ouderschap

Haar kinderen waren altijd ‘anders dan anders’. Maar wat het was, daar kon ze niet echt de vinger op leggen. Tot dat uit een onderzoek bleek dat haar 2 zoons hoogbegaafd zijn. Wat een opluchting! Of toch niet? In dit gastblog artikel deelt Kris Korzelius, haar verhaal en ook een paar tips voor wanneer je zelf kinderen hebt die (misschien) hoogbegaafd zijn.

Het lukte niet meer en ons kind had daar ernstig last van.

Stan (2006), onze oudste zoon, was altijd al anders dan anderen. Heel alert vanaf zijn geboorte, moeite met alleen in slaap vallen. Hij kon al vroeg praten, eerder dan lopen, en sprak vrijwel direct met ingewikkelde woorden. Al vonden wij dat destijds vooral wat Stan Stan maakte.

Er veranderde veel toen Seb (2011) geboren werd. Waar Stan rustig was en vooral op de achtergrond bleef, was Seb vanaf het moment dat hij er was, aanwezig. Stan was onze ideale baby, peuter en kleuter. Hij was intelligent en gevoelig, maar ook heel eenduidig. Wanneer we Stan voorbereidden op wat er komen ging, kon hij daar prima mee om gaan.

Bij Seb daarentegen werkte het iedere keer anders. Onze ‘methode’ die bij Stan prima werkte, ging voor Seb niet meer op. Hij liep continu tegen de klippen op. Wij twijfelden aan onszelf en onze opvoeding. Het keerpunt kwam toen Seb met zijn net 3 jaar oud tegen ons zei dat ‘het wel stom was dat hij altijd boos was’. Toen heb ik contact opgenomen met JGZ (Jeugd en Gezinszorg). Schoorvoetend. Het voelde als een behoorlijke drempel om over te gaan, want daarmee gaven we aan dat we het zelf niet konden.

De test uitslag? Onze 2 zoons zijn hoogbegaafd.

Bij de JGZ troffen we een ouder-kindcoach. We hebben eerst gesprekken gehad over het ouderschap en onze opvoeding. Deze coach was vanuit haar privésituatie bekend met hoogbegaafdheid en na het observeren van Seb heeft ze ons aangeraden hem te laten testen bij een in hoogbegaafdheid gespecialiseerde orthopedagoog.

De orthopedagoog testte Seb zowel op intelligentie als op sociaal vlak. Twee weken later hadden we een behoorlijk dik rapport in onze handen waaruit bleek dat hij een bovengemiddeld IQ had waardoor zijn hoofd en lijf onvoldoende in harmonie waren. Daardoor voelde hij zich continu gefrustreerd. Gelukkig ontvingen we ook een soort ‘handleiding’ waarin begeleiding van Seb aan moest voldoen.

Toen we dat rapport in handen hadden wisten we dat we Stan ook bij deze orthopedagoge zouden laten testen. Inmiddels zat hij in groep 6 en hij had al meerdere keren, in verschillende schooljaren, aangegeven dat hij niet blij was op school omdat hij zich zo verveelde. De uitslag van de test gaf dan ook hetzelfde resultaat; hoogbegaafd.

Hoogbegaafdheid behelst veel meer dan een bepaald IQ.

Hoogbegaafdheid is een combinatie van intelligentie, creativiteit en doorzettingsvermogen. In Nederland geldt dat je hoogbegaafd bent wanneer je IQ hoger is dan 130. Veelal wordt deze IQ grens nog altijd als leidend gezien. Terwijl inmiddels bekend is dat hoogbegaafdheid veel meer behelst dan een bepaald IQ. Wie met hoogbegaafdheid te maken krijgt zal zich vooral herkennen in een combinatie van anders denken, een analytisch brein, een onderzoekende levensstijl en een hoge mate van gevoeligheid.

Onze opvoeding? Wij zijn enorm flexibel.

Bij ons thuis zullen we nooit ‘netjes’ bij één onderwerp blijven. Er bestaat niet zoiets als ‘de kern’. Ontdekkend leren is ook iets wat aan de orde van de dag is. Seb was 4 jaar oud toen hij ‘s ochtends op de eettafel stond om er vanaf te springen omdat hij de zwaartekracht wilde testen.

In het begin is het behoorlijk schakelen geweest. Niet omdat de jongens hoogbegaafd bleken te zijn, maar omdat we door die hoogbegaafdheid en de onbekendheid daarvan bij ons en in onze omgeving wel met een nieuwe, verse blik naar onze kinderen gingen kijken.

We moesten als ouders samen, en ook ieder voor zich, veel van onze denkbeelden en patronen loslaten. Dingen waarvan we voordat we kinderen hadden zeiden, ‘nou, apart koken gaan wij echt niet doen. Ze eten maar lekker mee.’ Totdat we erachter kwamen dat Stan geen verschillende texturen in zijn mond kon verdragen en hij kokhalzend boven elke maaltijd zat.

Sociaal zijn bij anderen mensen en gelegenheden zoals verjaardagen, direct antwoord geven als iets gevraagd wordt, mensen aankijken als je met ze praat. Maar ook straffen en belonen. Er zijn legio dingen die ons al van jongs af aan zijn bijgebracht door onze ouders en de maatschappij waarin we leven als ‘dat wat hoort’. Dit bleek in onze opvoeding en begeleiding van onze kinderen totaal niet passend te zijn.

Wat we vooral geleerd hebben van de jongens is hoe we met hen in verbinding kunnen staan. Dat kan alleen maar als we ons eerst met onszelf verbinden. Dat is niet ingewikkeld maar vraagt wel oefening en aandacht.

Over Kris Korzelius

Kris is de oprichtster van Moxie&Sam. Als energetisch jongerencoach helpt zij jongeren inzicht te krijgen in hoe energie werkt en helpt zij hen om hiermee te leren werken. Meer informatie kun je vinden op haar website en Instagram. 

Wil je meer weten over hoogbegaafdheid of heb je een andere vraag aan Kris? Laat dan gerust een reactie achter onder dit blog artikel.

De komende tijd ga ik wekelijks een podium geven aan een moeder met een missie. Vandaag deelt Esther ter Beek in dit gastblog artikel waarom natuurlijk ouderschap zo belangrijk is en hoe we terug kunnen keren naar de basis. Want is het echt nodig om honderden euro’s uit te geven aan onze kinderen of hebben ze veel meer behoefte aan aandacht en liefde? En worden we voor de gek gehouden door slimme marketing of hebben baby’s echt heeeeeeel veel spullen nodig? Hoe zit het daarnaast met aanraking en waarom is het geven van borstvoeding zo belangrijk?

Het begint al tijdens de zwangerschap…

Iedere ouder wil het beste voor zijn/haar kind en daar maken de babywinkels dankbaar gebruik van. Vooral bij ouders in spe is er een onbedwingbare oerdrang om de toekomstige baby te beschermen, waardoor er heel wat euro’s over de toonbank vliegen in ruil voor een zekere (schijn)veiligheid. Door slimme marketing wordt je wijsgemaakt dat je een enorme berg spullen moet kopen om een goede ouder te zijn. Zo zijn er tegenwoordig matjes voor in de Maxi-Cosi te koop die je een appje sturen zodra je je kind vergeet en kleine radiootjes die het geluid van de hartslag van een ouder nabootsen om naast de wieg te zetten.

In onze westerse wereld ben je de baby vooral vaak aan het verplaatsen.

De baby zit in de box, je tilt hem/haar op en verplaatst hem/haar naar het wipstoeltje. De baby wordt wakker, je tilt hem/haar uit het wiegje en verplaatst hem/haar naar de commode. Luier verschoond? Je verplaatst de baby naar het speelkleed en even later mag hij/zij mee naar buiten toe in de kinderwagen. Het oppakken van de baby is vooral iets nuttigs.

Als je niet veel nadenkt over het ouderschap dan doe je gewoon hoe het hier in het westen lijkt te horen. Hele babywinkels zijn erop toegerust je allemaal verschillende dingen te laten kopen waar je een baby heen en mee kan verplaatsen. Wipstoeltje, wiegje, box, speelkleed, stoeltje, kinderstoel, kinderwagen,  enzovoorts. 

Ook de ouders zelf worden continu afgeleid door hun smartphone waarop mailtjes en appjes de hele dag door binnen komen. Daarnaast moet alles snel, efficiënt, tijdbesparend en makkelijk. Voor de opvoeding van een kind zijn deze dingen juist funest en geeft het alleen maar spanning. Juist voor kinderen is een ouder die zelf ontspannen is, in verbinding staat, geduldig is en zeeën van tijd heeft, zo ontzettend waardevol. 

Vraag jezelf eens af…

Als je onderweg bent met je kind en met volle aandacht bij hem of haar bent zou je je kind dan vergeten? Als je jouw baby veel bij je draagt en samen slaapt zou je dan nog een radio met hartslag nodig hebben? Als je jezelf verbindt met een jengelend kind, geborgenheid en nabijheid aanbiedt zodat hij zijn emoties kan reguleren zou hij dan liever achter een beeldscherm zitten?

Ouderschap lijkt in onze maatschappij een parttime iets te zijn geworden en dat is een gemiste kans.

In de westerse wereld heerst het idee dat je wat voorstelt wanneer je werkt. Thuisouder zijn krijgt in onze maatschappij niet veel credits. Het kromme daaraan is dat als je andermans huis gaat schoonmaken en op andermans kinderen past je ineens wel onderdeel bent van het bruto nationaal product. Als de werkelijke waarde van een thuisouder erkend zou worden dan zouden ze gevierd en rijkelijk beloont worden. 

Ook lijkt het ouderschap nu allemaal zoveel makkelijker te zijn geworden. Je kan tegenwoordig prima je eigen ding blijven doen als je een baby hebt. Je kan blijven werken want dan breng je je kind naar de opvang toe, je kan ‘s avonds blijven Netflixen want je kind ligt in zijn eigen kamertje met een babyfoon, enzovoort.

Verbinding, aanraking en ontspanning.

Een ontspannen baby slaapt goed, eet goed en is een tevreden baby. Om te ontspannen moet hij/zij zich veilig voelen. Een baby voelt zich veilig als aan de eerste levensbehoeftes zijn voldaan; zuurstof, voedsel, warmte en de wat mij betreft vergeten eerste levensbehoefte; aanraking. 

Bij iedere keuze die je maakt voor je kind zou je jezelf kunnen afvragen; ‘’wat is de meest ontspannen optie?’’ Bijvoorbeeld:

• We moeten over een uur bij oma zijn, het is een half uur rijden. Begin ik nu met alles inpakken, klaarzetten en het kind klaarmaken en aankleden, op mijn gemak met ruimte voor een onverwachte poepbroek of begin ik gehaast 10 minuten van tevoren?
• Welk behang of welke verf zou je kiezen voor op de muur in de kinderkamer als ontspanning het uitgangspunt zou zijn? Zou je dan kiezen voor een grote Mickey Mouse op de muur of wellicht wat zachte natuurtinten?
• Zou je 3 bakken fel gekleurd speelgoed voor zijn/haar neus zetten of misschien één stapeltje neutrale blokken?

Wij als mensen behoren tot de primaten; laten we ons ook zo gedragen.

Wij als mensen behoren tot de primaten, dat is de orde van zoogdieren waartoe alle apen en halfapen horen. De behoeften van alle primaten is vrijwel identiek. We zien dat apen hun baby de hele dag dragen. De aap voorziet zijn baby de hele dag van lichaamscontact en aanraking. Een baby aapje wordt dus de hele dag gedragen én aangeraakt. We weten inmiddels ook hoe belangrijk dat lichaamscontact is voor een mensenbaby. Zijn hormoonsysteem en zenuwsysteem zijn in ontwikkeling, hoe minder stress, hoe beter en stabieler deze zich ontwikkelen. Al zijn/haar lichamelijke functies van zijn hartslag tot zijn ademhaling worden gereguleerd door aanraking. Je geeft je kindje dus echt iets enorm waardevols door hem zoveel mogelijk te voorzien van lichaamscontact. 

Je baby heeft bijna de hele dag door lichaamscontact nodig.

Je kan je baby bijvoorbeeld dragen in plaats van hem in de kinderwagen te leggen. Hiervoor zijn hele fijne draagdoeken te vinden. En dan heb ik het niet alleen over een wandeling of wanneer je boodschappen gaat doen. Je kan je kindje ook prima dragen bij bijna alle dagelijkse bezigheden zoals schoonmaken, boodschappen doen, stofzuigen, afwassen en koken. Door je baby de hele dag dichtbij je te dragen voelt hij/zij zich veilig en wordt hij/zij gezonder, blijer en slimmer. Een uurtje per dag even met hem op de bank liggen is echt te weinig, eigenlijk heeft hij/zij bijna de hele dag door lichaamscontact nodig. 

Borstvoeding wordt vaak alleen nog maar gezien als het geven van melk maar dat is niet het volledige verhaal. Door je kind aan de borst te leggen geef je niet alleen melk maar zoveel meer. Het hele ritueel van dicht tegen mama’s huid aan, het horen van de hartslag en de verse warme melk die precies op de goede temperatuur is en per direct, altijd en overal beschikbaar is. Daarbij komt nog dat het schijnt dat als de baby verkouden is, de moeder het virus herkend en dat de borstvoeding automatisch aangepast wordt om de baby van de juiste antistoffen te voorzien die zijn weerstand verhogen. Daar hoef je als moeder niets voor te doen dat heeft de natuur zelf helemaal perfect geregeld. In dat daglicht kan je ook je vraagtekens plaatsen bij het afkolven van de melk als je baby niet in de buurt is. De onbewuste interactie tussen moeder en kind tijdens huidcontact bij borstvoeding is enorm, jouw natuurlijke lijf regelt dat helemaal perfect voor je kleine.

Tijd en er helemaal zijn; zijn voor mij kernwaarden in mijn ouderschap.

Haast en druk maakt zoveel stuk. Heb geen tijdslimiet bij het naar bed toe brengen. De frustratie als je kind nog niet slaapt op de bedachte tijd is het echt niet waard. Je kind doet het niet expres om wakker te blijven. Help hem/haar te ontspannen; masseer zijn/haar voetjes, kriebel zijn/haar ruggetje, aai zijn/haar wangetje. 

Probeer daarnaast in je ouderschap ontspanning als basis te hebben; bij alles. Moet je weg samen met de kids? Probeer dan altijd vanuit ontspanning te vertrekken. Geen stress of gemopper omdat ze niet opschieten of niet meewerken. Begin op tijd, blijf rustig doorademen in je buik en verbind je met de wereld van je kind. ‘’Ik ben verantwoordelijk om mij in de wereld van mijn kind te verplaatsen en hem/haar van daaruit te begrijpen.’’ Dat vraagt dus ook wat van jezelf om bij je gevoel en bij de verbinding met je kind te blijven zodat je zelf ook ontspannen kunt blijven. 

Blijf daarnaast altijd naar je kind kijken en liefdevol meebewegen. 

Over Esther ter Beek

Esther is moeder van een tweeling van 12 jaar oud. In haar praktijk gaat Esther stress en burn-out effectief te lijf door middel van massage en yo-chi. Op de website van Praktijk Esther ter Beek kun je meer informatie vinden. Daarnaast kun je Esther ook volgen op Facebook en Instagram.

Wat betekent natuurlijk ouderschap voor jou?