Weekoverzicht: Waar ik dankbaar voor ben

Wat een week! Ik verbleef nog een dagje bij de Nobele Hoeve, kreeg heimwee, werkte weer lekker veel, ging op stap in Amsterdam, gaf een magische Kintsugi workshop en ik leerde een hele belangrijke les. In dit weekoverzicht deel ik mijn week met je van dag tot dag. Benieuwd wat ik allemaal heb beleefd?

Maandag 26 augustus 2019

Vanochtend werd ik wakker met Pluckje in mijn armen. En wat ben ik van haar gaan houden! Ze heeft de hele nacht bij mij geslapen en bij ieder geluidje waar ik van wakker schrok, draaide ze direct op haar rug om te laten weten dat het oké was. Schatje.

Vandaag is alweer mijn laatste dag bij de Nobele Hoeve. Direct wanneer ik wakker wordt, kleed ik mij aan en ga ik naar buiten toe met mijn fotocamera. Ik ben zo dol op het maken van foto’s in de sereniteit van het ochtendlicht. Ik begroet alle dieren en geniet van het moment dat deze magische plek ontwaakt.

Direct daarna ontbijt ik heerlijk met Margarit en zeg ik gedag tegen Paul. Samen met Margarit klets ik lekker over haar leven en de sanctuary. Ik stel alle vragen die ik heb, terwijl ondertussen Pipa, Pluckje en Max heerlijk geknuffeld worden. Wat ga ik het hier missen. Vooral deze drie.

Ik overweeg nog even om te vragen of ik Pluckje mee mag nemen, maar ik bijt net op tijd op mijn lip.

Na ons lange gesprek gaan we naar buiten toe. Een tijdje geleden heeft een heel lief kipje kuikentjes gekregen. Voor hun veiligheid heeft Margarit een ren gemaakt. Je merkt alleen aan alles dat het tijd is om ze los te laten. Ik help haar met het proces terwijl Margarit hun verblijf open maakt. Samen genieten we van deze bijzondere aanblik. Vrijheid. Wat een bijzonder gegeven.

In de middag vertrek ik weer naar huis toe. Hoewel ik niet kan wachten om thuis te zijn en met iedereen te knuffelen, overvalt mij het gevoel van heimwee. Hoewel alle dieren van de Nobele Hoeve mijn hart hebben gestolen, heb ik zo’n bijzondere band met Pluckje. Het idee dat ik haar misschien niet meer of voorlopig niet meer ga zien, doet pijn.

Gelukkig wordt ik zodra ik thuis kom in alle opzichten met open armen en 1001 knuffels verwelkomt. Iedereen heeft mij gemist en ik hun. Het is fijn om thuis te zijn.

Dinsdag 27 augustus 2019

Ik word vandaag zo moe wakker. Ik heb nog steeds last van hartzeer, maar veel tijd om er bij stil te staan heb ik vandaag niet. In de ochtend werk ik namelijk in de bioscoop en help ik mee met de grote schoonmaak. Wat een lieve collega’s heb ik toch!

Direct na werk, spring ik op mijn fiets en ga ik naar station Hoofddorp toe. Ik ga vandaag samen met Michelle lekker bijkletsen en eten in Amsterdam. Het is alweer zo’n tijd geleden dat we elkaar hebben gezien, ik kan niet wachten om de tijd in te halen. Zo leuk!

Alleen wordt ik onderweg naar het station gebeld door mijn moeder met wat minder leuk nieuws. Mijn oma is zondag met de fiets gevallen en het is best ernstig. Ze is zelfs met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Een gat in haar hoofd, hersenschudding, het vel is van beide benen en er is een wond op haar been gehecht. Heftig. Gelukkig klinkt ze goed wanneer ik haar bel. Ik bied aan om naar haar toe te komen maar oma zegt dat ze goed verzorgd wordt en dat ze liever heeft dat ik langskom wanneer ze weer beter is.

Aangekomen in Amsterdam koop ik direct een kaartje voor mijn oma, die ik schrijf en iets later op de post doe.

Zodra Michelle er is, slenteren we door Amsterdam heen. We eten een hapje bij de Vegan Junk Food Bar, daarna gaan we naar Juice Brothers waar zij een vegan ijsje scoort en ik een vegan smoothie. Daarna lopen we weer op ons gemakje terug, onderweg scoor ik nog het allerliefste notitieboekje ooit en wanneer we op Amsterdam Centraal zijn geven we elkaar een dikke knuffel en gaan we terug richting huis.

Heel veel zin om te fietsen heb ik niet meer, dus Roy (de liefste hubby van de heleeeee wereld) komt mij halen van station Hoofddorp met de auto. Morgen brengt hij mij weer naar het station toe zodat ik met de fiets naar werk toe kan. Zo lief!

Woensdag 28 augustus 2019

Vandaag werk ik van 12:00 tot 18:00 uur in de bioscoop. Best een hele fijne tijd, want de dag vliegt voorbij! In de avond is het tijd voor wat quality time thuis. We kijken een film, kletsen en gaan lekker slapen. Het is fijn om samen te zijn.

Donderdag 29 augustus 2019

Ik word lekker vroeg wakker vandaag en begin de dag met een heerlijke wandeling met kleine Jaimy. Lily gaat vandaag lekker mee naar het bos toe met mijn schoonvader, dus ik heb wat quality time met mijn mannetje.

Na onze heerlijke wandeling, spring ik achter mijn laptop en werk alle mail weg. Zo’n fijn gevoel! Alles loopt en in is geregeld. Strakjes mag ik ook weer gaan werken van 15:00 tot 23:00 uur. Maar nu eerst nog een beetje ontspannen. Ik kijk iets op Netflix, niks bijzonders maar gewoon een beetje weg kijk tv en dagdroom. In gedachten ben ik nog steeds zo druk met Pluckje.

Vrijdag 30 augustus 2019

Vandaag ben ik vrij, woehoeeeeee! Ik bereid de Kintsugi workshop van morgen voor, maak zelf een Kintsugi object, doe de was, werk mail weg, plaats een oproep op Facebook voor nieuwe locaties om Kintsugi workshops te geven, maak een heerlijke wandeling met de hondenkindjes en ik doe nog 101 klusjes. In de middag ben ik echt op en is het tijd voor rust. Ik kijk een prachtige documentaire op bed maar opeens wordt ik wakker en is het laat in de middag. Oeps… Oké, ik had het waarschijnlijk nodig.

In de avond kijk ik samen met Roy en mijn schoonvader een klassieke film…. Ghostbusters! We hebben op werk van die geweldige stofzuigers die je op je rug draagt en iedere keer schiet het liedje van deze film in mijn hoofd. Zo grappig!

Zaterdag 31 augustus 2019

Roy is niet lekker vandaag. Echt zo zielig. Dus ik zeg tegen hem dat ik liever heb dat hij vandaag thuisblijft en goed voor zichzelf zorgt. Daardoor heb ik wel een hele spannende uitdaging; ik ga de Kintsugi workshop helemaal alleen doen. Alles heeft een reden. Want veranderlijkheid is momenteel zo’n belangrijk thema voor mij. Ik vind loslaten niet zo makkelijk en al helemaal niet als het komt omdat een situatie verandert is en ik er zelf geen invloed op heb. Initieel was het hele idee en hoe de workshop in elkaar zit al mijn idee. Maar ik wilde het zo graag delen. Even een keer niet alleen ondernemen. Dus begon ik samen met Mariëlle en was ik echt zo happy. Ik vond het zo fijn om deze magie met iemand te delen! Maar toen zij niet verder wilde gaan, nam Roy een soort van het stokje over. En vandaag is hij er niet en heb ik echt het gevoel alsof ik opnieuw mag leren zwemmen.

Na 1,5 uur in de file gestaan te hebben, vervolgens ook nog eens voor een dichte deur te staan en veel later van start te kunnen gaan met voorbereidingen voor de workshop, had ik best wel een beetje last van stress. Maar toen de eerste deelnemers binnen kwamen, veranderde alles. Vanaf dat moment wist ik dat alles goed zou komen. Alle deelnemers van vandaag zijn zo leuk, lief, puur en oprecht. Alleen maar liefde!

Het was in alle opzichten een magisch fijne workshop. Ik heb er zo van genoten!

Thuis aangekomen had ik gelukkig nog alle tijd om rustig te eten. Van 20:00 – 1 uur heb ik ook nog gewerkt in de bioscoop vandaag. De eerste officiële shift als supervisor.

Zondag 1 september 2019

De dag begint met heeeeeeerlijk uitslapen. Mijn schoonvader heeft voor Lily en Jaimy gezorgd, echt zo lief! Vandaag ga ik met Roy wat quality time hebben. We zijn er nog niet helemaal over uit of we thuis blijven, gaan suppen of naar de film gaan. Maar dat is helemaal oké.

Ik begin de dag met het maken van dit weekoverzicht en een momentje van bezinning. Lieve Joana-Francesca, één van de deelnemers van de Kintsugi workshop gisteren leerde mij zoiets moois. Toen ze net binnenkwam, kwam ze naar mij toe en vroeg direct hoe het was. Ze leest alle weekoverzichten en wist precies de pijnpunten en mooie momenten te omschrijven. Ze zei dat ze mij ziet. Het ontroerde mij, omdat ik dit iedereen gun. Gezien en gehoord worden. Het maakt niet uit of je net zoals ik iedere week een weekoverzicht deelt of dat je alleen deelt hoe het met je gaat in een gesprek. Maar wanneer we onszelf echt openen en kwetsbaar durven te zijn, dan kunnen we ook echt gezien en gehoord worden. Voor mij persoonlijk is dit hoe ik ervoor heb gezorgd dat ik mij niet langer eenzaam meer voel. Toen lieve Joana-Francesca dit zo zei, dacht ik direct ‘’ja, wat een prachtige les’’.

Vond je het leuk om dit weekoverzicht te lezen? Let me know! Ik ben ook heel erg benieuwd waar jij de afgelopen week dankbaar voor bent geweest. Laat je het mij weten in een reactie?

Liefs!