Nieuwe pleegouders zijn hard nodig

Sinds 2019 zijn Patty Zoet en haar vriend Paul fulltime pleegouders van een inmiddels zesjarige Prinses* . Een meisje wat online – natuurlijk niet in het echt – om privacy redenen zo heet. Speciaal voor Claire’s Mission heeft Patty een gastblog artikel geschreven over pleegzorg. Nieuwe pleegouders zijn namelijk hard nodig. Want wist je dat er alleen al in Nederland zevenhonderd kinderen wachten op een plekje in een warm en liefdevol (t)huis? Dus heb jij ruimte in je huis en in je hart? Lees dan vooral verder en laat je inspireren.

Als je kiest voor pleegzorg dan krijg je de biologische ouders erbij.

Buitenstaanders vragen ons regelmatig; ‘’Maar waarom ziet ze haar ouders nog?’’ Ik antwoord dan altijd; ‘’Onze Prinses* lacht veel, maar er is één speciale glimlach die ze bewaart voor haar ouders. Dat alleen al is reden genoeg voor ons om pleegzorg te verkiezen boven adoptie. Onze Prinses* ziet haar vader en moeder wekelijks. Samen gaan ze dan zwemmen, spelen of lekker eten. Wij betrekken haar ouders overal bij. Zo verloor onze Prinses* onlangs bijvoorbeeld haar eerste tand. We stuurden haar ouders toen direct een filmpje.’’

Als freelancer kies ik zelf mijn collega’s en opdrachtgevers. Die keuze heb ik als pleegmama niet.

Het samenwerken met de jeugdbeschermer, pleegzorgwerker, therapeuten en biologische ouders is als een gedwongen huwelijk; soms is het leuk, maar vaker is er onbegrip, ongeduld en ongeloof. Na een paar mailtjes, telefoontjes en een goed gesprek beginnen we met zijn allen overnieuw. Als de Prinses* en ik samen liedjes zingen, fietsen of knutselen dan genieten we. Dan zijn alle adviezen, beslissingen en meningen van anderen heel ver weg. Mijn invloed op onze Prinses* is groot. Op de buitenwereld is die invloed nihil. Dat heb ik geaccepteerd.

Laat mij je helpen.

Heb je eigen kinderen? Dan herinner je de mijlpalen zoals een eerste schooldag, zwemdiploma’s of afstuderen. Ik herinner mij vooral de eerste keer dat de Prinses* s ’nachts om hulp vroeg, dat ze in slaap viel op mijn borst en de eerste keer dat ze zei: ‘Ik wil naar ons huis.’ Pleegzorgen is genieten van ini-mini-stapjes.

Zo hielp ik dagelijks met eindeloos geduld onze Prinses* in haar schoenen tot ze het ineens zelf deed. Ik dacht op dat moment; ‘’YES, we zijn er!’’ De volgende dag lukte het niet meer. De dag daarop ook niet. Haar hoofdje zat te vol. Gefrustreerd gooide ze haar schoenen door de gang. Ik pakte ze op en zei: ‘’Vandaag lukt het niet hé? Laat mij je helpen.’’ Dat blijf ik doen tot het ooit weer wel lukt. 

“Na jullie vakantie evalueren we de bezoekregeling. Geniet nog even!”

Mijn gedachten, liggend in een hangmat in Frankrijk, sloegen op hol na bovenstaand appje van onze pleegzorgwerker. Want, waarom de bezoekregeling evalueren? Het ging toch goed zo? Wat bedoelde ze met: ‘’Geniet nog even?’’ Zou onze Prinses* terug naar huis gaan? Een kind kleding, eten en een slaapplek bieden is eenvoudig. Dat kan iedereen. Datzelfde bedje opmaken onwetend of het kind daar vanavond weer in slaapt, dát is pleegzorg. ‘Iedere dag zonder verwaarlozing is er één’,  is ons motto. Die dag neemt niemand het kind ooit nog af. Bezoekregelingen, perspectief of therapie, in pleegzorgland is het kortom altijd wachten, bellen en dealen met onzekerheid.

Pleegouders worden; past het ook bij jou en je gezin?

• Zijn jouw geduld en creativiteit eindeloos?
• Kun je accepteren, incasseren, maar ook strijden als het moet?
• Is je strafblad blanco?
• Heb je een slaapkamer over en stroomt de koffie uit de kraan?

Denk dan eens over pleegzorg. Via deze website kun je een gratis informatiepakket aanvragen. Wij kunnen het iedereen aanraden om pleegouders te worden!

Oh ja, en de bezoekregeling? Die bleef gewoon zoals het was.

Nog een tip: lees ook het inspirerende blog artikel van Rosa over pleegouders worden.

Zouden jullie ook pleegouders willen zijn? Of heb je een vraag aan Patty? Deel het gerust in een reactie.