Vandaag is het de Dag van de Telecommunicatie en de Informatiemaatschappij. Een dag die in het leven is geroepen om onze bewustzijn te vergroten van de maatschappelijke veranderingen die door radio, televisie, (mobiele) telefonie, internet en andere nieuwe technologieën teweeggebracht worden. En omdat ik bewust even stilstaan altijd een goed idee vindt, blik ik in dit blog artikel terug op mijn eerste keren en deel ik met je wat ik van deze dag vindt.
Mijn eerste telefoon
Ik was 10 jaar, toen ik van mijn vader mijn eerste mobiele telefoon kreeg. Het was een prachtig blauw exemplaar, prepaid (ik kon toen alleen maar dromen van een eSIM abonnement) en super klein voor in die tijd. Het koste toen een godsvermogen om te smssen en bellen. Dus ik had toch zeker 1x per week een nieuw tegoed nodig. Het was ook de tijd van de leukste ringtones die je kon kopen door even te bellen of smssen. Je kon stemmen op je favoriete deelnemer bij Idols en meer. Ik was de jongste in mijn klas en werd vreemd aangekeken door leraren en leraressen. Mijn telefoon en ik waren namelijk onafscheidelijk. Hij lag zelfs onder mijn kussen toen ik ging slapen.
Toen je nog moest inbellen voor internet.
Samen met mijn vader waren we de eerste bezoekers van het internetcafé die in de buurt van het Leidseplein zat in Amsterdam. En wat was dat gaaf! Voor een halfuur betaalde je enorm veel geld, maar ik maakte een hele lijst met websites die ik in dat halfuur bezocht. Prachtig vond ik dat! In die tijd was Fox Kids ver haar tijd voorruit en had een beeldschone website met leuke spelletjes.
Ook thuis (bij mijn moeder) waren we onze tijd ver voorruit. We hadden al vrij snel onze eigen computer. En ik zal nooit vergeten wat een feest dit was! Er waren wel strenge regels. Want het was ongelofelijk duur. Inbellen duurde een eeuwigheid en ging via de telefoon (dat geluiddddd). Dus uren online zijn, was er niet bij. Al probeerde ik het natuurlijk wel altijd te rekken (maar mammmm de verbinding lag er weer 10x uit, nog een halfuurtje).
Mijn liefde voor radio (maken)
Eén van de allereerste speelgoedjes die ik had waar ik smoorverliefd op was, was My First Little Sony. Een prachtige rode cassetterecorder die alles wat je zei opnam. Wat een magisch ding! Ik ben er uren mee zoet geweest en het heeft voor mij de basis gelegd voor mijn liefde voor radio en het maken ervan. Uiteindelijk heb ik 2 eigen radio formats geschreven, gepresenteerd en geproduceerd. Stiekem mis ik het enorm!
Wat een veranderingen!
Niet alleen zijn de telefoons nu veeeeeeel mooier maar is een Sim only onbeperkt bellen by Simyo veel vanzelfsprekender dan een prepaid. Ook het internet is nu ongekend snel en kost een habbekrats. Inmiddels ben ik bijna van mijn telefoonverslaving af (lees: ik slaap er niet meer mee) en staat mijn laptop dag en nacht aan. Bijzonder hoeveel veranderingen er in zo’n korte tijd hebben plaatsgevonden.
Hoe internet onze wereld verruimd vooral tijdens deze coronacrisis
Zoom en videobellen; als je het mij vraagt zijn het 2 dingen die in ons in de coronacrisis gered hebben van eenzaamheid. Want hoe fijn is het dat je de mensen van wie je houdt nog steeds kan zien en je ook van je vaste gewoontes zoals yoga, dansen andere sporten en meer geen afscheid hoeft te nemen? Ik vind het fantastisch dat thuiswerken nu de norm is geworden en dat het gewone leven gewoon door kan gaan ondanks deze hele pandemie.
Ik moet ook iets opbiechten…
Hoewel ik dol ben op radio, televisie, (mobiele) telefonie, internet en andere nieuwe technologieën, mis ik het soms ook om mij te vervelen. Om gewoon gedachteloos uit het raam te kijken, nieuwe dingen te bedenken en even lekker in het moment te zijn. Want de telefoon ligt altijd naast mij en vaak wordt ik toch gegrepen door de mogelijkheid dat ik iets mis. En mailen is leuk, net zoals zoomen en videobellen, maar het schrijven van brieven en het lezen ervan is eigenlijk nog veeeeel leuker. Dus ondanks mijn liefde voor dit alles, zou ik mezelf soms ook willen uitnodigen om even een stapje terug te doen en meer van mijn offline leven te genieten.