Lianne Benning is dit jaar begonnen met haar blog; Geendierenindekeuken.nl. Ze deelt heerlijke recepten, inspiratie en haar verhaal. Lianne heeft sinds vier jaar namelijk last van het chronisch vermoeidheidssyndroom. In dit interview deelt zij hoe de vegan lifestyle haar leven heeft verbeterd, wat bloggen voor haar betekent, waar zij energie van krijgt en nog veel meer. Maak kennis met deze nieuwe ambitieuze blogger 🙂 !
Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Energie heb ik niet zoveel haha! Maar waar ik energie uit haal zijn bijvoorbeeld positieve boeken: ik ben echt fan van zelfhulpboeken. Leuke dingen doen met mijn vriend en familie, vooral met mijn baby nichtje. Ook krijg ik veel energie van mijn hond, van zijn blijdschap. Ik hou van projecten: iets beginnen en afronden, iets waar ik mijn creativiteit in kwijt kan. En natuurlijk lekker koken en bakken, fotograferen en bloggen, dat doe ik heel graag. Ik hou van dingen leren, ontdekken. Dat brengt mij veel energie.
Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
Juli 2017 werd ik veganistisch. Eigenlijk van de één op de andere dag. Al een tijdje was ik op zoek naar een dieet dat goed was voor mijn lichaam – ik heb sinds vier jaar chronisch vermoeidheidssyndroom en ik wilde met voedsel mijn lichaam het beste ondersteunen als ik kon. Omdat mijn moeder opmerkte dat ik als baby al moeite had met koeienmelk, dacht ik dat dit dieet misschien veel zou opleveren. En dat was ook zo. Mijn energie schoot omhoog na anderhalve week op dit dieet en ik heb sindsdien veel minder pijn. Ik ben dus een vegan die begonnen is vanwege de gezondheidsvoordelen, maar ik ben veganistisch gebleven omdat ik ervan overtuigd ben dat dit de juiste manier is om zo min mogelijk pijn en lijden in de wereld te creëren en dat vind ik ontzettend belangrijk. Ik wist niets van de ellende in de melk- en ei-industrie. Ik had het kunnen weten, maar ik koos ervoor om mijn ogen ervoor te sluiten omdat ik dacht dat het er nu eenmaal bij hoorde. Ik wou dat ik het eerder had geweten.
Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
Wij bestellen onze boodschappen bij de AH. Eerst ging ik altijd met mijn moeder boodschappen doen bij de Lidl, maar dat kost nu te veel energie. Omdat mijn vriend fulltime studeert en stage loopt, kunnen wij eigenlijk niet anders dan bestellen. Het enige waar ik moeite mee heb is dat je dan weinig kunt doen aan je plasticverbruik (echt álles komt in plastic), maar voor de rest vind ik de service superfijn!
Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Absoluut! Ik ben niet iemand die anderen graag dingen oplegt of vertelt wat goed voor ze is, maar ik geef wel eerlijk antwoord als mensen vragen naar mijn redenen om veganistisch te eten. Ik heb gemerkt dat deze aanpak werkt: mensen voelen zich niet op hun huid gezeten maar weten wel waar ze moeten zijn als ze vragen hebben over wat nou een lekkere vleesvervanger is, of hoe ze ei moeten vervangen in een baksel. Ik denk dat ik mensen heb geïnspireerd om verder te kijken en na te denken over hun eetpatroon. Vriendinnen zeggen dat ze nu vaker vleesvervangers eten en dat dat bevalt. Super! Ik juich dat alleen maar toe. Nooit zal je mij horen zeggen dat het pas telt als je 100% veganistisch bent. Ik denk dat alle stappen in die richting tellen.
Mijn zusje is ook veganistisch gaan eten. Totdat ze besloot dat het toch te lastig was en weer dierlijke producten ging eten. Mij hoor je dan niet. Maar ik deel wel mijn recepten en wat ik aan eten voor je klaarmaak zal altijd veganistisch zijn. Nu is ze opnieuw veganistisch gaan eten, met de uitzondering dat ze buiten de deur eet waar ze op dat moment zin in heeft. En dat gaat prima, want daar staat ze helemaal achter. Nu gaan we samen uit ons dak als een pizzeria onverwacht vegan kaas heeft. Ik vind dat soort dingen heel cool, om te zien hoe mensen ontwikkelen en gaan nadenken over wat belangrijk is voor henzelf en de wereld waarvan ze deel uitmaken.
Mijn vriend is ook veganistisch gaan eten, hij is er nu strenger in dan ik! Hij is het er altijd mee eens geweest dat ik veganistisch ging eten, maar deed het zelf nog niet. Toen ik net een maand vegan at, regelde hij voor mijn verjaardag een veganistische én suikervrije taart als verrassing, zo lief (zie foto)! Een jaar geleden haalde ik gewoon zijn melk en kaas (hij at al vegetarisch sinds zijn veertiende), maar sinds een paar maanden is ons huishouden volledig veganistisch (mijn huisdieren trouwens niet), ook van zijn kant. Hij heeft er helemaal geen moeite mee. Mijn vader heeft de linzenburgers helemaal ontdekt en ik krijg regelmatig foto’s van maaltijden die toevallig of bewust veganistisch zijn. Heel leuk vind ik dat!
Je blogt op Geendierenindekeuken.nl. Hoe is de naam en het idee hiervoor ontstaan?
Ik zag een keer een meme over een man die in een stuk vlees stond te snijden en met een vies gezicht de hond wegstuurde uit de keuken, omdat dat smerig en onhygiënisch was. Dat vond ik zo treffend, omdat het eigenlijk heel raar is: het ene dier is vies, maar het andere dier stop je zonder erover na te denken in je lichaam. Dat geeft te denken.
Waar blog je allemaal over?
Ik blog over allerlei dingen, maar voornamelijk over veganistisch eten, recepten en over mijn leven met een chronische ziekte. Eerst wilde ik het strikt gescheiden houden: het kookdeel en het ziek-zijn-deel, maar het heeft gewoon zoveel invloed op elkaar dat ik van dat idee afgestapt ben. Ik schrijf nu over alles wat in mij opkomt en ik zie dat mensen dat waarderen. Het heeft ook een therapeutisch effect.
Hoe kom je aan alle inspiratie voor je blog?
Ik haal veel inspiratie uit de gerechten van mijn collega-bloggers. Verder vind ik het heel inspirerend om te kijken hoe je met kleine handelingen de wereld een beetje beter kunt maken, zelfs als je aan huis gebonden bent. Ik probeer mezelf te omringen met positieve energie: mensen, boeken, podcasts, filmpjes. Ook als je in bed ligt, zoals bij mij geregeld het geval is, kun je de wereld nog een heel klein beetje positief beïnvloeden, zoals bijvoorbeeld een voornemen te hebben om één persoon per dag aan het lachen te maken door iemand te taggen in een grappig hondenfilmpje, of een lekker recept te delen die iemand die normaal gesproken niet veganistisch eet weleens wil gaan proberen. Als veganist zie je zoveel ellende en wil je het liefst dat alles NU goedkomt, maar zo werkt het helaas niet. Ik probeer te inspireren via mijn blog en mijn sociale media en in de gesprekken die ik voer. Zo kun je op kleine schaal iets goeds doen, wat fijn is voor jezelf én voor de wereld.
Wat maakt jou als blogger uniek?
Ik ben begonnen als foodblogger, maar heb er uiteindelijk voor gekozen om mijn leven met een chronische ziekte er ook bij te betrekken. Ik denk veel na over hoe ik mijn leven wil invullen en hoe ik dat moet doen. Meestal heb ik de antwoorden niet, maar het helpt om erover te schrijven. Verder zie ik er ook helemaal niet ziek uit als je mij ergens tegenkomt, dus het kan lastig zijn om je voor te stellen dat ik écht ziek en écht arbeidsongeschikt ben, in ieder geval voor nu. Als je mijn blog leest, snap je dat misschien een beetje meer. Dat je onzichtbaar ziek kunt zijn. Ik vind het belangrijk om erover te vertellen, omdat het jou ook zomaar kan overkomen. Ik ben ziek geworden in ieder geval voor een deel omdat ik alles gaf wat ik had. Dat is niet goed, dat hou je niet vol, ook niet als je jong bent. Werk niet te hard. Wees lief voor jezelf. Eet gezonde dingen. Hou jezelf in de gaten. Rust! Het is zó belangrijk. Ik probeer alles een beetje te combineren, foodblog en alle andere dingen, dus het is best wel gevarieerd.
Wat zijn de 3 mooiste reacties die je ooit op je blogs ontvangen hebt?
Omdat ik nog niet zo lang blog, heb ik nog niet heel veel reacties ontvangen op de website zelf, maar volgers van mijn Instagram vinden het fijn dat ik nu meer open ben over mijn ziekte, zeggen dat dat helpt. Ze mogen mij ook alles vragen. Ik probeer positief en eerlijk in het leven te staan en dat uit te dragen. Dat vinden mensen fijn, dat inspireert hen dan ook weer. Laatst had ik een beetje een moeilijke periode. Ook daar ben ik open over geweest. Een volger die ik eigenlijk niet goed kende, heeft mij toen plantjes cadeau gedaan die hoog op mijn verlanglijstje stonden (ik ben echt een plantenvrouwtje). Dat vond ik zó lief, vooral omdat zij het zelf ook niet makkelijk had. Je komt zulke mooie mensen tegen als open en eerlijk bent over wie je bent.
Krijg je ook weleens kritiek en zo ja, hoe ga je hiermee om?
Ik ben eigenlijk nog maar net écht begonnen, in de zin van dat ik mijn eigen stem heb gevonden in plaats van te doen wat iedereen doet, dus nog niet. Ik denk dat ik het wel lastig zou vinden. Momenteel ben ik erg bezig met mezelf ervan overtuigen dat het goed is om je eigen ding te doen en dat niet iedereen dat leuk hoeft te vinden. Het liefst wil ik door iedereen aardig en interessant gevonden worden, maar dat gaat nu eenmaal niet, vooral als je echt ergens voor wil staan. Laatst kwam ik bijvoorbeeld iemand tegen in een Facebookgroep die op een lelijke manier zei dat ik een bepaalde behandeling wel uit mijn hoofd kon zetten. Ze kwam ontzettend bitter over, omdat ze zelf al lang ziek was en niets hielp. Heel sneu natuurlijk, maar haar negativiteit kwam erg bij mij binnen. Eerst voelde ik mij persoonlijk aangevallen en dat vind ik altijd wel even moeilijk. Maar toen realiseerde ik dat ik voornamelijk schrok van haar bittere houding tegenover de wereld, mensen, dokters, het leven zelf. En dat ik dat nooit bij mezelf wil laten gebeuren, hoe lastig dingen ook kunnen zijn. Ik heb er veel van geleerd uiteindelijk, puur omdat het mij zo dwars bleef zitten en ik wilde weten waarom.
Wat voor type veganist ben je?
Ik ben niet zo activistisch. Ik sta niet op straat met maskers en laptops, al heb ik veel respect voor mensen die dat wel doen. Het lijkt mij namelijk best wel spannend. Hoewel, bloggen over veganisme heeft misschien ook wel iets te maken met activisme, want je probeert wel echt iets te doen aan het probleem dat je ziet.
Ik ben een positief ingestelde veganist: ik wil graag inspireren, mensen blij maken, de fijne dingen van een bewuste, plantaardige levensstijl laten zien. Tobias Leenaert’s benadering vind ik heel goed: wees praktisch, kijk wat werkt in plaats van wat je wilt dat werkt. Ik benadruk de positieve invloed op je gezondheid die een plantaardig dieet kan hebben. Ik deel vrolijke filmpjes van koeien die met een bal spelen, of varkens in de modder, om te laten zien dat die kant ook bestaat, dat dat is hoe dieren eigenlijk zijn, dat ze meer zijn dan wat je op je bord hebt. Nare filmpjes deel ik niet zo snel, alleen als het bijzonder veel met mij doet. Ik vind het zelf erg naar om te zien en word er natuurlijk verdrietig van. Ik probeer zoveel mogelijk op mijn aankopen en eten te letten, maar als er eens geen goede plantaardige optie is wanneer we buiten de deur eten, dan eet ik vegetarisch. Daar heb ik soms moeite mee, soms minder. Nooit zal ik meer vlees of vis eten, daar ligt echt een harde grens.
Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Poeh, dat is een lastige. Momenteel ben ik fan van Mel Robbins. Zij is een ‘motivational’ speaker (tussen haakjes omdat ze eigenlijk zegt dat motivatie onzin is en je daar niet op moet wachten) die ik op YouTube tegenkwam. Ik vind haar zo’n gaaf mens. Op Instagram is ze elke ochtend (Amerikaanse tijd) live met Coffeetalk, waarin ze haar volgens een peptalk geeft voor de komende dag. Ik vind het mooi als mensen zo volledig zichzelf durven zijn, dat is wat ik in haar waardeer.
Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een veganistische lifestyle?
Kijk wat voor jou werkt. Sommige mensen vinden een all-or-nothing aanpak fijn, anderen doen het graag wat langzamer. Er is niets mis mee om bijvoorbeeld eerst je ontbijt te veganizen, dan je lunch enzovoort. Wees niet te streng voor jezelf. Als je toch een keertje kaas eet, begin dan weer gewoon overnieuw bij het volgende eetmoment of de volgende dag. Het moet geen straf zijn om veganistisch te eten, ik vind het juist heel leuk en uitdagend. Als het een keer niet lukt, no big deal. Begin gewoon weer opnieuw.
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Ik sta zeker open voor samenwerkingen! Mits ze relevant zijn voor mijn blog en sociale media. Ik wil mijn energie niet stoppen in iets waar ik niet honderd procent achter sta of enthousiast over ben. Mijn droom is een goedlopende blog waar mensen blij van worden. Iets a la De Groene Meisjes of Lisa Goes Vegan. Dromen mag altijd, hè?
Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
Lastige! Allereerst zou ik een goede gezondheid wensen, want daar begint alles toch mee. Met energie kun je veel doen en veel bereiken. Voor mezelf is dat eigenlijk alles wat ik wens. Ik hoop mijn ouders nog lang bij mij te hebben en ik wil dat iedereen van wie ik hou gelukkig en gezond is. Natuurlijk zou ik ook heel graag willen dat de wereld een fijnere plek is, voor mens, dier en natuur, maar dat is ook weer zo’n cliché antwoord. Ik zou willen dat iedereen (inclusief ikzelf) meer ons best deed om goed voor de wereld te zorgen. Veel van ons zijn al goed bezig, maar we kunnen natuurlijk altijd meer doen. Ik hoop dat de (wereld)leiders zien dat er echt iets moet gebeuren en daar hun uiterste best voor doen. Maar het zit ‘m ook in de kleine dingen. In mijn woonomgeving bijvoorbeeld wordt er geregeld van alles op straat gegooid. Het is zelfs zo erg dat de moskee zich geroepen voelt om nu met een groepje kinderen wekelijks de straat op te gaan (wat een superinitiatief is!) om de troep van de volwassenen en tieners op te ruimen (wat natuurlijk heel gênant is). Daar zit dus echt nog veel ruimte voor verbetering. Ook worden vuilniszakken en winkelwagentjes gewoon in de sloot gesodemieterd. Alsof het allemaal niets uitmaakt. Als ik zoiets zie, ben ik heel bang dat we een stuk minder goed op weg zijn dan ik dacht of hoopte. We kunnen nog veel meer aan ons plasticverbruik doen bijvoorbeeld, maar ik denk dat het ook van hogerop moet komen. Daar zou ik dus ook een wens aan besteden, al weet ik nog niet goed hoe ik dat zou verwoorden.
Ben je gelukkig?
Ja en nee. Dat verschilt nog weleens. Ik heb natuurlijk die chronische ziekte die mij erg beperkt en daar kan ik heel verdrietig van worden. Het is een doorlopend rouwproces. Ik word erg ongelukkig van mezelf constant tegen moeten houden terwijl ik zoveel wil. Maar in principe, ook met die stomme ziekte, ben ik erg blij dat ik leef. Ik vind het leven heerlijk! Ik zou alleen meer de kans willen hebben om alles eruit te halen wat erin zit. Maar als ik om mij heen kijk, ben ik heel gelukkig met wat ik zie.
Wat is jouw definitie van succes?
Mijn definitie van succes… Nou, ik zou best graag wat geld willen verdienen. Maar wat ik graag wil is dat mensen blij worden van de dingen die ik schrijf. Dat ze geïnspireerd raken om hun eigen leven aan te pakken, om te doen wat ze écht willen doen en zijn wie ze echt zijn, zonder dat te verhullen. En dat ze goed voor zichzelf zorgen. Dat zou ik fijn vinden. Dat je toch een verschil maakt in iemands leven en daarmee in de wereld. Misschien ook in boekvorm.
