Ik ken niemand anders die zo eerlijk durft te zijn over de rauwe kant van het leven. Debbie blogt onder andere over haar depressie, burn-out, haar twee prachtige zoons waarvan de oudste gehandicapt is. Ze doet er alles aan om zich weer happy te voelen. Daarom is ze vegan geworden en deelt ze haar weg naar geluk. Haar puurheid en ontwapendheid raakt mij enorm. Maak kennis met deze krachtige en mooie vrouw. ♥
Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Hardlopen geeft mij energie, dat probeer ik dan ook om de dag te doen. Yoga kalmeert mij, ik volg wekelijks yoga in een groep. Koud douchen geeft energie, ik probeer dat dagelijks minstens een minuut vol te houden. Een geslaagde blogpost schrijven geeft mij ook energie, net als iets creëren zoals schilderen op een canvas, zelf een meubelstuk maken en een geslaagd recept bedenken.
Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
Ruim 4 jaar geleden ben ik uitgevallen op mijn werk door een burn-out en een depressie. Vechtend tegen mijzelf en de depressie probeer ik álles waarvan men zegt dat het kan helpen de depressie boven te komen, zoals gezond eten, sporten, yoga, koud douchen etc. Natuurlijk heb ik ook wekelijks therapie en slik ik medicatie, zonder dat was ik er niet meer geweest durf ik wel te stellen.
In de zoektocht naar de remedie tegen de depressie en burn-out ben ik mij gaan verdiepen in alles wat zou kunnen helpen. Op Netflix staan veel documentaires die ik ben gaan kijken, zoals onder andere Cowspiracy, What the health, Living on one dollar en Fat, sick and nearly dead.
De onrechtvaardigheid over hoe de welvaart op onze planeet verdeeld is, dat mensen sterven van de honger omdat men in de rijke landen perse vlees en zuivel wil eten, hoe groot de impact van de veeteelt op de planeet is, hoe slecht dierlijke producten eigenlijk zijn voor je, hoe vreselijk de dieren behandeld worden, dat er zoveel bijkomende schade is bij het produceren van zuivel, dat daar ook dieren voor sterven en dat vegetarisch leven echt niet voldoende is dus, dit alles maakte dat ik niet anders kon dan overstappen op een plantaardig dieet.
Ik loop er zelf regelmatig tegen aan hoe onrechtvaardig de wereld is, of het nou komt dat ik daar gevoeliger voor ben geworden door mijn depressie, doordat ik zo aan het zoeken ben naar mijn identiteit (wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik; ik ben mijn baan kwijt inmiddels en ben tijdelijk afgekeurd, dat heeft mijn eigenwaarde flink doen dalen), doordat ik er continu tegen aan loop in de zoektocht naar wat het beste is voor mijn kind (mijn oudste zoon is gehandicapt, hij heeft klassiek autisme, een verstandelijke beperking en fikse ADHD. Niets is meer vanzelfsprekend in ons leven met hem, we moeten veel vechten tegen stigma’s en om de juiste zorg en ondersteuning te krijgen voor hem), ik weet niet wat precies de trigger was, maar als eenmaal je ogen zijn geopend kun je ze niet meer sluiten.
Ik wil bijdragen aan een betere wereld voor mijn kinderen, voor mij hoort bij bewust leven een veganistische levensstijl. Ik probeer mijn ecologische voetprint zover praktisch haalbaar zo klein mogelijk te houden door te consuminderen, voor mij is dat alleen kopen wat je écht nodig hebt, duurzame producten kopen, tweedehands te kopen en weg te geven wat ik niet gebruik. Ik wil niet meer meedoen naar de race om de grootste, mooiste en duurste spullen, maar mij bezighouden met wat er écht toe doet.
De wereld mooier willen maken heeft altijd wel meegespeeld in mijn keuzes maar meer op de achtergrond. Ik ben leerkracht geworden om actief iets te kunnen bijdragen aan de maatschappij, veganisme is een logisch gevolg van mijn gevoel om iets te moeten doen om een positieve bijdrage te leveren aan de wereld.
Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
Boodschappen doe ik bij de supermarkt, over het algemeen degene die het dichtste bij mijn huis in de buurt is. Ook ga ik graag op maandag naar de markt in de stad om voordelig groente en fruit van het seizoen te kopen.
In de supermarkt ben ik nog steeds bezig met etiketten lezen, maar inmiddels heb ik al favoriete producten waarvan ik weet dat ze vegan-proof zijn. Zelf alles maken is natuurlijk het beste, dat doe ik ook regelmatig, toch ga ik ook graag voor het gemak van vleesvervangers, ook omdat mijn kinderen het dan makkelijker eten.
Ik vind het heerlijk om te experimenteren met nieuwe producten en ingrediënten, zodra er een nieuw vegan product te vinden is in de supermarkt ga ik het zeker proberen.
Ik heb het geluk vlakbij de grens van Duitsland te wonen, daar ga ik dan ook minstens eens per kwartaal boodschappen doen in een plaats net over de grens. Het aanbod voor vegan en bio is daar veel groter en vaak ook voordeliger.
Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Jazeker. Voor mijn kinderen natuurlijk, maar ook voor mijn katten. Niet dat mijn katten een vegan dieet hebben, maar ik ben wel gaan nadenken over het voer. Voorheen kocht ik het voer bij de Action, high premium voer voor mijn kieskeurige katten met een gevoelig gestel. Maar toen ik daar echt over na ging denken vond ik dat niet passen in de filosofie om producten lokaal te kopen. Ik sponsor liever de lokale dierenwinkel dan een groot concern als Action. Dat betekent wel dat ik ruim 3 maal zoveel kwijt ben aan het voer, maar het zij zo. De katten zijn me erg dankbaar.
Mijn kinderen probeer ik vegan op te voeden. En ik deel graag recepten, producten en inzichten op mijn blog om te laten zien dat vegan leven niet moeilijk is of een opoffering hoeft te zijn. Op verjaardagen bij ons thuis maak ik fantastische vegan taarten en hapjes, als er visite komt eten schotel ik ze vegan eten voor. Zo ervaren mensen hoe lekker het kan zijn en gaan ze (hopelijk) nadenken over hun keuzes.
Je blogt op Look for stars. Hoe is het idee hiervoor ontstaan?
Ik ben begonnen met mijn blog als uitlaatklep en om een inzicht te bieden in het leven van een kind met beperkingen en moeder met depressie & burn-out en de invloed van dit alles op het gezin. Ik deel waar we tegenaan lopen maar vooral hoe mooi juist de kleine dingen kunnen zijn. Lichtpuntjes verzamelen die er altijd zijn, ook wanneer het donker is. Ik kocht ooit een tekstbordje: “When it rains, look for rainbows. When it’s dark, look for stars”. Vast erg cliché, maar voor mij handvatten om mij aan vast te houden. Door te kijken naar wat er wél allemaal is train je jezelf in dankbaar zijn, dat is volgens mij een stap dichter naar herstel.
Waar blog je allemaal over?
Mijn kind met autisme, verstandelijke beperking en ADHD. Hoe hij de wereld beleeft, zijn ontwikkeling die alles behalve standaard verloopt. De rouw en het verdriet wat hierbij komt kijken. De pure en mooie kanten van hem. De strijd voor de juiste zorg en ondersteuning. De blijdschap bij behaalde mijlpalen.
Zijn broertje, het brusje. Wat is de impact van zo’n broer hebben op hem? En een zieke moeder hebben? Hoe bijzonder het is dat het broertje zo slim, zacht, open en creatief is en hoe moeilijk het soms is dat broertje zijn grote broer op alle vlakken al voorbij gestreefd is.
Mijn depressie, het verloop ervan en hoe we daarmee omgaan.
Mijn zoektocht naar gezond en plantaardig eten, ik experimenteer graag en deel mijn geslaagde recepten.
Hoe we leuk kunnen leven met een niet al te groot budget. Doordat ik mijn baan kwijt ben en tijdelijk een WIA heb, hebben we een flinke daling in inkomsten gehad. De kinderen worden groter, de kosten worden meer; ik deel budgettips en DIY ideeën die met een klein budget haalbaar zijn. Ik kan met heel weinig heel veel doen en maken.
Je hebt 2 prachtige zoons die je beide vegan opvoed (en waar je over schrijft), kun je hier wat meer over vertellen?
Ik heb 2 zoons, van 5 en van 8 jaar. Ik vind het lastig om mij altijd te moeten verdedigen dat ik graag wil dat mijn kinderen ook vegan eten, ik wil het ze ook niet opleggen maar omdat ze niet een bewuste keuze kunnen maken doe ik dat voor ze. Als ze bij opa en oma zijn en daar een plakje worst krijgen vind ik dat prima, ik ben bang dat als ik er té veel nadruk op leg, vooral bij wat er allemaal niet mag, ze zich gaan afzetten en het ervaren als een last, dat vegan zijn.
Wel heb ik alle dierlijke producten vervangen thuis. Boter is margarine, melk in de Brinta is nu havermelk (dat was nogal een zoektocht naar de juiste vervanger, mijn oudste zoon is een zeer moeilijke en kieskeurige eter door zijn autisme, iets nieuws proberen is héél lastig voor hem), chocopasta is nu de pure variant, de hagelslag is ook de pure variant, kaas op de pasta en pizza is nu Wilmersburger, pannenkoeken zijn eenvoudig te maken zonder dierlijke producten, de mayo is vervangen door Remia mayolijn, de vleeswaren zijn vervangen door vegan boterhamworst en paté van de Vegetarische Slager.
Mijn partner wil wel vlees eten, ik maak dus vervangers bij de maaltijd die lijken op wat papa eet voor de kinderen. Nu doe ik dit vooral voor mijzelf en om mijn partner te laten zien dat het wel eenvoudig achterwege gelaten kan worden.
Kleding koop ik meestal tweedehands voor de kinderen. Ook heb ik het geluk wel eens iets te krijgen van een kennis en voor mijn jongste heb ik alles van de oudste nog liggen. Ook voor hen maak ik bewuste keuzes met zo min mogelijk impact op de planeet waar mogelijk.
Wat is de leukste reactie die je ooit op je blog hebt ontvangen?
De reacties van herkenning, van dankbaarheid dat ik zo open over mijn depressie durf te zijn. Dit doet mij erg goed.
Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Mijn oma. Op haar 80ste is ze nog erg sportief, bewust bezig met voeding en probeert ze graag nieuwe producten uit en reist ze met de trein om ergens anders dan haar woonplaats rond te wandelen en te kijken. Trouw blijven aan jezelf en niet altijd maar pleasen zodat mensen je leuk vinden, dat leer ik van haar. Ook dat het belangrijk is om van jezelf te leren houden.
Wat zou je fulltime willen gaan doen als geld geen rol zou spelen?
Haha, daar fantaseren vriendlief en ik regelmatig over. Ik zou fulltime willen gaan bloggen omdat ik dat heerlijk vind om te doen. Nog meer bewustwording creëren, een professionele website bouwen en meer mensen stimuleren en laten zien hoe zij ook een kleinere ecologische voetprint kunnen maken.
Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een veganistische lifestyle?
Vegan kookboeken die toegankelijk zijn vind ik prettig om te hebben en af en toe open te slaan voor inspiratie. Er zijn een aantal groepen te vinden op Facebook voor veganisten of mensen die ermee bezig zijn, maar dat moet je liggen. Ik kan niet zo goed tegen de hardheid die daar wel eens gebruikt wordt naar de niet-vegans. Ik hou niet van het veroordelen, al snap ik het wel.
Ik zou starten met alle dagelijkse producten te vervangen door een vegan product. Denk hierbij aan kleding, verzorging en alle dingen die je in huis hebt. Ga ook vooral lekker uit eten bij alle vegan hotspots, voor inspiratie en omdat het ook lekker is om eens een avond niet te hoeven puzzelen met wat op tafel te zetten.
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Dat lijkt mij erg leuk, ik weet alleen niet zo goed wat ik te bieden heb. Ik was ook erg overdonderd door jouw vraag of ik mee wilde werken aan een interview. Ik vind mezelf niet zo bijzonder (lees ik vind mezelf knap waardeloos). Ik denk dat ik eerst wat meer aan mijzelf moet werken om echt iets te kunnen bieden voor een samenwerking, ik kan nu tegen geen enkele vorm van druk. En dat ga ik mijzelf wél opleggen vrees ik.
Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
- Financiële onafhankelijkheid. Om mijn kinderen de zorg en begeleiding te kunnen bieden die nodig is. Om niet meer afhankelijk te hoeven zijn van instanties en van anderen. Om zelf een (klimaat neutrale) woongroep te bouwen voor gezinnen zoals de onze, waar mijn oudste later kan wonen, met een opvang voor afgedankte dieren, een moestuin en een atelier/werkplaats.
- De hele mensheid plantaardig. Zou wel leuk zijn als de mensheid een intolerantie zou ontwikkelen voor dierlijke producten. Dat zou zoveel voordelen hebben en mensen en dieren redden. En vooral de weg van de minste weerstand zijn, haha.
- Een inclusieve maatschappij, overal ter wereld. Dat niemand meer buitengesloten wordt om zijn stoornis / ziekte / handicap / geslacht / huidskleur / geloof / geaardheid / intelligentie / sociale status / inkomen. Dat iedereen gelijkwaardig is en de kans krijgt om zich op een voor hem optimale manier te ontwikkelen.
Ben je gelukkig?
Ja, regelmatig wel.
Geluk zit in heel kleine dingen, je moet er ook oog voor hebben en er naar op zoek gaan is mijn ervaring. Ik sta bewust stil bij #blijmakers, datgene wat mij een goed gevoel geeft. Een mooie tweedehands vondst, mijn zoon die bloemetjes plukt voor mij, de prachtige uitspraken van mijn kinderen, spontane bezoekjes, samen een wijntje drinken, vegan lunchen met mijn oma bij een broodjeshuis in onze woonplaats (waar ze sinds ik vroeg waarom er geen vegan keuze was en in gesprek ging hierover nu een broodje hummus op de kaart hebben gezet!), een dag op pad gaan met vriendlief en een oppas hebben voor de kinderen, iets creëren wat ook lukt.
Wat is jouw definitie van succes?
Poeh, mijn eerste ingeving is je status, inkomen, aantal volgers op social media. Wat je presteert dus eigenlijk. Dat is mijn grote valkuil, het willen presteren, omdat ik anders niet succesvol ben en geen bestaansrecht heb. Dat zegt mijn depressie tegen me. Ik denk dat succes zit in het kunnen doen wat je gelukkig maakt. Je bent succesvol als dat wat je doet om inkomen te genereren bijdraagt aan je geluk in plaats van beslag te leggen op dat geluk.
Gedeeld: een tip!
Maak een gedetailleerd overzicht van je inkomsten en uitgaven (liefst jaarlijks of wanneer er iets veranderd).
Kijk kritisch naar de uitgaven. Is het echt nodig? Kun je ook zonder? Word je er gelukkiger door?
Schrap waar je zonder kan en wat je uit gewoonte misschien nog hebt (vaste telefoon, krant, tijdschrift, postcodeloterij abonnement etc.). De controle hebben over de financiën en minder nodig hebben werkt voor mij erg bevrijdend. Bij tegenslagen ben je niet onmiddellijk het overzicht kwijt en kom je sneller tot een oplossing.
Maak vooral een spaardoel! Dagje weg? Uit eten? Dagje sauna? Een mooi kledingstuk van dat ietwat prijzige maar wel duurzame vegan merk (voor mijn zijn dat bijv. een jurk van Miss Green of Armed Angels, tof shirt van Paala, een paar vegan Dr. Martens)?
Doe vooral dingen die je nog niet eerder gedaan hebt, van nieuwe ervaringen groei je. Falen mag, ook daar leer je van. Ervaringen gaan langer mee dan spullen.
En de sauna moet je echt eens proberen, stap over je schaamte heen, iedereen is naakt, iedereen heeft een lichaam, elk lijf is anders en dat is juist heel mooi. Ontspannen is heel belangrijk voor mijn herstel roept iedereen steeds, maar het is verrekte lastig om te doen, ontspannen. De enige plek waar het mij altijd lukt om even alles los te laten om te kunnen relaxen is in de sauna.
[separator]
