Gebroken botten, zware verwondingen en celstraf. Peter Janssen heeft het allemaal meegemaakt in zijn strijd tegen dierenleed. Hij zet zich 24/7 in om onder andere te zorgen voor een wettelijk verbod op het stierenvechten wereldwijd en het fokken van konijnen voor de vleesproductie. Ik vind het een enorme eer (en dat op mijn b-day 😀 ) dat ik dit mooie mens mag interviewen. Benieuwd naar het werk van de Vegan Strike Group, stichting Konijn in Nood en hoe het leven van een dierenactivist eruit ziet? Lees dan snel verder. Ik wens je heel veel inspiratie toe!
Inhoud verberg
Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Echte rituelen heb ik niet, maar ik ben wel erg streng voor me zelf. Vanuit mijn hardloopcarrière heb ik een vorm van discipline mee genomen in mijn activisme die erg goed werkt. Ik ben iemand die zowel met mijzelf als andere veel evalueert. Dingen die niet goed verlopen, of dat nou door eigen toedoen is of door externe factoren zoals geweld door stierenvechters en hun supporters, wil ik steeds verbeteren. Dat is ook de reden dat ik tegenwoordig stierengevechten verstoor met een helm op, om mijn hoofd te beschermen.
Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
Op mijn 12de werd ik met mijn broer vegetariër, pas toen ik 18 jaar was besloot ik om veganist te worden. Het dierenleed dat rondom mijn ouderlijk huis in de farms afspeelde en de vele veewagens waren voor mij de reden dat ik geen dierlijke producten meer wilden eten of drinken. Voor mij was het dan ook niet moeilijk om over te stappen, voor mijn lichamelijk gehandicapte moeder die dagelijks voor mij kookte was het een grotere opgave. Wel was het voor mij een uitdaging en een ontdekkingsreis om te zien waar dierlijke spullen allemaal in verwerkt zitten.
Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
Het ligt er maar helemaal aan waar ik mijn boodschappen doe, want door het jaar heen ben ik veel in het buitenland. Boodschappen doen in Mexico is bijvoorbeeld heel anders dan in Nederland. Bij ons in Nederland is het een verademing om een biologische winkel binnen te stappen, ik kom zelfs een beetje tot rust in een bio shop. Daarin tegen sprint ik door de normale supermarkten als de Aldi en de Plus want al het dierenleed hoef ik niet in verpakking te zien liggen.
Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Toen ik op 1 maart 2008 de uitzending van Paul de Leeuw verstoorde om aandacht te vragen voor het leed dat dieren moeten ondergaan in de vleesindustrie, heb ik heel veel mensen aan het denken gezet. Ondanks dat Paul de Leeuw misbruik maakte van de situatie, dachten mensen wel na over mijn slogan op mijn rug: Vlees is moord.
Helaas is de media gericht op sensatie. Ik was meer gericht op het overbrengen van mijn boodschap. Toen ik doorhad dat de ludieke manier van een maatschappelijk probleem, het dierenleed, onder de aandacht brengen niet goed werd opgepakt ben ik in datzelfde jaar nog gestopt met streaken. De clowns tegen politie geweld waren mijn voorbeeld.
Je bent de oprichter van de Vegan Strike Group en stichting Konijn in Nood. Hoe is het idee voor beide stichtingen ontstaan? Waar zetten de stichtingen zich voor in?
De Vegan Strike Group heette voorheen Vegan Streaker Group, een verlengde van het streaken waar ik bekend mee ben geworden. We vonden het binnen de organisatie niet meer passen om deze naam te gebruiken omdat de actiemethode veranderd is. Vandaar dat we voor de naam Vegan Strike Group hebben gekozen. De doelstelling was al heel snel duidelijk; aandacht vragen op een zeer directe manier, voor de dieren die lijden voor vermaak van de mens. Namelijk de dolfijnen in de dolfinaria en de stieren en paarden in de Spaanse, Portugese, Zuid Franse, Mexicaanse en Colombiaanse arena’s.
Stichting Konijn in Nood hebben we opgericht in 2011. Op zoek naar een nertsenfokkerij kwamen we een konijnenfokkerij tegen, puur toeval. Ik wist niets van konijnen in de Nederlandse vee industrie af. Als dierenactivist heb je de taak om te weten waar je over praat, daarom heb ik vele jaren onderzoek naar de commerciële konijnenhouderij. Ik kwam er toen samen met verschillende dierenvrienden achter dat huidige dierenorganisaties heel weinig aandacht bestede aan het konijnenleed. Waarom is er een stichting Varkens in Nood? Omdat er extreem veel varkensleed in Nederland plaatsvind, en daar speciaal een organisatie voor moet zijn die voor deze doelgroep opkomt. Zo ook voor de konijnen in de Nederlandse konijnenhouderij. Supermarkten moeten er bewust van zijn dat het onethisch is om konijnenvlees te verkopen!
Wanneer en hoe ben je begonnen met het verdedigen van de rechten van ieder dier?
Op de boerderij waar ik woonde hadden we geen dieren, maar onze buren wel. Ik ben dus opgegroeid met hoe (sommige) boeren omgaan met dieren en hoe ze kijken naar de natuur in zijn geheel. We kregen als jonge jochies het aanbod om in de kersenboomgaard wat extra geld te verdienen door spreeuwen dood te schieten, dit omdat zij de kersen opaten. Dan begin je als jonge dierenvriend wel te denken, is dit een gek die alleen aan zijn opbrengst, de kersen, denkt? Of denken meer mensen zo over dieren.
In 2007 kwam ik voor het eerst in aanraking met het stierenvechten, dit heeft mij nooit meer los gelaten. Voor mijn strijd tegen het onrecht dat dieren wordt aangedaan heb ik al meerdere keren een hoge prijs betaald. Zo zit ik tijdens het geven van dit interview met een gebroken rechterarm en met een hersenschudding na het verstoren van een stierengevecht in Manizales, Colombia 11 januari 2018. Maar ook de kleine kamertjes achter de tralies zijn mij niet vreemd. Wereldwijd strijden mensen voor politieke en maatschappelijke verandering, zoals voor homo rechten, de milieu strijd en natuurlijk die van veel dierenvrienden namelijk die voor een veganistische samenleving, waarin we samen kunnen leven tussen mens en dier, zonder dood en verderf!
In Japan heb ik 20 dagen vast gezeten om aandacht te vragen voor het extreme leed dat dolfijnen in Taiji en in de dolfinaria moeten ondergaan.
Ook met de beslissing van de Nederlandse overheid om de nertsenboeren tot 2024 de tijd te geven waren we het niet mee eens. Resultaat, 5000 nertsen kregen een kans op leven en ik moest daar 240 uur dwangarbeid voor verrichten plus een celstraf van 3 maanden. Iets wat ik heb ondergaan voor de dieren.
Veel mensen zien jou als dé dierenactivist van Nederland. Ben je hier trots op je?
Veel dierenvrienden doen hun best om dieren op te vangen of zich op een andere manier direct in te zetten voor de rechten en vrijheden van de dieren. Dat ik bekend ben, heeft mij niet altijd goed gedaan. Maar wat ik wel erg belangrijk vind, is dat ik andere mensen inspireer. Zo was er niemand voor 2013 die een stierengevecht verstoorde in Spanje. Op dit moment zijn er in zeer veel verschillende steden activisten die mijn acties kopiëren. Dat doet mij goed!! Graag gebruik ik mijn bekendheid om in de media de stem te zijn voor de stemloze, zij die niet voor zich zelf kunnen opkomen. Dit heb ik gedaan bij verschillende programma’s als Nova met Twan Huys in 2008, Eva Jinek in de zomer van 2017 en in het programma van Pauw & Witterman. Door mijn bekendheid is het iets makkelijker om undercover beeldmateriaal van bijvoorbeeld konijnenleed op de Nederlandse tv te krijgen. Ik ben daarom ook erg trots op het undercover beeldmateriaal dat we samen met Omrop Fryslân in de Nederlandse konijnenfokkerijen hebben gemaakt. En dat al twee keer op NPO2 is uitgezonden.
Wat voor kwaliteiten moeten iemand hebben om een goede dierenactivist te zijn? Heb je hier ook tips voor?
Iedereen kan demonstrant worden, en zich aansluiten bij een organisatie! De trend van deze jaren is de ‘softe street action’ daarmee bedoel ik het informeren van het publiek op straat. Het is een geweldig fenomeen, om met een groep mensen op straat beelden te tonen met je laptop of tablet. Je hebt daar geen activisten voor nodig. Iedereen, ervaren of onervaren mensen, kunnen hier aan mee doen.
Om activist te zijn of te worden heb je discipline nodig en adviseer ik om ervaring op te doen bij mensen die al jarenlang dierenactivist zijn. Het zou namelijk jammer zijn als je foutjes maakt bij een nachtelijke bevrijding die je misschien niet was begaan als je spreekt met mensen die dit al jaren doen, bijvoorbeeld 269Life. Een andere eigenschap dat je nodig hebt als activist is doorzettingsvermogen, de dieren hebben niks aan je als je denkt; ‘we doen het wel een andere keer, het komt me nu niet zo goed uit.‘ Als je weet hoe vaak ik de trappen afloop op zoek naar mijn zitplaats in de stierenvechtarena, en denk ‘ik wil hier niet zijn, vandaag even niet! Het liefst keer ik mijn kont om en ga ik naar huis‘ maar wat hebben de paarden en stieren in de arena dan aan mij. HELEMAAL NIKS!
Je ziet enorm veel dierenleed en maakt ontelbaar veel traumatische gebeurtenissen mee. Hoe verwerk je dit?
Hoe ik mijn traumatische ervaringen verwerk? Door er veel over te praten met mensen, door er ’s nachts over te dromen (vele malen na een stierengevecht) maar ook sporten helpt mij om mijn verdriet en woede om het dierenleed kwijt te kunnen.
Hoe en wanneer heb je de knop omgezet en de keuze gemaakt om je gehele leven te geven aan het redden van dieren en het opkomen voor hun rechten?
Eigenlijk was dat wel in 2006 begin 2007, ik was natuurlijk al vele jaren vegetariër maar het actief saboteren van dierenleed kwam toen pas. Ik zag hoe effectief je dieren kunt helpen die in nood zijn. En wat voor liefde je ervoor terug krijgt. Dat deed mij echt heel goed!
Welke 3 gebeurtenissen zijn je het meeste bij gebleven en waarom?
Het geweld tegen mij, onder de tribunes, uit het oog van de camera is beangstigend en blijft mij vaak lang bij. Maar de winst in de rechtszaak tijdens een kortgeding dat Stichting Konijn in Nood had aangespannen in 2017 bleef mij ook lang bij. Maar het hoogte punt is toch wel als een supermarktketen met 460 winkels zoals de Aldi en de Plus in 2017 aangeven geen konijnenvlees meer te verkopen. Ja zulke successen blijven mij lang bij!
Hoe ga je om met kritiek?
Veel mensen bekritiseren mij, zowel de mensen van wie je het verwacht uit de stierenvechtindustrie als de konijnenfokkers, die het graag persoonlijk maken. Dit gaat volledig langs mij heen. Veganisten of dierenvrienden die mij bekritiseren, daar besteed ik wel graag tijd aan om het één en ander aan uit te leggen. Omdat ik dan hoop dat ze iets leren van de keuzes die ik maak. Maar vaak gaat de gezegde wel op ‘de beste stuurlui staan aan wal’. Zelf merk ik dat er ook veel jaloezie naar mij toe is. Daar kan ik niet veel mee, het beperkt de gene die dit gevoel hebben mij niet.
Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Ik heb niet echt voorbeelden waar ik mij aan optrek of van leer, ik heb wel erg veel respect voor het doorzettingsvermogen van Martin Luther King, geweldloos maar direct verzet. Ondanks het geweld dat tegen hem en zijn demonstranten werd gebruikt. Ik adviseer elke dierenactivist of demonstrant om naar de film Selma te kijken. Zeer inspirerend.
Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een veganistische lifestyle?
Jazeker heb ik tips voor vleesverlaters of vegetariërs die veganist wil worden. Als jij iets wilt moet je er voor gaan. Jouw overtuiging voor de dieren en je gezondheid is vele malen belangrijker dan de mening van een vleeseter die jou graag weg wilt zetten als een extreem iemand of als gek. Misschien ga je heerlijke dingen missen zoals ijs, taart of andere producten waar dieren voor geleden hebben. Maar ga lekker uit eten bij vegan restaurantjes of zoek recepten op, je kunt zulke heerlijke dingen maken zonder ei, zuivel of vlees! Wees vastberaden om te slagen als veganist en wees daar ook trots op. Net zoals een roker die is gestopt, vertel trots aan iedereen dat je al zoveel dagen/weken bent gestopt.
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Graag werken wij met de internationale Vegan Strike Group in verschillende landen achter de schermen samen, ofwel met politici ofwel met journalisten en lokale organisaties en activisten, om ons doel te bereiken.
Voor de buitenwereld is het niet altijd even duidelijk met wie Stichting Konijn in Nood samenwerkt en dat houden we ook graag zo. Een kiemplantje gedijt beter met de juiste omstandigheden. Zo ook onze organisatie! Wel is duidelijk dat we als Stichting Konijn in Nood veel sympathie hebben van dierenvrienden en mensen op straat die fel gekant zijn tegen het fokken van konijnen voor de vleesproductie.
Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
Mijn drie wensen zijn:
- Politici wordt eens wakker, volg niet de weg van de korte termijn en van het snelle geld (bezuinigingen) maar zet je in voor een betere wereld met veel meer gelijkheid voor mens en dier dan dat er nu is.
- Een verbod op de productie en verkoop van het luxe product bont!
- Een wettelijk verbod op het stierenvechten wereldwijd en het fokken van konijnen voor de vleesproductie.
Oeps dit zijn 4 wensen, haha.
Ben je gelukkig?
–
Gedeeld: Steun mijn werk, deel onze berichten en een tip!
Wil je na het lezen van dit interview mijn strijd tegen bijvoorbeeld het stierenvechten steunen? Jij kunt onze volgende actie in de arena mogelijk maken door een (kleine) donatie te doen op onze crowdfunding pagina (klik hier).
Met het delen van al onze berichten op Facebook, Twitter en instagram maak je ons ook erg blij!!
Zou ik je handtekening mogen hebben? Om één van mijn dromen te verwezenlijken. Klik hier.
Tot slot heb ik nog wel een kijktip voor je, de documentaire die over mijn werk voor de dieren is gemaakt is zeker de moeite waard om te kijken!
[separator]
1 reactie
[…] jaar stuurde ik hem een berichtje met de vraag of ik hem mocht interviewen voor mijn blog. Op dat moment lag hij in het ziekenhuis omdat hij net in een arena was gesprongen nadat een stier […]