In 2020 vertrok Noortje samen met haar gezin van 3 naar Bali toe. In eerste instantie was het bedoeld als avontuur voor een jaar maar inmiddels wonen ze al bijna 4 jaar in Bali, hebben ze een verblijfsvisum en een huis voor de komende 8 jaar (en eventueel langer). Benieuwd hoe zij dit hebben gerealiseerd? En hoe het leven er met een gezin (dat aan unschooling/homeschooling doet) en als digital nomad in Bali uit ziet? Ze deelt haar inspirerende verhaal in dit blog artikel 😀 !
Gezinsleven in Bali
Ons zoontje was 2 jaar oud toen wij naar Bali toe gingen. Inmiddels wordt hij 6 jaar in december en komt er in december of januari ook nog een 2de kindje bij.
De reden dat wij naar Bali gingen was omdat we op zoek waren naar een ander leven. Na de geboorte van onze zoon kreeg ik het al benauwd bij het idee van een schoolplein, langs de lijn staan, ouder whatsapp groepen, traktaties maken en zwemlessen. Ik heb hier niets op tegen, maar ik word er zelf verre van gelukkig van.
Daarom kozen wij voor Bali en om onze zoon daar te gaan unschoolen. En dat bevalt ons alle drie tot nu toe zeer goed!
Hoe onze dagen eruit zien
Mijn man is gestopt met werken toen we naar Bali kwamen. Hij zorgt dus voor ons zoontje en alles in en om het huis. Zelf werk ik als online ondernemer en houd ik in principe werkdagen van maandag tot donderdag aan. Er is dus wel wat regelmaat.
Vandaag is het maandag. We zijn vanochtend om 6.30 uur onze week gestart op het strand. Mijn man ging hardlopen en ik heb met Jip gespeeld en gezwommen. Hij heeft letters geschreven in het zand en een zandhotel gebouwd (in plaats van een zandkasteel).
Nadat we ontbeten hadden op het strand zijn mijn man en zoontje verf gaan halen en voor de hele week groente, fruit en kokosnoten. Ik ben naar huis gereden om mijn werkdag op te starten.
Ik werk met de deur open dus af en toe komen ze binnen wandelen voor plakband of een vraag.
Voor ons werkt dit prima!
Elke dag staan mijn man en ik rond 6 uur op en ons zoontje blijft meestal (als we niet naar het strand gaan) liggen tot een uur of 8. Als hij al eerder wakker is dan roept hij ons en krijgt hij een boekje en speelgoed in bed. Zo start iedereen met zijn eigen tijd. Wij mediteren, lezen of sporten.
Twee keer in de week gaat Jip naar de capoeira. Hij krijgt les van een Braziliaanse master. Hij vind het superleuk en leert er enorm veel van. De rest van de week wordt ingevuld met strand, tuinonderhoud, klusjes in en om huis, spelen, knutselen, zwemmen en uitjes.
Samen spelen
In de eerste 2 jaren dat wij op Bali woonden, waren alle scholen gesloten. Daardoor speelde de kinderen dagelijks op straat. We wonen naast een Balinese familie met 2 inwonende kinderen en een familie uit Timor met 1 meisje. De leeftijdsverschillen waren groot maar ze hebben gespeeld totdat het donker werd elke dag. Jip, ons zoontje, groeide hierdoor op met de Indonesische taal, Engels en Nederlands.
Inmiddels draait alles weer normaal en is het gebruikelijk dat de Indonesische kinderen 6 dagen in de week naar school gaan vanaf 6 jaar. Heel wat minder speelmomenten dus voor ons zoontje met de buurkinderen.
Homeschooling/ unschooling past ons perfect
Jip wordt 6 jaar in december, maar we gaan vooralsnog niet kiezen voor een school. Homeschooling/ unschooling past ons perfect op dit moment en we hebben met onszelf de afspraak gemaakt dat we gaandeweg bijsturen indien nodig. Hij heeft vriendjes en vriendinnetjes van verschillende leeftijden, culturen en achtergronden. Juist dat vind ik een verrijking ten opzichte van het Nederlandse schoolsysteem waarbij alle kindjes uit de klas dezelfde leeftijd hebben en in mijn geval vroeger ook van een soortgelijke afkomst. Er was weinig variatie zeg maar 😉
We volgen qua leren niet echt een programma
We volgen Jip zijn interesse en zijn met volledige aandacht bij zijn ontwikkeling. Kleuren en tellen heeft hij hier geleerd aan de hand van vrachtwagens die voorbij rijden als we op de scooter onderweg zijn. Schrijven leert hij in het zand op het strand. Soms nemen we een leerboekje mee en gaan we in een restaurantje opdrachtjes maken. Er wordt flink geknutseld en gelego’t. Daar leert hij superveel van.
Mijn moeder zit al 50+ jaar in het reguliere onderwijs en is nu hier op het eiland. Ze noemt Jip wijs en slim voor zijn leeftijd. Hij doet qua kennis niet onder voor zijn Nederlandse leeftijdsgenootjes.
Hij kan zwemmen zonder zwemles en afgelopen weekend heeft hij stenen van de bodem van het zwembad leren opduiken. Hij loopt regelmatig met onze Balinese buurman door de tuin om te leren over de geneeskrachtige werking van bepaalde planten.
Hij gaat overal mee naartoe, van afspraken met de notaris tot aan ceremonies en waterblessings. Hij helpt mee koken en boodschappen doen en we zijn zelfs een bedrijf aan het opzetten waar hij zijn eigen ontwerpen voor heeft gemaakt. Deze manier van leven maakt ons gelukkig.
Socialisatie
Het enige waar we weleens over twijfelen is dat hij te weinig kinderen om zich heen heeft op dagelijkse basis. We merken dit absoluut niet aan hemzelf, maar dit is zo’n denkbeeld dat wij als Nederlandse ouders hebben dat zou moeten voor de socialisatie van een kind. Echter is ons zoontje heel erg sociaal en speelt hij wanneer de mogelijk er is met andere kinderen.
Ik stel mezelf gerust met het feit dat er meerdere kinderen op een andere manier opgroeien dan de manier die wij van onze Nederlandse jeugd kennen.
Over 2 maanden komt er een nieuw kindje bij en dan zullen we gaandeweg weer bijsturen waar nodig, als het al nodig is. Dit is hoe wij willen leven. Niet altijd makkelijk omdat je alle keuzes zelf dient te maken. Niets is vanzelfsprekend en wij als ouders nemen de volledige verantwoordelijkheid. We kunnen niet met een vinger naar school of naar een juffrouw/meester wijzen.
Samen leven en samen groeien
Er wordt ons door de Balinezen vaak gevraagd of Jip al naar school toe gaat. Wanneer we antwoorden met homeschooling is het gauw goed voor hen. Wij zijn nu eenmaal anders, pakken zaken anders aan, maar het wordt gerespecteerd. Dat vind ik wel heel erg fijn hier. Er wordt weinig geoordeeld / veroordeeld (of wij verstaan en horen het niet).
Dat maakt dat we ons niet vaak hoeven te verantwoorden voor onze keuzes en dat we lekker in onze eigen bubbel ons ding kunnen blijven doen.
Ik deel er wel over op mijn Instagram en in mijn podcast. Gewoon om te laten zien dat het ook anders kan en mag. Dit is niet voor iedereen en dat is helemaal prima, maar het is wel voor ons en ik ben heel blij dat we de moed hebben gehad om ook echt tot deze levensinvulling te komen.
Heb je een vraag aan Noortje? En droom jij ook van een leven met je gezin Bali? Deel het gerust hieronder in een reactie. Noortje zal ook meelezen om eventuele vragen te beantwoorden.
