Daisy van Poelje van homeofdaisies.nl blogt en vlogt over alles wat haar blij maakt; van bloemen, vrolijkheid, lente en sproetjes tot aan beauty, travel, wonen en gezondheid. En dat alles 100% vegan! Ik ben verliefd op haar labrador Bentley, asielkat Bailey en Daisy’s geweldige verhaal! Wat haar zo inspirerend maakt? Je komt het te weten in dit interview. Heel veel lees plezier!
Inhoud verberg
Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Ik ben naast een bezig bijtje ook chronisch ziek. Energie is daarom voor mij erg belangrijk, want ik heb dagelijks pijn en ben snel moe. Dit jaar heb ik besloten mijn werkdagen anders in te delen. Daardoor heb ik meer tijd en ruimte voor mezelf, mijn blog en fotografie. Maar het meest energie krijg ik van lekker buiten zijn en wandelen met onze labrador Bentley van anderhalf. Daar ga ik meteen als ik van mijn werk kom uitgebreid mee wandelen door het bos of langs de zee. Daarna is het tijd om even te rusten en een kopje koffie te drinken voordat ik eventueel nog wat werk voor mijzelf (blog, vlog of fotografie) ga doen.
Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
Vorig jaar september ben ik veganistisch gaan eten. Ik at al een paar jaar weinig tot geen vlees meer en was mij steeds meer gaan inlezen over het veganisme. Toen kwam ik voor het eerst bij een osteopaat die mij vroeg naar mijn zuivelgebruik. Slik… Ik dronk zonder problemen een latte en een grote beker melk per dag, om nog maar te zwijgen over mijn liefde voor kaas. Toen ze mij adviseerde daar eens mee te minderen (zuivel kan reumatische klachten verergeren) ging voor mij de knop om. Dan maar veganistisch! Eerst nam ik mij voor het een periode te proberen, maar toen het mij heel makkelijk af bleek te gaan heb ik het doorgezet. Thuis eet ik 100% veganistisch. Buiten de deur (ik woon in Zeeland, niet de meest vooruitstrevende provincie) probeer ik zo goed mogelijk veganistisch te eten. Als het niet lukt wil ik nog wel eens spijbelen met iets van kaas of vis. Ik probeer het mezelf – en mijn omgeving – vooral niet te moeilijk te maken. Ik doe mijn best, maar ga ook weer niet op een blaadje sla leven als er geen vegan opties zijn. Dat laatste is dan ook mijn tip: probeer het voor jezelf niet ál te moeilijk te maken. Doe je best en als het een keer niet lukt is dat ook oké.
Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
Eigenlijk niet heel veel anders. In het begin ben je wel wat langer onderweg omdat je letterlijk elke verpakking controleert op de ingrediënten. Maar naar verloop van tijd weet je – in elk geval met je vaste prik artikelen – wel wat wel en niet vegan is. Gelukkig hebben we in mijn stad diverse supermarkten, waar ik verschillende vervangers haal. Jumbo is favoriet voor de eigen merk vleesvervangers, waarvan de meeste vegan zijn. Daarbij is de linzenburger mijn lievelings! Bij Dirk shop ik Vivera en Alpro producten (die zijn een stuk goedkoper dan bij AH of Jumbo). Verder eet ik extra veel groenten en gebruik ik in recepten vaak noten.
Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Mijn moeder schoot met kerst wel even in de stress. Want gourmetten met een vegan, HOE DAN?! Gelukkig heb ik haar gerust gesteld en zelf voor mijn producten gezorgd. Zelf burgertjes gekocht, mijn eigen vegan kruidenboter en andere brood smeersels gemaakt. Van die burgers had ik er behoorlijk wat over, die ik de dag erna meenam naar mijn schoonfamilie. Mijn neefje van 10 vroeg of hij eens zo’n burger mocht proeven. “Lekker! Mag ik er nog één?” was zijn oordeel. Nog meer mensen proefden en iedereen reageerde ontzettend enthousiast. Ik vertel graag over waarom ik vegan eet, hoe makkelijk het eigenlijk is en wat de voordelen voor onder meer het milieu zijn als je al 1 dag in de week geen vlees eet. Daar heb ik tot nu toe alleen maar positieve reacties op gehad. Ik ben geen type die mensen wil overhalen het ook te doen, dat moet je namelijk helemaal zelf weten. Maar het feit dat steeds meer mensen er over nadenken wat vlees en zuivel met dieren en het milieu doen en hoe zij daar zelf een positieve bijdrage kunnen geven is voor mij al voldoende.
Je blogt op homeofdaisies.nl. Hoe is de naam en het idee hiervoor ontstaan?
Bijna 4 jaar geleden kwam het idee om (weer) te gaan bloggen. Omdat ik héél veel dingen leuk vind, vond ik het lastig om een naam te verzinnen die de lading dekt. Ik heb er echt hele brainstormsessies met mezelf aan gewijd haha en uiteindelijk kwam ik op dit. Home of Daisies staat voor een huis vol dingen waar ik (Daisy) blij van wordt. Bloemen, vrolijkheid, lente, sproetjes. Personal lifestyle met een vleugje beauty, travel, wonen en gezondheid.
Waar blog en vlog je allemaal over?
In de loop der jaren is het steeds meer een personal lifestyle website geworden. De dingen dus waar ik vrolijk van word en die ik wil delen. Dit kan gaan over beauty, reizen, boeken, reviews, eten/recepten, wonen. Van alles! Daarbij vlog ik al zo’n 3 jaar, waarvan ruim 2 jaar in de vorm van weekvlogs. Ik film mijn leven, wat ik allemaal onderneem, waar ik mee zit, fotosessies die ik doe, feestjes die ik bezoek. Mijn man Jochem en mijn harige kinderen (labrador Bentley en asielkat Bailey) hebben hier ook vaak een hoofdrol in. Maar soms ga ik ook meer de serieuze kant op. Zo heb ik best wat gedeeld over mijn chronische ziektes Hypermobiliteitssyndroom en Fibromyalgie, mijn zoektocht naar een goede anticonceptie en de depressie die ik had.
Wat zijn de 3 mooiste reacties die je ooit op je blogs en vlogs ontvangen hebt?
Dat waren sowieso de reacties die ik kreeg op de eerste blog die ik schreef over mijn depressie. Achteraf gezien heb ik die heel lang gehad, maar toen ik (eindelijk!) de diagnose kreeg voelde ik mij bijna geroepen dit openbaar te maken. Moeilijk? Zeker! Heel erg moeilijk zelfs. Maar de reacties waren het meer dan waard. Zoveel berichten van steun en herkenning. Ik kreeg veel comments onder mijn blog, maar minstens zoveel in privéberichtjes op Facebook en Instagram. Zoveel liefde! Weten dat je niet de enige bent, dat er meer mensen zijn en dat jouw stap voor het openbaar maken van hetgeen waar jij mee zit zoveel los maakt bij anderen. Dat vind ik mooi. En ik hoop dat er iemand zich geroepen heeft gevoeld hulp te zoeken na het lezen van mijn verhaal.
Krijg je ook weleens kritiek en zo ja, hoe ga je hiermee om?
Helaas wel. Mensen hebben altijd een mening en sommigen vinden het nodig om dit te ventileren. In het begin ging ik nog wel eens de discussie aan, maar daar ben ik mee gestopt. Onnodige energieverspilling. Van sommigen krijg ik wel buikpijn of slaap ik een nacht slecht. Maar dat zie ik voor mezelf ook als leerproces. Niet iedereen kan het altijd eens zijn met hoe jij je leven leidt of hoe jij de dingen aanpakt. Jammer dan. Ieder z’n ding. Weg met die telefoon en naast je neer leggen. Of als het lelijke scheldkanonnen zijn, lekker verwijderen.
Naast je blog, ben je ook werkzaam als freelance fotograaf. Hoe omschrijf je je stijl?
Dat klopt! Ik ben altijd wel bezig geweest met fotograferen, maar nu sinds een goed jaar bezig als zelfstandige. Of ik een vaste stijl heb durf ik niet te zeggen, dat ben ik misschien nog aan het ontdekken. Ik ben wel dol op gekleurde luchten, wapperende haren en lachende gezichten. Een moment vastleggen die niet geposeerd of gestileerd is. Maar anderzijds vind ik de sfeer van zwart-wit fotografie ook fantastisch. En het is natuurlijk ook afhankelijk van de opdrachtgever, wat die wil zien. Zo maak ik foto’s voor een bedrijf dat barbecues verkoopt. Dat is weer wat meer stoer qua materialen en styling, tegenover verliefde stelletjes op het strand. Dat contrast vind ik tof en past ook bij wie ik ben. Ik pas ook niet in een hokje.
Wat is de mooiste foto die je ooit hebt gemaakt en welk verhaal zit er achter deze foto?
Wat een gemene vraag! Alsof je moet kiezen wie van jouw kinderen favoriet is hahaha! Maar als het écht moet denk ik dat ik ga voor de zwart-wit foto van de handen. Ik was gevraagd om een fotoshoot te doen van een 13-jarig trouwjubileum. De vrouw kon na al die tijd nog steeds haar trouwjurk aan (hoe knap?!) en wilde haar man verrassen, samen met hun 3 kinderen. We fotografeerden in de kerk waar zij getrouwd zijn. De sfeer was heel gemoedelijk en fijn en ondanks dat ik best zenuwachtig was ging het super goed. Deze foto toont voor mij de liefde en samenhang tussen de leden van dit gezin weer, zonder dat je hun gezichten ziet.
Wat voor type veganist ben je?
Ik denk nog een ontdekkende. Thuis eten gaat super goed en makkelijk. Ik vind het geen probleem om oude recepten om te bouwen tot vegan gerechten. Maar ik ben nog steeds nieuwe producten aan het ontdekken, manieren om op algehele gezondheid beter om te gaan met voeding. Daarnaast zou ik in de toekomst bijvoorbeeld ook qua kleding en verzorging meer vegan willen gaan. Gelukkig wordt het steeds makkelijker gemaakt, zoals de vegan huidverzoringslijn van Kruidvat die ook nog eens super betaalbaar is!
Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Mijn oma was mijn grote voorbeeld, zij is afgelopen januari overleden. Zij vond het belangrijk er goed uit te zien en gaf mij altijd tips. Dat ik mijn wenkbrauwen moest bijtekenen en moest stoppen met die dikke zwarte eyeliner op mijn waterlijn. Hoe ik het beste koopjes kon scoren in de stad en welke kleding mijn figuur beter deed uitkomen. Daarnaast was ze dol op koken (mijn moeder totaal niet haha!) en leerde ze mij op dat gebied nieuwe dingen kennen door te proeven en te proberen. Oh en dat niemand ooit slechter is geworden van hard werken! Dat was haar motto.
Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een veganistische lifestyle?
Zelf heb ik vooraf goed ingelezen op waar je qua voeding allemaal op moet letten, bijvoorbeeld B12 (die ik zelf niet blijk op te nemen en sinds januari geïnjecteerd krijg) en calcium. En ik was blij met de tip dat havermelk lekker is voor in je latte. Die is overigens ook heerlijk in je pannenkoek! En voor mij persoonlijk geldt: doe je best, maar wees niet te streng voor jezelf als het een keer niet lukt om een vegan koffie te scoren of om vegan te lunchen als je onverwacht buiten de deur eet.
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Mijn grootste droom is niet eens werk gerelateerd haha! Ik zou heel graag willen verhuizen naar een huisje met een lap grond, zodat ik meer dieren kan houden. Wakker worden met uitzicht op een weiland vol geitjes, schaapjes en misschien zelfs ezels en paarden. Lijkt me fantastisch! En dan komen er sowieso meer katten en ga ik mijn man heel hard overhalen voor nog een hond.
Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
- Een nieuw huis om al mijn huisdierendromen te laten uitkomen.
- Kunnen leven van mijn fotografie (en/of blog), mede omdat ik dan nog beter mijn eigen tijd kan indelen voor mijn gezondheid en mijn dieren. En omdat ik dan voor mijn gevoel nooit meer hoef te werken!
- Minder last hebben van chronische ziekten. Minder pijn, minder moe. Of gewoon helemaal niet meer ziek zijn, maar dat is natuurlijk een utopie.
Ben je gelukkig?
Als je mij dit een jaar geleden had gevraagd had ik ‘nee’ moeten antwoorden. Maar ik ben heel blij dat ik deze vraag nu met ‘ja’ kan beantwoorden! 😀
Wat is jouw definitie van succes?
Vroeger was ik daar heel zwart-wit in. Of je bent succesvol of je hebt gefaald. Ik ben ‘succesvol’ zijn veel minder belangrijk gaan vinden. Het gaat uiteindelijk om gelukkig zijn en jezelf omringen met mensen (en dieren!) die je blij maken. Dat je dan een keer niet die verre reis kan maken of de mooiste kledingstukken kunt kopen omdat je moeite hebt met het vinden van een baan, betekent niet meer dat je gefaald hebt. Meer dan je best kun je niet doen.
Gedeeld: hotspot tip!
Graag zet ik mijn lieve vriendinnen en harige vriendjes van Kattencafé Kat&Schotel in Goes in het zonnetje! Wat begon als een grapje tussen 2 chronisch zieke dames met een voorliefde voor katten, eindigde nog geen jaar later in de opening van het 10de kattencafé van Nederland. Hier wonen 8 schattige kattenkinders die veelal lange periode in het asiel hebben gezeten. Stuk voor stuk lieverds (al is Angel a.k.a. Eendo stiekem mijn favorietje) met een eigen karakter die in het café hun forever home hebben gevonden. Oh én ze hebben sojamelk voor capo’s en latte’s en vegan broodjes op de menukaart staan. Aanradertje! Ik ben kind aan huis in elk geval.
[separator]
1 reactie
Super leuk Daisy!