Ze is wetenschapper van beroep en blogt op Vegetus en Gewoon Vegan over heerlijke vegan recepten. Zijn er gerechten die je graag wilt veganiseren met ingrediënten die je om de hoek kunt kopen? Dan kan Martine van Haperen je hiermee helpen. Wil je weten hoe ze dit doet, wat het veganisme voor haar betekent en wat haar als blogger uniek maakt? Dit en nog veel meer lees je in dit interview. Heel veel leesplezier!
Wat geeft jou energie? Hoe verwerk je dit in dagelijkse activiteiten? Wat zijn jouw rituelen?
Mijn energie komt voor een groot deel uit mijn eigen creativiteit en inspiratie. Als ik een nieuw idee heb, krijg ik super veel zin om dat te gaan uitwerken. Dat kan een recept zijn, maar ook een artikel voor mijn werk. Als ik een ander echt vooruit kan helpen met iets wat ik doe, dan haal ik daar ook heel veel energie en voldoening uit.
Wat rituelen betreft, ik ben geen ochtend- of avondmens. Mijn meest productieve uren zijn ’s middags. De ochtend en avond probeer zo veel mogelijk te gebruiken voor kleine klusjes en dingen die ik leuk vindt zoals wandelen en koken.
Wanneer en waarom ben je veganistisch geworden? Hoe heeft jouw reis eruit gezien, waar liep je tegenaan en wat kun je aanbevelen of juist niet?
In 2010 kreeg ik voor het eerst serieus interesse voor het veganisme. Ik heb er toen nog ruim anderhalf jaar over gedaan om echt vegan te worden. David en ik waren al vegetariër omdat we niet wilde dat er dieren zouden sterven voor ons eten. We realiseerden ons dat ook melk en ei veel leed en milieuschade veroorzaken, en dat we vanuit onze waarden dus eigenlijk plantaardig zouden moeten leven. Kaas was het grootste struikelblok, want dat gebruikten we als smaakmaker in bijna al ons eten. Ik heb echt een beetje opnieuw moeten leren koken, en dat kostte tijd, zeker omdat er toen nog veel minder informatie en producten waren dan nu. Op Tweede Kerstdag merkten we dat we de hele feestdagen plantaardig hadden gegeten, en toen hebben we de knoop doorgehakt om voortaan als vegans door het leven te gaan.
Hoe ziet boodschappen doen er voor jou uit?
We doen meestal op zaterdag de weekboodschappen, en door de week halen we er af en toe nog wat kleine dingen bij. Het meeste kopen we bij de supermarkt, aangevuld met toko’s, de biowinkel en de markt. Ik doe mijn best om het een beetje lowbudget en gezond te houden, dus ik koop veel basisproducten zoals peulvruchten, granen, groente en fruit. Kant-en-klare vlees- en kaasvervangers zijn luxeproducten die we niet iedere dag eten.
Heeft jouw keuze voor het veganisme ook invloed gehad op het leven van de mensen en dieren om je heen?
Mijn partner David is samen met mij veganist geworden. Davids moeder heeft de kinderen vegetarisch opgevoed en ook zij eet inmiddels vegan. Onze poes Mindl krijgt Amicat brokjes en algenolie supplementen en doet het daar super goed op. Ik ben dol op koken en bakken voor vrienden, collega’s en familie, dus ook die eten regelmatig een vegan hapje mee.
Wie is jouw grootste voorbeeld en wat is de belangrijkste les die je van hem of haar hebt geleerd?
Ik heb uiteraard mensen in mijn leven gehad van wie ik veel heb geleerd, maar niet echt één specifiek voorbeeld of rolmodel. De belangrijkste les is denk ik om rustig door te blijven gaan, ook als het tegenzit en niet te veel te twijfelen aan jezelf. En dat gewoon goed genoeg is, het hoeft allemaal niet perfect te zijn.
Hoe is het idee voor je blog, Vegetus, ontstaan en wat maakt jou als blogger uniek?
Toen ik startte met Vegetus waren er nog bijna geen andere Nederlandstalige vegan blogs. Ook de VeganChallenge bestond nog niet. Ik heb veel geleerd van Amerikaanse blogs en boeken, zoals die van Isa Moskowitz, en wilde die kennis ook in het Nederlands beschikbaar maken. De kernwoorden van Vegetus zijn positief, toegankelijk en vernieuwend. Je vindt bij ons geen informatie over dierenleed. Dat is een bewuste keus, die informatie staat al op andere sites. Ik wil een veilige plaats bieden waar mensen zich lekker alleen op plantaardig eten kunnen richten. Ik vind het super gaaf om niet-vegan producten zoals kaas, worstenbroodjes en spekkoek te veganiseren, en dan liefst met ingrediënten die je gewoon bij de winkel om de hoek kunt kopen. Zulke goeie ideeën heb ik natuurlijk niet iedere week, dus ik post ook regelmatig onze gewone maaltijden. Verder ben ik wetenschapper van beroep en vind ik het heel belangrijk dat de informatie die ik deel betrouwbaar en goed onderbouwd is.
Hoe is de Vegetus en Gewoon Vegan community ontstaan en heb je tips voor andere bloggers om een groot bereik te creëren?
Ik breng veel tijd door op Facebook (en vroeger op forums) om vragen van lezers te beantwoorden en mensen die recepten en informatie zoeken naar Vegetus (en Gewoon Vegan) te verwijzen. Vegan Facebookgroepen zoals Vegan Nederland en Super Vegans zijn daar heel handig voor. Verder probeer ik altijd zo snel mogelijk antwoord te geven op de comments op mijn blog. Mensen waarderen het dat mijn recepten bijna altijd lukken en dat ik klaar sta om vragen te beantwoorden en problemen te helpen oplossen als die er zijn.
Ik probeer ook goed op te letten waar mensen naar op zoek zijn. Zo is Gewoon Vegan erbij gekomen omdat ik merkte dat er behoefte was aan een toegankelijke website over vegan producten. Gewoon Vegan groeit nu harder dan Vegetus.
Wat zou je fulltime willen gaan doen als geld geen rol zou spelen?
Ik zou best fulltime recepten willen schrijven en mensen helpen om plantaardig te gaan eten. Ik ben nu bezig om een bedrijf op te starten waarmee ik dat in ieder geval een deel van de tijd ook echt kan gaan doen.
Heb je tips, do’s en don’ts voor mensen die graag willen overstappen naar een vegetarische of veganistische lifestyle?
Do’s: richt je vooral op alles wat je nog wél kunt eten. Neem de tijd om nieuwe producten en smaken uit te proberen. Er gaat een wereld voor je open! Ik ben een groot voorstander van geleidelijk omschakelen. De kans is veel groter dat je het op de lange termijn volhoudt dan wanneer je van de ene op de andere dag ‘cold turkey’ je dieet omgooit.
Don’ts: voel je niet te schuldig als het niet altijd lukt om je aan je voornemens te houden. Foutjes maken hoort erbij, en het overkomt zelfs mensen die al jaren vegan zijn nog wel eens. Leer ervan en bedenk hoe je het volgende keer beter kunt doen.
Waar droom je over? Zijn er samenwerkingen waar je op zoek naar bent of open voor staat?
Ik zou het heel tof vinden om bedrijven zoals supermarkten, cateraars en restaurants te adviseren over het uitbreiden van hun vegan assortiment. Misschien dat dat in de toekomst nog op mijn pad komt.
Stel je mag 3 wensen doen. Welke zouden dit zijn en waarom?
Dit vind ik een enge vraag om te beantwoorden, is dat raar? Je legt zoveel vast met concrete wensen. Ik hoop dat ik in de toekomst op een goede manier mijn eigen weg kan blijven gaan, hoe die er dan ook uitziet. Verder wens ik wereldvrede voor mens en dier, lekker veilig en zoetsappig.
Ben je gelukkig?
Niet altijd, maar gemiddeld genomen wel ja. Ik denk overigens dat het niet realistisch is om steeds gelukkig te willen zijn. De mindere tijden horen bij een echt leven, en dat is okay.
Wat is jouw definitie van succes?
Dat je in je levensonderhoud kunt voorzien, werk hebt wat je graag doet, iets bijdraagt aan de samenleving, en genoeg tijd overhoudt voor jezelf, vrienden, familie en leuke dingen.
Gedeeld: een korte samenvatting van mijn proefschrift ‘In Touch with the Dead: Early Medieval Grave Reopenings in the Low Countries’.
Mensen kennen mij van mijn blogs en het vegan wereldje, maar de meesten weten niet dat ik ook archeoloog ben, gespecialiseerd in vroegmiddeleeuwse begraafplaatsen en grafrituelen. Daarom deel ik hier een korte samenvatting van mijn proefschrift ‘In Touch with the Dead: Early Medieval Grave Reopenings in the Low Countries’.
‘In de Vroege Middeleeuwen (450-800 n. Chr.) was het de gewoonte om de doden met veel zorg en rijk uitgerust te begraven. Na de begrafenis bleven de graven vaak niet onaangeraakt liggen, maar werden opnieuw geopend. Men groef een kuil in het graf, doorzocht de inhoud en nam een deel van de grafgiften en mogelijk ook botten mee.
Archeologen interpreteren dit vaak als grafroof, een economisch gemotiveerde, criminele praktijk. Het promotieonderzoek van Martine van Haperen laat echter zien dat er meer aan de hand was. Ze bestudeerde ruim 1300 graven uit 11 grafvelden in Nederland en België. Het bleek dat de gravers veel objecten achterlieten en zich primair richtten op mannengraven die naar verhouding minder waardevolle spullen bevatten. Er werden specifieke groepen objecten meegenomen met een belangrijke symbolische betekenis voor het grafritueel en de vroegmiddeleeuwse samenleving als geheel. Het hoge percentage heropende graven (gemiddeld 41%) suggereert dat het hier gaat om een sociaal geaccepteerde praktijk.
Van Haperen betoogt dat het openen van graven onderdeel was van de normale omgang met graven. Er zou bijvoorbeeld sprake geweest kunnen zijn van een cultus van voorouderrelieken, vergelijkbaar met de cultus van heiligenrelieken in de kerk, die in dezelfde periode ontstond. Ook kunnen heropeningen gebruikt zijn om de angst voor onrustige doden te bezweren.
Dit onderzoek is niet alleen relevant voor de studie naar de Vroege Middeleeuwen, maar biedt ook interessante ingangen om na te denken over moderne begrafenisrituelen en hoe wij met onze overledenen omgaan.’
[separator]
