Soms heb je van die interviews waarvan je hoopt dat het nooit eindigt. Dat heb ik met dit super inspirerende en fijne interview met Yoshi Julia. Een vrouw die tegen het traditionele onderwijs is en een geweldige community heeft opgebouwd van moeders, die net zoals haar thuisonderwijs geven. En.. Ook nog met een heel bijzonder randje; op basis van het leven met de maan. Ze heeft een prachtige missie die ze deelt in dit interview inclusief een beeldschoon gedicht. Voordat ik teveel verklap; ga er even lekker voor zitten. Ik wens je heel veel leesplezier toe 😀 !
Kun je wat meer vertellen over jouw missie?
Mijn missie is ontstaan vanuit mijn hart en elke dag merk ik hoe erg het mij op het lijf geschreven is. Het voelt zo kloppend, het voelt zo in flow. Ik lag dus in bed, met mijn zoons naast mij. Zij sliepen al en ik lag te voelen en na te denken over wel of niet naar school en hoe het dan verder moest, want het voelde niet goed. Eigenlijk wilde ik altijd al thuisonderwijs geven. En ik weet niet eens meer precies hoe; Toen kwam ik dus ineens op het idee om te gaan leren met de maan. Oftewel maanthema’s.
Ik ging zitten en in één week heb ik eigenlijk de hele basis en structuur uitgewerkt, een aanmeldpagina gemaakt en gedeeld. Ik kon het zelf bijna niet geloven en nu voelt het alsof het nooit anders is geweest.
Mijn missie met de maanthema’s is ouders ondersteunen in het geven van thuisonderwijs ofwel ‘alternatief’ onderwijs. Ik merk dat er best veel ouders zijn die het graag zouden willen en het toch nog niet helemaal durven of denken dat het pittig is. En ja, je moet er wel wat voor regelen, maar het is echt wel haalbaar.
Het Maanthema is ook echt bedoeld voor de ouders. Ik geef informatie voor de ouders, ik doe wel suggesties voor ‘opdrachten’ of activiteiten die ze met hun kinderen kunnen doen en ik organiseer elke volle maan een live event waar we elkaar kunnen ontmoeten. Het maanthema wordt ervaren met ouder & kind en de kinderen kunnen dan met elkaar spelen.
In principe leert de ouder en kan de moeder of vader die het thuisonderwijs geeft de kennis doorgeven aan de kinderen op een manier die past bij hun kind. Ook ondersteun ik in het vinden van de vorm van de manier, door bijvoorbeeld Paardencoaching & Kernvisiecoaching aan te bieden als extra ondersteuning.
De Thema’s die ik kies zijn uniek (al lijken de namen soms heel gewoontjes) en wat ik deel zijn vaak dingen die niet meer algemeen bekend zijn. Waarvan ik voel dat het belangrijk is dat ouders en ook hun kinderen dit juist wél weten.
Als voorbeeld het lopende maanthema: Wetten & Regels. Hoeveel kinderen & ouders weten, en doorvoelen de zeven wetten van het universum? Hoeveel ouders weten die wetten ‘uit te leggen’. Op dit moment ken ik geen curriculum of ‘lesboeken’ laat staan activiteiten daarvoor, die ondersteunen om hier een meer doorgrond gevoel en weten van te krijgen. We leven in het universum, alles wat er daarbinnen bestaat voldoet aan de zeven wetten – die in essentie eigenlijk maar een wet is en voor ons ‘simpele’ driedimensionale brein is opgedeeld in zeven. Dus ja, in mijn ogen is het zeker goed om je daarover te informeren.
Daarnaast is het ook een soort ‘unschooling’ voor de ouder. Waar mogen zij hun ideeën laten gaan en vrijlaten. Onbewust hebben we toch een bepaald beeld van ‘hoe het moet’, ook als we denken dat we het écht anders doen. Als je die onbewuste dingen niet opruimt, creëer je niet meteen iets nieuws, je maakt het tegenovergestelde.
Stel je hebt een overtuiging vanuit je ouders meegekregen: dan ga je ofwel die overtuiging overnemen/kopiëren, ofwel je draait die overtuiging om. In feite zijn het twee dezelfde zijden van een munt. Als je echter opruimt, kan jouw overtuiging naar boven komen. Dan kan er écht iets heel nieuws ontstaan. Hierdoor denken we dus vaak dat we iets nieuws doen, dat we het anders doen, terwijl we eigenlijk hetzelfde doen op een andere manier.
Wat betekent bewust ouderschap voor jou?
Bewust ouderschap reikt voor mij heel ver. Het gaat mij echt om bewustwording. Kinderen, paarden, gebeurtenissen, ons leven spiegelt in wezen onze binnenwereld. Ouderschap betekent voor mij verantwoordelijkheid nemen voor je eigen pijn en/of emotie. Als er bijvoorbeeld onrust ontstaat in huis, of mijn kind doet zichzelf pijn, of er ontstaat een ‘vervelende’ situatie dan reflecteer ik. Ik stel mezelf vragen: Waarom gebeurt dit nu? Wat heeft dit te zeggen? Waar raakt het mij? Dit betekent niet dat je jezelf als moeder of vader overal de schuld van zou moeten geven, of dat jij verantwoordelijk bent voor alles wat erom je heen gebeurt. Het is veel meer je bewust worden van wat er om je heen gebeurt en jezelf dus de vraag stellen wat dit voor jou te zeggen heeft. Zelfs op die vraag of vragen hoef je niet meteen een antwoord te hebben, soms gaan daar weken overheen (of langer). Door het stellen van de vraag, stel je jezelf open. Je neemt een open en onvoorwaardelijke houding aan, waardoor er ruimte ontstaat voor het antwoord.
Ik leef dit ook echt, bijna ieder moment. De kunst is wel om er niet in door te slaan en je dus te beseffen dat het niet jou ‘schuld’ is. Maar, als je je bewust wordt van je pijn, kun je er wel verantwoordelijkheid voor nemen en het opruimen.
Waarom werkt het traditionele schoolsysteem volgens jou niet?
Het is te oubollig, niet meer van deze tijd, kinderen worden te veel hetzelfde behandeld. Als je kijkt naar met wat voor een bewustzijn kinderen op aarde komen, snap ik echt dat zij niet passen binnen het schoolsysteem. Denk aan hooggevoelige kinderen of kinderen die multidimensionaliteit ervaren.
In de opleiding tot kernvisiecoach heb ik bijvoorbeeld geleerd dat kinderen in ieder geval tot en met hun tiende vooral leren via gevoel – de rechterhersenhelft. Terwijl het grootste gedeelte van het schoolsysteem is ingericht op de logica – de linkerhersenhelft. Dat sluit al niet bij elkaar aan.
Net als dyslexie, dat is een term. Dyslexie ‘bestaat niet’. Als je kinderen met dyslexie op de juiste manier leert hoe zij leren, kunnen ze sneller leren dan leerlingen die het via de logica doen. Dit geldt ook voor dyscalculie of ADHD, of ADD.
Wat eigenlijk heel logisch is. Want ons ‘gevoel weten’, heeft wel 200.000 keer meer informatie dan onze logica. Met je gevoel ben je, als je goed weet hoe het in elkaar zit vele malen sneller. En dat is nou juist wat we precies niet leren op school. Om ons gevoel te gebruiken, om dat kompas te gebruiken. En eerlijk, dit is niet op alle scholen zo. Er zijn scholen die heel dichtbij komen en die het echt gaaf hebben aangepakt. Toch denk ik dat we te veel proberen onze kinderen in een systeem te proppen. Veel van de dingen die ze leren, zijn toch hetzelfde. In mijn ogen zijn essentiële zaken niet meegenomen: zoals bijvoorbeeld het besef van onze chakra’s, hoe het geldsysteem in elkaar zit en hoe onze binnenwereld werkt om er een paar te benoemen.
Wat is jouw ervaring met thuisonderwijs, unschooling, coöperatief onderwijs en alternatief onderwijs?
Ik denk dat er ondertussen wel meer ouders die ervaring hebben met thuisonderwijs, haha. Mijn ervaring ermee is tof. Ik moet eerlijk zeggen dat unschooling wel onder thuisonderwijs valt, maar een hele eigen manier van leren is. Het wordt ook wel gezien als een levenswijze. CPO of coöperatief passend onderwijs gaat echt over de brug slaan tussen het een en het ander, wat goed is voor het kind. Op dit moment staat mijn oudste zoon nog wel ingeschreven op school, dus ik moet nog een soort van samenwerken. Alternatief onderwijs is eigenlijk een vorm van passend onderwijs vinden. Eerlijk, ik hecht niet zoveel waarde aan namen. Ik mix en match ook best wel door elkaar.
Zo geloof ik zelf wel heel erg in zelfsturend leren. Onderzoek doen op basis van de vragen die je kinderen stellen, waaruit dan weer nieuwe vragen ontstaan. Dat is echt tof, dat is leuk. Tegelijkertijd geloof ik ook in het aanbieden van nieuwe stof, suggesties doen, prikkelen en echt een actieve houding innemen als je kind vragen stelt. Vandaar ook dat die maanthema’s voor mij zo goed voelen. Misschien als je er van buitenaf naar zou kijken dat ik dan voornamelijk unschooling doe. En zoals ik zei: ik hecht daar niet zo veel waarde aan.
Kan dit ook zomaar in Nederland? Hoe zit dit met leerplicht?
Ja, dit kan. Als je kind niet is ingeschreven op een school kun je je vrij gemakkelijk beroepen op artikel 5b, waarbij je richtingbezwaar doet. Richtingbezwaar houdt kort in dat jou levensovertuiging of geloofsovertuiging niet rijmt met de richtingen of denominaties op de scholen die 6,5 km bij jou vandaan wonen.
Ik heb er een heel uitgebreid blog over geschreven; ook over hoe je er eventueel wel uit het schoolsysteem zou kunnen komen. Het blog kun je hier lezen.
Hoe heb je het leven met de maan in je leven geïntegreerd?
Op veel manieren. Als kind was ik mij al erg bewust van de maan en voelde ik ook de maan aan. Mijn cyclus richt zich bijvoorbeeld op de maan. De ene keer bloed ik een paar maanden rond nieuwe maan, dan weer rond volle maan. Met nieuwe maan trek ik mij meer terug, neem ik meer ‘me time’ en ik voel dan ook vaak dat ik moe ben. Meestal slaap ik dan iets meer en langer.
Intuïtief maak ik rondom nieuwe maan vaak schoon, of als ik bijvoorbeeld bepaalde dingen te verwerken heb dan besteed ik daar rond nieuwe maan extra aandacht aan, omdat het gemakkelijker is om oude dingen vrij te laten rond nieuwe maan.
Ik organiseerde voor een tijdje ook bijeenkomsten tijdens de nieuwe maan, om met een groepje vrouwen dan naar de sauna te gaan, omdat het met nieuwe maan gemakkelijker is afvalstoffen af te voeren. Ik knip bijvoorbeeld mijn nagels ook meestal rond nieuwe maan en ik ben dit jaar begonnen met een minituintje. Dan let ik op de stand van de maan met bijvoorbeeld het zaaien van zaadjes.
Rond volle maan werk ik vaak tot laat door, wat mij dan ook echt totaal geen extra energie kost. Ik kan het dan doen op een paar uur slaap. Ik kan dan wel proberen te slapen, maar ik lig dan meestal toch wel in bed bomvol ideeën. Richting volle maan komen er nieuwe ideeën en rondom nieuwe maan kan ik ze dan uitwerken en reflecteren. Beter beslissingen maken over welke ideeën ik graag zou willen uitvoeren, want het kan niet allemaal tegelijk. k zat bijvoorbeeld lang te twijfelen over het volgende maanthema na Wetten & Regels en ineens, de ochtend voor nieuwe maan wist ik het zeker: Paardenkracht.
En hoe ziet het leren met de maan er in de praktijk uit?
De maanthema’s – intuïtief gekozen in flow met de maan, het seizoen en wat er speelt- die leef ik ook echt. De maanthema’s zijn voor mij een leidraad, een vertrekpunt. Want als je gaat onderzoeken kom je toch weer allemaal dingen tegen die misschien niet direct met het maanthema te maken hebben.
Dus met volle maan, wat voor vieren staat, dan is er dus een live event, een ontmoeting, een meeting. We gaan het ervaren en voelen.
Het laatste kwartier is meer kennis opdoen, je wat meer in het onderwerp verdiepen als ouder. Waarbij jij dit dan weer integreert of meeneemt naar je kinderen toe, of niet. Zo deed ik met het huidige maanthema: Tanden & kiezen een interview met de tandarts. Een paar dagen later liepen we door het bos. De tandarts had het ook over de sapstroom van de bomen, hoe die gelijk is aan de ‘sapstroom’ in onze kaken. Dus daar begon ik dan spontaan iets over te vertellen. Waardoor Riley daar weer op inhaakte en er zo een antwoord kwam. Of ik lees boeken voor over dat onderwerp of ik ga vragen stellen: Hee, wat voor tanden heeft een eend eigenlijk? Hebben alle dieren tanden? Als mijn kinderen erop ingaan – vaak wel – gaan we het uitzoeken. Als ze het niet doen, dan is dat ook oké. En zelf ontdek ik ook steeds meer, wat dan uiteindelijk, door het zelf te leven, weer bij je kinderen terechtkomt.
Met nieuwe maan schrijf ik een brief aan de ouders, met reflectie over het onderwerp. Om te voelen hoe en of ze dit verder willen onderzoeken. Het is dan vooral vragen stellen aan jezelf. Naar binnen gericht.
Met het eerste kwartier kun je nog verder de diepte in gaan, door gedetailleerdere vragen te stellen. Zo kun je bijvoorbeeld nog eens met een expert gaan praten, die ik voor dat thema inhuur. Dit is dan voor de ouders, online, of ik doe dat via een interview. Met sommige thema’s zal dat ook live zijn en dan kunnen kinderen ook vragen stellen.
En als afsluiting zorg ik voor een mooi verhaal. Het ziet ernaar uit dat ik die verhalen zelf ‘moet’ schrijven. Want ook in veel boeken wordt maar zo weinig informatie gedeeld over dingen die er écht toe doen. En veel boeken gaan ook over het geluk buiten jezelf. Terwijl ik juist kinderen wil herinneren en vooral het vertrouwen meegeven dat zij het zelf kunnen. Dat alles in henzelf al aanwezig is.
Kun je iets meer vertellen over de community die je aan het opbouwen bent?
Ja, de community die ik bouw is écht voor ouders die meer bewustzijn en bewustwording willen binnen zichzelf en hun gezin. In de ‘basis community’ deel ik ook inspirerende quotes, of filmpjes die ik tegenkom. En nuttige informatie.
Die community is er echt om dingen op een ‘veilige’ manier bespreekbaar te maken. Facebook, Telegram, Linkedin, Whatsapp, lezen in principe allemaal mee. Daarom heb ik de community ook bewust niet op één van die platformen, maar afgesloten. Ouders moeten zich veilig kunnen uiten over moeilijke onderwerpen, ik probeer deze ouders uit te nodigen en te verwelkomen. Ze eraan te herinneren dat zij het kunnen. En als ze mee willen doen met de maanthema’s is dat supergaaf. Als je wel aan de maanthema’s meedoet heb je natuurlijk een andere soort toegang tot de community dan de ‘standaard’ leden.
Wat betekent het moederschap voor jou?
Veel. Mijn zwangerschappen hebben mij zo veel gebracht. Mijn kinderen hebben mijn bewustwordingsproces enorm versneld. Ik was al redelijk bewust, maar door mijn kinderen ben ik ook echt op zoek gegaan om de dingen die er speelden echt te willen opruimen.
Het is voor mij ook flexibel blijven. Om niet dingen niet te doen, alleen maar omdat het niet in mijn plaatje of beeld past. Zo had mijn zoon laatst een minihutje gemaakt op de bank. Daar wilde hij graag in slapen. Logisch gezien en vanwege ritme en bla bla zeg je dan: nee, ga maar in je bed slapen. Dat komt dan als eerste bij je op. En dan denk ik verder en zeg ik tegen mezelf: maar waarom niet? Waarom zou het niet kunnen?
Waardoor je meestal tot de conclusie komt dat je het idee wilt afwijzen, omdat het niet past in jouw plaatje. Als je daar pas net mee begint, kan dat veel van je vragen. Want zoiets komt vaker voor dan dat je denkt, haha.
Wat zijn voor jou belangrijke dingen die je meegeeft in de opvoeding van je kind en wat voor voorbeeld wil je voor hem/haar zijn?
Best een aantal dingen. Mijn moeder zei toen ik kleiner was wel eens tegen mij: ‘’al zegt de koningin dat je het moet doen. Als het niet klopt, dan doe je het niet.’’
Niet dat je alle autoritaire personen in je leven moet negeren. Meer dat je kritische vragen mag stellen over een opdracht. Een regel opleggen of dat mijn kind iets moet doen omdat ik het zeg: dat vind ik heel erg moeilijk en voelt ook niet kloppend. Ik geloof eerder in afspraken maken. Helder communiceren. Eerlijk zijn naar anderen en vooral naar jezelf. Kinderen voelen feilloos aan hoe jij je voelt. Dus als ik een vraag krijg van mijn zoon: Mama, ben je verdrietig? Dan geef ik dat toe. Dan zeg ik ja. En als het er is laat ik mijn tranen stromen. Of als mijn andere zoon vraagt: Waarom ben je zo boos mama? Dat ik dat uitleg, vertel waarom ik gefrustreerd ben. Die vragen stel ik ook aan hen als zij emoties voelen. Ik ben blij als ze hun emotie uiten, omdat het betekent dat ze het niet gaan opkroppen en internaliseren, zoals wij dat bijvoorbeeld hebben gedaan als kind. Dat betekent niet dat ik alles gedoog. Ik probeer meer te sturen hoe ze het veilig kunnen uiten.
En weer opnieuw reflecteren: waarom doet mijn kind zo?
Riley kan soms erg explosief zijn of boos. Met behulp van een coach ben ik dat gaan opruimen. En toen dat daadwerkelijk was opgeruimd kwam er onder die boosheid, heel veel verdriet. Soms denk ik ook dat hij mij die boosheid liet zien, zodat ik mijn verdriet zou gaan voelen en uiten. Kinderen doen dit overigens nooit express. Ook al lijkt dit soms zo. Vaak weten ze zelf niet waarom ze doen zoals ze doen. Dat komt omdat zij puur uiting geven aan wat er binnen in jou speelt. Ook geef ik ze denk ik mee, door mijn manier van leven, dat er altijd een keuze is. Juist als je denkt dat die er niet is. En vooral hen en mezelf herinneren dat we een goddelijk wezen of spiritueel wezen zijn, dat een ervaring heeft op aarde, in de vorm van een mens. Ons lichaam is de tempel, dus zorg daar goed voor. Ze echt bewust maken van die goddelijke kracht.
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Ik droom over een hele grote vallei, dicht bij de zee met ‘mooi’ weer. En dat daar een hele kudde paarden chill kan rondlopen om mee te zijn. In die vallei is een soort community waarbij iedereen voor zichzelf kan zorgen, maar er ook gemeenschappelijk goed is. Ze wonen daar niet per se in huizen, maar eerder Gers (yurts), pipocampers en tiny houses en soms misschien wel in een ‘gewoon’ huis wat duurzaam is gebouwd.
Het kan nog steeds ‘modern’ zijn. Dus het hoeft niet per se zo te zijn dat niemand daar meer een telefoon heeft of computer, maar wel dat daar heel bewust mee wordt omgegaan.
Ook zou ik een eigen moestuin echt super super vet vinden. Ik heb nu ook een miniminimoestuintje. Eén van mijn kwaliteiten is mensen bij elkaar brengen en verbinden die op het eerste gezicht veel van elkaar lijken te verschillen. Dus ik denk dat deze droom wel werkelijkheid is/kan worden.
Ben je gelukkig?
Ja, ik ben wel gelukkig. En ik wordt steeds gelukkiger. Geluk is in mijn idee een groeiproces, omdat geluk ontstaat hoe meer je één bent met jezelf, ofwel dat pure stuk of dat pure kind dat je ooit was. Door alles wat wij als kinderen opzuigen en uit liefde overnemen van anderen, in de hoop onze ouders/juffen/leidsters/meesters gelukkig te maken, heb je best wat meegenomen. Van jezelf verwachten dat dit in één dag is opgeruimd en opgelost is een best een groot doel. Zelf heb ik dus ook niet het gevoel dat geluk zo zwart wit is. Tegelijkertijd geloof ik ook dat geluk iets blijvends kan zijn, zolang je het van binnenuit laat ontluiken en er ruimte voor maakt. Vooral dat geluk van binnen, dat het te vinden is binnen in ons, dat mogen meer mensen gaan beseffen.
Wat is jouw definitie van succes?
Moeiteloos ondernemen. De tijd hebben om heerlijk tijdloos een wandeling te kunnen maken met mijn kinderen. Voldoening ervaren met wat je doet en daar ook een realistische prijs voor vragen. Echt impact maken bij mensen. Door wel bij jezelf te blijven en ze vanuit jouzelf te begeleiden. Niet redden of ‘helpen’, eerder ondersteunen en begeleiden. Ik geloof namelijk wel dat je de stap zelf moet nemen. Dat je de moed moet hebben om het zelf te doen. Als coach kan ik je daar natuurlijk wel bij helpen, en uiteindelijk kan ik die stap niet voor je maken.
Delen: een uitnodiging en gedicht.
Als je je als ouder aangesproken voelt door wat ik hier verteld heb, dan nodig ik je van harte uit in de community. Om met elkaar te kunnen verbinden.
Het volgende maanthema “Paardenkracht” begint op 26 mei en loopt t/m 23 juni. Inschrijven kan t/m 25 mei 23.59. We beginnen live door lekker te gaan ervaren met de paarden bij mij thuis op 26 mei. Vanaf 20 mei kun je je aanmelden via deze link.
En ik wil graag dit gedicht met jullie delen:
Verbinden
Is ver te vinden deze dagen
Het is
Moeilijk om te binden
Als verschillen
Zo groot lijken
Te zijn
Verbinden is helen
Verbinden is delen
Vanuit je hart
Als je echt verbindt
Dan ondervindt
Je de liefde binnenin
En ont – bindt
Je jezelf van oordelen
Oordelen van de ander
Oordelen over de ander
Én vooral
Oordelen over jezelf
Verbinden is helen
Verbinden is delen
Zonder vrees of blaam
Verbinden is vinden
Dat kleine stemmetje
Dat beeft
En het verwarmen
Liefdevol omarmen
Totdat het weer leeft
Leeft het en geeft
Het je kracht
Nu
Om samen verder te gaan
Innig verbinden
Met die wereld
Van binnen
Die we even
Vergeten zijn
Verbinden is helen
Verbinden is delen
En zingen
Het lied van je eigen wijsheid
Het lied van de vrijheid is nu daarbinnen
Luister maar
Heeft Yoshi jou ook geïnspireerd? En is er een vraag die jij aan haar zou willen stellen?
