De komende tijd ga ik wekelijks een podium geven aan een moeder met een missie. Vandaag deelt Esther ter Beek in dit gastblog artikel waarom natuurlijk ouderschap zo belangrijk is en hoe we terug kunnen keren naar de basis. Want is het echt nodig om honderden euro’s uit te geven aan onze kinderen of hebben ze veel meer behoefte aan aandacht en liefde? En worden we voor de gek gehouden door slimme marketing of hebben baby’s echt heeeeeeel veel spullen nodig? Hoe zit het daarnaast met aanraking en waarom is het geven van borstvoeding zo belangrijk?
Het begint al tijdens de zwangerschap…
Iedere ouder wil het beste voor zijn/haar kind en daar maken de babywinkels dankbaar gebruik van. Vooral bij ouders in spe is er een onbedwingbare oerdrang om de toekomstige baby te beschermen, waardoor er heel wat euro’s over de toonbank vliegen in ruil voor een zekere (schijn)veiligheid. Door slimme marketing wordt je wijsgemaakt dat je een enorme berg spullen moet kopen om een goede ouder te zijn. Zo zijn er tegenwoordig matjes voor in de Maxi-Cosi te koop die je een appje sturen zodra je je kind vergeet en kleine radiootjes die het geluid van de hartslag van een ouder nabootsen om naast de wieg te zetten.
In onze westerse wereld ben je de baby vooral vaak aan het verplaatsen.
De baby zit in de box, je tilt hem/haar op en verplaatst hem/haar naar het wipstoeltje. De baby wordt wakker, je tilt hem/haar uit het wiegje en verplaatst hem/haar naar de commode. Luier verschoond? Je verplaatst de baby naar het speelkleed en even later mag hij/zij mee naar buiten toe in de kinderwagen. Het oppakken van de baby is vooral iets nuttigs.
Als je niet veel nadenkt over het ouderschap dan doe je gewoon hoe het hier in het westen lijkt te horen. Hele babywinkels zijn erop toegerust je allemaal verschillende dingen te laten kopen waar je een baby heen en mee kan verplaatsen. Wipstoeltje, wiegje, box, speelkleed, stoeltje, kinderstoel, kinderwagen, enzovoorts.
Ook de ouders zelf worden continu afgeleid door hun smartphone waarop mailtjes en appjes de hele dag door binnen komen. Daarnaast moet alles snel, efficiënt, tijdbesparend en makkelijk. Voor de opvoeding van een kind zijn deze dingen juist funest en geeft het alleen maar spanning. Juist voor kinderen is een ouder die zelf ontspannen is, in verbinding staat, geduldig is en zeeën van tijd heeft, zo ontzettend waardevol.
Vraag jezelf eens af…
Als je onderweg bent met je kind en met volle aandacht bij hem of haar bent zou je je kind dan vergeten? Als je jouw baby veel bij je draagt en samen slaapt zou je dan nog een radio met hartslag nodig hebben? Als je jezelf verbindt met een jengelend kind, geborgenheid en nabijheid aanbiedt zodat hij zijn emoties kan reguleren zou hij dan liever achter een beeldscherm zitten?
Ouderschap lijkt in onze maatschappij een parttime iets te zijn geworden en dat is een gemiste kans.
In de westerse wereld heerst het idee dat je wat voorstelt wanneer je werkt. Thuisouder zijn krijgt in onze maatschappij niet veel credits. Het kromme daaraan is dat als je andermans huis gaat schoonmaken en op andermans kinderen past je ineens wel onderdeel bent van het bruto nationaal product. Als de werkelijke waarde van een thuisouder erkend zou worden dan zouden ze gevierd en rijkelijk beloont worden.
Ook lijkt het ouderschap nu allemaal zoveel makkelijker te zijn geworden. Je kan tegenwoordig prima je eigen ding blijven doen als je een baby hebt. Je kan blijven werken want dan breng je je kind naar de opvang toe, je kan ‘s avonds blijven Netflixen want je kind ligt in zijn eigen kamertje met een babyfoon, enzovoort.
Verbinding, aanraking en ontspanning.
Een ontspannen baby slaapt goed, eet goed en is een tevreden baby. Om te ontspannen moet hij/zij zich veilig voelen. Een baby voelt zich veilig als aan de eerste levensbehoeftes zijn voldaan; zuurstof, voedsel, warmte en de wat mij betreft vergeten eerste levensbehoefte; aanraking.
Bij iedere keuze die je maakt voor je kind zou je jezelf kunnen afvragen; ‘’wat is de meest ontspannen optie?’’ Bijvoorbeeld:
- We moeten over een uur bij oma zijn, het is een half uur rijden. Begin ik nu met alles inpakken, klaarzetten en het kind klaarmaken en aankleden, op mijn gemak met ruimte voor een onverwachte poepbroek of begin ik gehaast 10 minuten van tevoren?
- Welk behang of welke verf zou je kiezen voor op de muur in de kinderkamer als ontspanning het uitgangspunt zou zijn? Zou je dan kiezen voor een grote Mickey Mouse op de muur of wellicht wat zachte natuurtinten?
- Zou je 3 bakken fel gekleurd speelgoed voor zijn/haar neus zetten of misschien één stapeltje neutrale blokken?
Wij als mensen behoren tot de primaten; laten we ons ook zo gedragen.
Wij als mensen behoren tot de primaten, dat is de orde van zoogdieren waartoe alle apen en halfapen horen. De behoeften van alle primaten is vrijwel identiek. We zien dat apen hun baby de hele dag dragen. De aap voorziet zijn baby de hele dag van lichaamscontact en aanraking. Een baby aapje wordt dus de hele dag gedragen én aangeraakt. We weten inmiddels ook hoe belangrijk dat lichaamscontact is voor een mensenbaby. Zijn hormoonsysteem en zenuwsysteem zijn in ontwikkeling, hoe minder stress, hoe beter en stabieler deze zich ontwikkelen. Al zijn/haar lichamelijke functies van zijn hartslag tot zijn ademhaling worden gereguleerd door aanraking. Je geeft je kindje dus echt iets enorm waardevols door hem zoveel mogelijk te voorzien van lichaamscontact.
Je baby heeft bijna de hele dag door lichaamscontact nodig.
Je kan je baby bijvoorbeeld dragen in plaats van hem in de kinderwagen te leggen. Hiervoor zijn hele fijne draagdoeken te vinden. En dan heb ik het niet alleen over een wandeling of wanneer je boodschappen gaat doen. Je kan je kindje ook prima dragen bij bijna alle dagelijkse bezigheden zoals schoonmaken, boodschappen doen, stofzuigen, afwassen en koken. Door je baby de hele dag dichtbij je te dragen voelt hij/zij zich veilig en wordt hij/zij gezonder, blijer en slimmer. Een uurtje per dag even met hem op de bank liggen is echt te weinig, eigenlijk heeft hij/zij bijna de hele dag door lichaamscontact nodig.
Borstvoeding wordt vaak alleen nog maar gezien als het geven van melk maar dat is niet het volledige verhaal. Door je kind aan de borst te leggen geef je niet alleen melk maar zoveel meer. Het hele ritueel van dicht tegen mama’s huid aan, het horen van de hartslag en de verse warme melk die precies op de goede temperatuur is en per direct, altijd en overal beschikbaar is. Daarbij komt nog dat het schijnt dat als de baby verkouden is, de moeder het virus herkend en dat de borstvoeding automatisch aangepast wordt om de baby van de juiste antistoffen te voorzien die zijn weerstand verhogen. Daar hoef je als moeder niets voor te doen dat heeft de natuur zelf helemaal perfect geregeld. In dat daglicht kan je ook je vraagtekens plaatsen bij het afkolven van de melk als je baby niet in de buurt is. De onbewuste interactie tussen moeder en kind tijdens huidcontact bij borstvoeding is enorm, jouw natuurlijke lijf regelt dat helemaal perfect voor je kleine.
Tijd en er helemaal zijn; zijn voor mij kernwaarden in mijn ouderschap.
Haast en druk maakt zoveel stuk. Heb geen tijdslimiet bij het naar bed toe brengen. De frustratie als je kind nog niet slaapt op de bedachte tijd is het echt niet waard. Je kind doet het niet expres om wakker te blijven. Help hem/haar te ontspannen; masseer zijn/haar voetjes, kriebel zijn/haar ruggetje, aai zijn/haar wangetje.
Probeer daarnaast in je ouderschap ontspanning als basis te hebben; bij alles. Moet je weg samen met de kids? Probeer dan altijd vanuit ontspanning te vertrekken. Geen stress of gemopper omdat ze niet opschieten of niet meewerken. Begin op tijd, blijf rustig doorademen in je buik en verbind je met de wereld van je kind. ‘’Ik ben verantwoordelijk om mij in de wereld van mijn kind te verplaatsen en hem/haar van daaruit te begrijpen.’’ Dat vraagt dus ook wat van jezelf om bij je gevoel en bij de verbinding met je kind te blijven zodat je zelf ook ontspannen kunt blijven.
Blijf daarnaast altijd naar je kind kijken en liefdevol meebewegen.
Over Esther ter Beek
Esther is moeder van een tweeling van 12 jaar oud. In haar praktijk gaat Esther stress en burn-out effectief te lijf door middel van massage en yo-chi. Op de website van Praktijk Esther ter Beek kun je meer informatie vinden. Daarnaast kun je Esther ook volgen op Facebook en Instagram.
15 reacties
Dat os nu de kinderen groter zijn nog steeds mijn kernwaarde.
Ii zag al.dat mijn kind heel ziek was voor de arts. En gelukkig luisterde de arts naar mijn moeder instinct. Daardoor konden we sneller schakelen.
Het moederinstinct is zo’n magisch mooi iets! Goed dat je hiernaar geluisterd (en gehandeld) hebt!
Het moederinstinct is fenomenaal! Mooi om te lezen dat je er naar geluisterd hebt. Prachtig!
Voor mij is ouderschap liefde en duidelijke communicatie. Wat verwacht je van een kind en waarom. En zeker ook complimenten geven.
Wat goed en mooi dat je ook veel complimenten geeft! En liefde is absoluut alles 😀
Erkenning is heel waardevol voor een kind. Mooi dat je er bewust van bent. En liefde! ❤️
Ik ken het als attachment parenting en heb er veel van toegepast toen mijn kinderren klein waren. Ik las ook graag de boeken van William Sears over dit onderwerp.
Wat mooi en dankjewel voor de tip! Ik ga mij eens inlezen 😀
Een mooie manier om ernaar te kijken. Toen mijn dochter nog klein was nam ik haar overal mee in een draagtasje, heerlijk. Heb enorm van die tijd genoten. Met mijn zoon was dat helaas minder te doen omdat mijn dochter in en uit het ziekenhuis lag toen, dus dan moest hij bij oma blijven of bij vrienden. Zo heb je doelen en idealen en dan soms komt het leven ertussen.
Wat heerlijk dat je jouw kleine zoveel gedragen hebt. En inderdaad…soms lukt niet wat je het liefste zou willen. En dat is ook oké.
Het is ook niet de bedoeling dat het een dogmatisch iets wordt. Maar in liefde meebewegen met wat kan en mogelijk is.
Wat mooi en goed! En wat fijn dat je er zo van genoten hebt.
Wel heel heftig dat je dochter zo vaak in het ziekenhuis heeft gelegen.
Dat gun je geen een kind (en moeder)! Gaat alles nu weer helemaal goed?
Wat een mooie blog. MIjn eigen dochter heb ik niet veel gedragen, maar toen ik gastouder was en een kindje erg gewend was in de draagdoek heb ik een doek aangeschaft en een knoopcursus. Wat was dat fijn voor zowel de baby als mij. Heerlijk knuffelen en ik had mijn handen mooi vrij.
Wat mooi en lief dat je dat hebt gedaan! Ik had ook graag een cursus willen doen. Heb je er veel van geleerd? Ik heb YouTube filmpjes gekeken om het eigen te maken.
Het voelde voor mij ook als een instinct om de hele dag mijn dochter bij me te houden, het afgeven aan visite bijvoorbeeld vond ik niks, ik wilde haar bij me hebben. Met mijn zoontje was dit wel minder, en wat lastiger, 2 kinderen tegelijk en ik herstellende van een keizersnede.. dat was niet helemaal hoe we het graag gezien hadden. Gelukkig zijn ze allebei gezond en dat is wat telt!
Wat je zegt is zooo herkenbaar! Al komt het voor mij ook een beetje door de tijd waarin we leven.
Ik ben inderdaad ook heel erg benieuwd hoe het gaat wanneer je 2 kindjes hebt.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit mega pittig is wanneer je ook nog eens aan het herstellen bent van een keizersnede.
Dat is niet niks! Maar wat fantastisch dat ze allebei gezond zijn! Dat is het absoluut het allerbelangrijkste.