mensen toch nog onbegrijpelijk. Heel af en toe hoor ik van vegetariërs om me heen, dat ze toch besloten hebben om zuivel en eieren langzaam uit hun dieet te schrappen.

Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Ik heb niet echt één groot voorbeeld. Als kind las ik al graag boeken over helden die mensen om hen heen hielpen en de wereld een stukje beter maakten, en dat is wat ik zelf ook altijd heb gewild. Tijdens mijn werk voor Artsen zonder Grenzen ben ik veel van deze gewone, maar heel bijzondere mensen tegengekomen. Ik hou van mensen die goed nadenken, voor zichzelf een afgewogen mening formuleren en de moed hebben om daar naar te handelen.

Ik heb enorme bewondering voor mensen zoals Gandhi en Nelson Mandela, maar zeker niet minder bewondering voor al die jonge mensen die nu, tegen de stroom in, besluiten om geen dierlijke producten meer te gebruiken en bij slachterijen en bontjassenwinkels staan te demonstreren.

Je zet je in voor zowel Viva las Vega’s als bij de Vegetariërsbond. Hoe ben je in aanraking gekomen met beide organisaties, wat doen zij en wat is jouw rol?
Vanaf het moment dat ik meer ging lezen over hoe slecht dieren het in de vee-industrie hebben, wilde ik er voor zorgen dat dit stopt. Een dier hoort goed behandeld te worden en een zo natuurlijk mogelijk leven te leiden. Dat kan niet als ze hun hele leven opgesloten worden in stinkende schuren, kunstmatig en veel te vaak zwanger gemaakt worden én op jonge leeftijd worden geslacht. Eén van de manieren om een einde te maken aan de bio-industrie, is door veel minder dierlijke producten meer te gebruiken. Ik ben om mij heen gaan kijken welke organisaties bestonden die vega-eten promoten en heb toen gekozen voor de Vegetariërsbond. Minder vlees eten gebeurt bij de meeste mensen namelijk in kleine stapjes, en dan is (een paar dagen per week) vegetarisch eten een goede eerste stap.

Ik wil graag werk doen dat bij me past en waarbij ik het gevoel heb dat ik effectief kan zijn. Ik ben manager van achtergrond, dus heb mij daarom bij de Vegetariërsbond aangemeld als vrijwilligerscoördinator. In die rol werf ik vrijwilligers en doe ik de vrijwilligerscoördinatie tijdens evenementen en promotieactiviteiten.

Een half jaar later werd ik gebeld door Stichting Viva las Vega’s. Zij vroegen of ik op een training over vrijwilligerscoördinatie iets wilde vertellen over mijn ervaring bij de Vegetariërsbond, en dat heb ik toen gedaan. Ik had een goede klik met Viva las Vega’s en ben even later kennis gaan maken op kantoor. Viva las Vega’s is een nog jonge organisatie, die, vanuit het standpunt van voorkomen van dierenleed, zich in zet om de vraag naar en het aanbod van vega eten te vergroten. De ambities van Viva las Vega’s sluiten goed aan bij die van mij. Viva las Vega’s bleek met name ondersteuning nodig te hebben op het gebied van relatiemanagement en organisatieontwikkeling, en ik ben met veel plezier in dat gat gestapt.

Heb je tips, do’s of don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een vegetarische of veganistische lifestyle?
Ik hoor vaak van vegetariërs en nog veel vaker van veganisten, dat ze niet veel andere vega’s kennen en het gevoel hebben alleen te staan. Hen zou ik aanraden om gelijkgestemden op te zoeken. Kijk op internet of Facebook en je komt tal van groepen tegen waar vega’s tips en nieuwtjes uitwisselen. Ook is het heerlijk om naar vega evenementen te gaan en kennis te maken met mede-vega’s en tegelijkertijd kun je de nieuwste producten uitproberen die op de markt komen. Denk bijvoorbeeld aan de VeggieFair, het Viva las Vega’s Foodfestival en VeggieWorld, maar vaak worden ook kleinschalige picknicks en potlucks georganiseerd. Deze evenementen vind je terug op Facebook en internet. Natuurlijk kun je ook vrijwilliger worden bij één van de vele vega-organisaties. Gegarandeerd dat je leuke nieuwe vrienden maakt die net zo veel van vega eten houden als jijzelf.

Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Ik droom van een rechtvaardige en vriendelijke wereld; van een stukje compassie en empathie.

Ik wil graag samenwerken met organisaties die zich inzetten voor een mens- en diervriendelijke wereld. Met name die organisaties die kijken naar de effectiviteit van hun acties, open staan voor alle mogelijke samenwerkingsverbanden en uitnodigend zijn naar verschillende groepen mensen zonder direct te oordelen, vind ik super. Hierbij geld ook voor mezelf dat ik zo effectief mogelijk wil zijn. Ik kan mijn tijd maar één keer inzetten en wil dat dus weloverwogen doen. Eigenlijk heb ik haast: iedere seconde gaat er alleen al in Nederland, een hanenkuikentje levend door de versnipperaar, wordt bij varkens zonder verdoving hun staartjes afgeknipt en bij kipjes hun snavel. Deze gruwelijkheden moeten zo snel mogelijk stoppen.

Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
Mijn grootste wens is om in een wereld te leven waar mensen en dieren elkaar niet opzettelijk leed toe brengen, maar juist hun best doen om voor anderen te zorgen. En dat hoeft echt geen wereld van watjes te zijn: een beetje dollen en lol maken hoort er bij. Naast deze grote wens, heb ik eigenlijk alleen de wens om lang gezond en fit te blijven (of te worden, want een keertje extra sporten zou mij geen kwaad doen 🙂 ).

Ben je gelukkig?
Ik ben gelukkig gezegend met een redelijk positief karakter. Wat mensen elkaar en de dieren aan doen kan behoorlijk aan me vreten, maar over het algemeen lukt het me om dit bij tijd en wijle van me af te zetten en ga ik redelijk gelukkig door het leven.

Wat is jouw definitie van succes?
Ik vind dat je succes hebt als je naar je gevoel durft te luisteren en daar naar beste eer, geweten en kunnen naar handelt.

Gedeeld: mijn lievelingsrecept | Bananenbrood
Mijn huidige favoriete recept is bananenbrood. Het is supermakkelijk om te maken, niet al te zoet, en heerlijk bij een bakkie koffie. Voor mijn recept klik hier.