Leren stil staan en te genieten

‘’Ik heb op dit moment last van chronisch tijdstekort.’’ Ik hoor het mezelf nog zeggen een paar weken geleden. En het was mijn moeder die mij met mijn neus op de feiten drukte. Ik doe namelijk gewoon teveel. Een baan van 28 uur, een blog waar ik wekelijks ruim 12 uur mee bezig ben, vrijwilligerswerk van  5 uur per week, een opleiding dat soms wel 16 uur per week opslobbert en dan ook nog de zorg voor mijn schoonvader en 2 hele lieve labradorkinderen en een awesome man die ik ook nog tijd wil geven. En dan niet te vergeten mijn moeder, oma en de rest die ik nu voor het gemak maar niet noem. Help, hoe houd ik alle ballen in de lucht, terwijl ik er ook nog energie van krijg en plezier uit haal?

‘Het is nooit goed genoeg syndroom.’

Volgens mijn moeder was de oplossing eigenlijk heel eenvoudig. Als ik nu gewoon eens zou stoppen met mijn vrijwilligerswerk bij de Dierenbescherming, dat toch al niet goed samen gaat met mijn werkrooster, dan zou ik weer wat lucht en vrije tijd krijgen. Dat is namelijk 5 uur per week + 28 uur opleiding oftewel 33 uur per week die ik extra kan besteden aan mijn blog, werk, hondenkindjes, hubby, mijn moeder, oma en andere leuke dingen. Dat zou mijn chronisch tijdstekort probleem direct oplossen maar…. Er is wel één ding waar ik volgens haar echt aan moet werken en dat is mijn ‘het is nooit goed genoeg syndroom’. Toen ze het zei herkende ik mij er niet in. Ik ben namelijk super happy met mijn leven, met alles wat ik doe en wie er een rol in spelen. Maar toch bleef het knagen… Ben ik wel helemaal tevreden?

Een droombaan

Ik heb nog nooit zo’n leuke baan gehad als dat ik nu heb bij de Bibliotheek Haarlemmermeer. Ik werk 28 uur als Servicemedewerker Publieke Dienst. En er zijn ontzettend veel doorgroeimogelijkheden, opties om extra te werken en opleidingsmogelijkheden. Bovendien heb ik onwijs leuke collega’s en voel ik mij helemaal thuis. Ik word erkend, gehoord en ik leer iedere dag iets nieuws. En… Ik word omringd door boeken! Mijn andere grote liefde naast dieren. Dus ik kan oprecht zeggen dat ik echt mijn droombaan heb gevonden. Ook het salaris is goed, het is perfect gelegen, ik werk flexibel op verschillende locaties en geen dag is hetzelfde. En dan kan ik nog 101 dingen noemen die mij blij maken en onbeschrijfelijk dankbaar dat ik hier mag werken. Zoals de fietsroute naar één van de locaties waar ik werk, waar ik deze schatjes tegenkom en heerlijk mee kan knuffelen:

Nog steeds lekker ondernemend

En met www.clairesmission.com gaat het gelukkig ook onwijs goed! Ik heb veel ideeën voor het schrijven van nieuwe artikelen. Ook sta ik te popelen om een YouTube kanaal op te richten en een online programma. Ik word inmiddels wekelijks benaderd door onwijs gave mediabureaus, pr- en communicatiebureaus en mooie merken, voor samenwerkingen. Iets wat mij ook intens gelukkig maakt! Hoewel Claire’s Mission nooit bedoeld is geweest als een bron om veel inkomsten uit te genereren, is het wel een enorm compliment en een vorm van waardering dat ik daar nu een mooi bedrag per maand mee verdien. Dus ook op ondernemend vlak heb ik niets te klagen! Ik ben en blijf ondernemer. Al vind ik het zalig om nu gewoon te kunnen zeggen dat ik een ‘blogger’ ben. Daar ligt toch een stuk minder druk op .

De liefde van mijn leven, geweldige familie en de meest schattige kindjes

Ik prijs mezelf onwijs gelukkig met het leven dat ik leid en alle mooie mensen met wie ik het mag delen. Ik ben intens dankbaar dat ik Roy 7 jaar geleden leerde kennen, dat we getrouwd zijn en dat ik iedere ochtend naast hem mag wakker worden. Hij kent mij door en door, mijn mooie eigenschappen maar ook mijn zwaktes. En toch is er niemand met wij hij liever zijn leven wil delen dat met mij. Hoe lief en mooi is dat! Daarnaast hebben we 2 geweldige hondenkinderen die ons leven helemaal compleet maken. Ik ben heel blij en dankbaar voor een geweldige schoonvader, moeder, oma en iedereen die ik nu niet noem maar wel weet dat ik hun bedoel. En daarnaast heb ik zo veel onwijs mooie en lieve mensen in mijn netwerk op social media. Ik ben een ontzettend rijk mens en voel mij door zoveel mensen gedragen door liefde.

En toch schijnt er iets te knagen…

Volgens mijn moeder en mijn man ben ik altijd bezig met iets. En dan vooral met dingen waar ik andere mensen blij mee kan maken. Ik ben rusteloos, slecht in stil zitten en een lange tijd ontspannen terwijl ik alleen ben is een utopie. En als ik heel kritisch naar mezelf moet kijken, dan ben ik bang dat ze een punt hebben. En daarom recht ik mijn rug vandaag, zet ik mijn hart open en vraag ik hardop aan het universum wat het is dat ik kennelijk mis of over het hoofd zie? Ik heb namelijk een prachtig eenvoudig leven, mag eigenlijk nergens over klagen maar toch heb ik ongelofelijk veel moeite met stil staan en ontspannen.

Dus ik ga gelijk aan de slag en binnenkort volgen er heel veel nieuwe reviews!

En dat is dus mijn eerste gedachten, haha! Ik ben namelijk helemaal niet unhappy maar dat wil ik wel graag zo houden. Ik denk namelijk dat één van de allergrootste problemen van mijn generatie is dat we alles denken te kunnen en dat het daarom ook lukt. We vinden 101 dingen leuk waardoor we ook gedwongen worden om keuzes te maken. En juist daar gaat het fout. Het is niet voor niets dat de meeste millenials minimaal 1 burn-out hebben gehad voor hun 25^ste. En ik word volgend jaar ook nog eens 30 jaar (zucht – maar wel heeeeeeel dankbaar als ik het mag worden natuurlijk). Dus er is werk aan de winkel. Missie: Claire moet leren ontspannen. En daar ga ik vandaag maar eens mee beginnen.

Maar voordat ik kan leren ontspannen moet ik helaas ook iets loslaten

Aangezien ontspannen ook tijd kost, kan ik helaas niet anders dan inderdaad te stoppen (voor nu) met het doen van vrijwilligerswerk. Dit betekent dat ik niet meer wekelijks te vinden ben op het veld van de Gehoorzame Huishond Aalsmeer. Ook betekend het dat ik de opleiding tot hondentrainer helaas niet ga afmaken. Met pijn in mijn hart. Want ik vond het wel onwijs leuk om te doen! Maar ja… Keuzes maken… En in dit geval een keuze die er hopelijk voor gaat zorgen dat ik meer tijd kan stoppen in mijn andere liefdes. Mijn man, onze hondenkinderen, mijn werk, Claire’s Mission, hobby’s, familie en alles wat ik nu nog vergeet te noemen. Het is stiekem ook best wel een beetje veel.

En hoe nu verder?

Eigenlijk verandert er niet veel. Behalve dat ik nu meer vrije tijd heb en dat ik een hele strenge man heb die voortaan op ieder nieuw idee direct ‘NEE’ zegt. Ach hij bedoelt het goed. En stiekem is het ook wel heel fijn en lief. Hij is mijn anker die ervoor zorgt dat ik nu op ontdekkingsreis moet gaan naar hoe ik weer voor mezelf kan gaan zorgen en iets vind (of meerdere dingen) die mij helpen met ontspannen.

Ik voel een deel 2 aankomen van dit artikel 😛 … To be continued!

PS: Hoe ontspan jij? En heb je tips voor mij?