Ken je Brenda de Groot van Vegan Monkey al? You should! Ze schrijft fantastische blogs, prikkelende opiniestukken, maakt prachtige illustraties en nog veel meer. In dit interview deelt zij onder andere wat het veganisme voor haar betekent, wat haar rituelen zijn en hoe zij omgaat met online kritiek. Ik wens je heel veel leesplezier en inspiratie toe! 😀
Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Hi! Mag ik even kwijt dat ik het superleuk vind dat ik dit interview mag doen? Bij dezen.
Dan naar je vraag. Wat mij energie geeft is om onderweg te zijn. En dat bedoel ik dan zowel fysiek als mentaal. Ik hou ontzettend van reizen, maar dan ook echt ‘reizen’: niet de bestemming, maar het ‘onderweg zijn’. Dat het landschap aan je voorbijtrekt, dat je ergens heen gaat en nieuwe plekken gaat ontdekken maar nog geen idee hebt wat je daar allemaal zult zien en ervaren. Dat is het beste gevoel dat er bestaat en alleen het idee daaraan geeft me energie. Andere goede ideeën en inzichten geven me trouwens ook veel energie – al is dat meer kortdurend en ‘explosief’.
Ik verwerk dat onderweg zijn eigenlijk nog veel te weinig in mijn dagelijkse activiteiten. Al moet ik zeggen dat ik wel wilde reisplannen heb. Omdat ik al mijn werk op de laptop kan doen, ben ik niet gebonden aan één plaats. Dat is altijd al mijn toekomstdroom geweest om onafhankelijk van plaats te zijn. Nu ben ik daar en moet ik mijn reisplannen maar eens concreet gaan maken! Bedankt voor dit inzicht!
Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
Ik ben sinds december 2015 veganist en ben eigenlijk verbaasd dat ik het niet eerder ben geworden. Ik ben mijn hele leven al een enorme dierenvriend en voorvechter voor dierenrechten. Ik wist eigenlijk al een aantal jaar dat ik ‘ooit’ veganist zou worden, maar het moment suprême bleef ik maar voor me uitschuiven. Want ik zou zoveel moeten laten staan! Toch voelde ik me al vaker een ontzettende hypocriet dat ik als dierenvriend zelf gewoon vrolijk bijdroeg aan dierenleed.
Toen ontdekte ik de VeganChallenge in oktober 2015: 30 dagen veganistisch eten, samen met 2500 ‘lotgenoten’. Ik raad iedereen die veganistisch eten overweegt de VeganChallenge echt van harte aan! Je krijgt iedere dag een mailtje met een dagmenu en je kunt je tips, ervaringen, vormeloze creaties en struggles kwijt op de VeganChallenge Facebookgroep. Vooral aan die laatste heb ik superveel gehad. De online vegan scene is echt een ‘community’ met mensen die elkaar van alle kanten helpen.
Maar ik moet ook bekennen dat ik yoghurt en vis erg heb gemist in die 30 dagen. Op 1 november lag ik nog net niet met mijn slaapzak voor de Albert Heijn om ze weer in huis te halen. Maar toen ik een paar happen kwark at vond ik het maar slijmerig en ontzettend zwaar op de maag. Al het dierlijke eten was veel minder lekker geworden. Ik had mijn truly-guilty pleasures geïdealiseerd, en ondertussen is mijn smaak veranderd. Ik ben al minder dierlijke producten gaan eten en sinds december 2015 ben ik dus full-time plants’ worst enemy.
Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
Ooooh ik HOU van boodschappen doen! Ik denk dat ik iedere dag wel in de supermarkt kom. De afstand van mijn voordeur tot de Albert Heijn is letterlijk tien seconden als ik een sprintje trek, dus dat is ook niet zo vreemd. Ik hou van de Albert Heijn en alle vegan dingetjes die er bijna iedere week wel bij komen. Mijn groenten en fruit haal ik op de markt, en ik koop hier altijd standaard veel te veel. Ook kom ik graag in de Ekoplaza, maar doe hier eigenlijk voornamelijk aan ‘window shopping’, omdat ik niet zo’n dikke portemonnee heb. Wel zou ik wat meer biologisch willen kopen, zowel voor de planeet en het milieu, als voor het vermijden van pesticiden.
Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Voor de dieren sowieso. Sinds ik vegan ben heb ik al 605 dieren gespaard (bereken je met de Vegan Calculator) en nog meer leed voorkomen. Mensen in mijn omgeving zijn bijna zonder uitzondering positief en geïnteresseerd en vragen vaak hoe ik over iets denk. Dat vind ik wel een eer, hoor!
Mijn familie snapt me alleen nog steeds niet, maar die snapt me ook niet als ik zeg dat ik niet rijk wil worden en liever minimalistisch leef. Gevalletje generatiekloof denk ik. Voor mijn vrienden was ik toch altijd al Brenda-die-van-dieren-houdt, dus ze waren dan ook allesbehalve verbaasd dat ik vegan werd.
Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Jeetje, daar vraag je me wat. Ik heb niet echt iemand in wiens voetsporen ik zou willen treden, maar ik vind Peter Singer wel een held. Peter Singer is een filosoof die de term ‘speciesisme‘ de wereld in heeft geslingerd, en zich inzet om de wereld te laten inzien hoe fout discriminatie op basis van diersoort is. Het is dan ook mijn missie om speciesisme de wereld uit te helpen. Ik geloof dat Peter Singer me inspireert om vast te houden aan mijn idealen en hier zonder twijfel vierkant achter te staan.
Hoe is het idee voor je blog, Vegan Monkey, ontstaan en wat maakt jou als blogger uniek?
Tja, ik vond dat het er gewoon moest komen: een blog over veganisme, en dan vooral over de ethische kant van veganisme: het waarom. Veganisme is de paraplu waaronder al mijn passies liggen: dierenrechten, het beschermen van de natuur, en niet te vergeten het food-gedeelte. Ik hou ontzettend van schrijven, nadenken, tekenen en fotograferen (en apen!), en ik kan dit allemaal inzetten voor Vegan Monkey.
Ik denk dat die ethische insteek mijn blog uniek maakt, en ook de manier waarop ik het breng: positief en down-to-earth. Ik veroordeel niemand die dierlijke producten eet, en wil iedereen die geïnteresseerd is in veganisme juist motiveren, helpen en inspireren. Ook ben ik een wetenschapper in hart en nieren, dus onderbouw ik mijn beweringen met wetenschappelijk onderzoek. Onzin komt er bij mij niet in, wél staat de deur open voor iedereen die geïnteresseerd is in veganisme!
Hoe ga je om met online kritiek? Heb je hier een aantal tips voor?
Oh my, kritiek! Daar noem je wat. Ik ben een ontzettende pleaser. Ik wil heel graag dat wat ik schrijf ook aankomt zoals ik dat bedoel. Als mensen kritiek leveren dat gebaseerd is op een misverstand of miscommunicatie, dan trek ik me dat behoorlijk aan. Ik los dit nu op door het gesprek aan te gaan met deze persoon, me in te leven in hem of haar. Inlevingsvermogen en communicatie is echt superbelangrijk.
Mensen die het echt niet snappen en met opmerkingen komen als ‘ik vind vlees lekker en het maakt me niet uit dat er dieren voor hebben geleden’ geef ik een hele dikke vinger. Daar ga ik echt mijn tijd niet aan besteden.
Mijn advies aan iedereen is dan ook: sta voor je idealen, maar leef je ook in in de lezer: hoe komt dit op hem of haar over, en heeft dit dan het effect dat ik wil bereiken? Ga ook niet je tijd besteden aan de ‘rotte appels’ die het duidelijk niet willen snappen. Dat is alleen maar stressvol en zonde.
Wat doe je naast Vegan Monkey voor werk en/of studies?
Ik heb psychologie en primatologie gestudeerd en werk nu als tekstschrijver voor verschillende websites over gezonde voeding. Hier kan ik mijn huur en eten van betalen (en dat was het ook zo’n beetje), en de overgebleven tijd besteed ik aan Vegan Monkey en alle plannen die ik daarmee heb. Ik verdien niets met mijn blog en kan mij die ‘luxe’ ook permitteren omdat ik mijn geld elders verdien, maar wat ik verdien is geen vetpot. Als ik door de verkoop van boeken of merchandise wat extra kan verdienen zodat ik mijn reisdromen kan najagen en later niet in een doos hoef te wonen zou ik dat ook heel fijn vinden.
Wat zou je fulltime willen gaan doen als geld geen rol zou spelen?
Fulltime schrijven en illustreren op Vegan Monkey! Maar ik zou ook wel graag wat meer vrije tijd hebben, en daarin op reis willen gaan, meer tijd aan vrienden en familie besteden en boeken willen schrijven en illustreren. Maar behalve dat zou ik weinig anders doen dan dat ik nu doe. Ik ben nu al best een blij ei. 😀
Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een vegetarische of veganistische lifestyle?
Doe het in het tempo waar jij je goed bij voelt. Je hoeft niet nu meteen cold turkey (what’s in a name) veganist te worden. Liever niet zelfs, want dat kan averechts werken. Blijf stappen naar meer plantaardig eten zetten en blijf jezelf uitdagen, maar wees niet te streng en geef aan je cravings toe als ze te heftig worden. Die ene transitiemaand is een investering voor je lange termijn happy veganschap. Oh ja, en de VeganChallenge. Gewoon doen, is zo leuk!
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Ik droom over reizen, drones waar je op kunt zitten (zie volgende vraag) en een leven zonder stress. Ik sta altijd open voor samenwerkingen, vooral samenwerkingen die niet om geld draaien, maar puur omdat beide partijen elkaar willen helpen en versterken omdat ze vinden dat de ander dat verdient. Ik ben ook groot voorstander voor een ruilsysteem. Dus mocht je een leuk idee hebben: shoot!
Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
- Dat ik kon vliegen.
- Dat er geen dier meer is die lijdt door menselijk handelen
- Dat Pokémon echt bestonden
Nou, ik ben wel een egoïst hè, dat ik vliegen boven mijn levensmissie zet. Maar ik kan er niet omheen: ik wil gewoon ZO graag kunnen vliegen! De dag dat er een betaalbare drone op de markt komt waar je op kunt zitten of liggen en er zo op kunt vliegen zal de beste dag uit mijn leven worden. Nee serieus. I want it so bad. En over die Pokémon. Tja, kom. Wie wil dat nou niet.
Ben je gelukkig?
Zeker weten.
Wat is jouw definitie van succes?
Dat je je hart volgt en gelukkig bent met wat dat je brengt.
Gedeeld: artikel & meme
Het artikel waarvan ik vind dat iedereen het zou moeten lezen (ook als ik het niet zelf had geschreven): https://veganmonkey.nl/speciesisme/
En de eerste vegan meme uit de reeks #veganstruggles, het gloednieuwe illustratieproject op Vegan Monkey:
[separator]