Hoi! Mijn naam is Ashley, ik ben 22 jaar. Sinds mijn 19de ben ik veganist. Een veganistische levensstijl is voor mij inmiddels zo normaal geworden, dat ik het als vanzelfsprekend zie. Toch is het niet zo vanzelfsprekend als dat het lijkt. Ik ben namelijk de enige in mijn familie die geen vlees eet. Ondanks dat ik dit zelf niet als een probleem ervaar, kan ik mij voorstellen dat er mensen zijn die het lastig vinden om ‘anders’ te zijn dan hun familieleden en daarom de stap naar veganisme niet durven te zetten. Daarom deel ik in deze blogpost een aantal handige tips met jullie en vertel ik hoe mijn weg naar veganisme er uit heeft gezien.
Sta voor je eigen idealen!
Ik ben altijd al eigenwijs geweest. Als iemand iets op een bepaalde manier deed, deed ik precies het tegenovergestelde. Leren fietsen zonder zijwieltjes heb ik mijzelf aangeleerd, omdat ik dat zelf wilde doen 😉 . Ook op het gebied van eten wilde ik mijn eigen keuzes gaan maken. Toen ik 9 jaar was wilde ik vegetariër worden, omdat ik mij niet fijn voelde bij het idee dat ik dode dieren moest eten. Helaas vonden mijn ouders dit toen geen goed idee. Zij dachten dat het slecht voor mijn ontwikkeling zou zijn, en bovendien vonden ze het lastig. Ondanks dat ik vlees uit mijn maaltijden sorteerde en de vleeswaren van mijn brood afhaalde, gaven mijn ouders niet toe. Daarom besloot ik mijn (eerste) poging op te geven. Toch ben ik vol blijven houden en uiteindelijk op mijn 14de alsnog vegetariër geworden. Ik liet mijn ouders inzien dat ik dit écht graag wilde, waardoor ik hen uiteindelijk heb kunnen overtuigen.
Maak het niet te ingewikkeld.
Voor mijn ouders was het vooral in het begin wennen dat ik geen vlees meer at. Omdat ik als enige vegetariër was, werd er voor mij een apart pannetje met eten gekookt. Gelukkig ontdekten mijn ouders dat het niet lastig was om een gerecht te maken zonder vlees. Aten zij iets met gehakt? Dan kochten zij voor mij vega gehakt. Gingen we barbecueën? Dan kochten ze vegaburgers voor mij.
Voor veel producten zijn inmiddels plantaardige alternatieven te vinden (denk aan sojayoghurt, plantaardige melk, vegan kaas etc.) Mijn tip is dan ook om zeker in het begin bij de basis te blijven en om te kijken naar hoe je de maaltijden die je al at kunt ‘veganizen’. Laat zien dat veganisme niet ingewikkeld is!
Accepteer en laat los.
In de jaren daarna ben ik mij meer gaan verdiepen in de ethische aspecten van een vegetarisch eetpatroon. Hierdoor ben ik er achter gekomen dat de ei- en zuivelindustrie niet zo duurzaam waren als dat ik dacht. In de jaren dat ik vegetariër was, stond ik hier niet bij stil. ‘Gewoon’, omdat ik simpelweg niet anders wist. Toch heeft het een aantal jaren geduurd voordat ik veganist werd. Dit kwam vooral doordat mijn familie veganisme als iets extreems zag.
Toch kon ik het niet langer over mijn hart verkrijgen om dierlijke producten te consumeren zonder mij hier schuldig over te voelen. Daarom besloten mijn moeder en ik een compromis te sluiten. De maaltijden die ik zelf bereidde (ontbijt, lunch, tussendoortjes) maakte ik veganistisch, en de avondmaaltijden waren vegetarisch. Hierdoor hoefde mijn moeder niet anders te koken dan voorheen en at ik meer plantaardig.
Ondanks dat ik liever volledig veganistisch wilde leven, kon ik accepteren dat dat er op dat moment niet inzat. Door een verleden met een jarenlange eetstoornis werd er altijd goed op mijn eetpatroon gelet, en ik kon mij voorstellen dat alle dierlijke producten uit mijn eetpatroon schrappen als iets eetgestoords werd gezien. Daarom besloot ik te accepteren dat ik niet volledig veganistisch kon leven op dat moment.
Mijn tip: accepteer dat verandering tijd kost. Zowel bij jezelf als bij jouw omgeving. Het aannemen van een nieuwe levensstijl is en blijft een grote verandering en hoeft niet van de één op de andere dag plaats te vinden. Ook kleine stapjes tellen!
Leer & inspireer!
Langzaam maar zeker verving ik meer dierlijke producen door plantaardige varianten en ben ik volledig veganistisch gaan eten. Doordat het een langzaam proces is geweest, voelde het niet als iets extreems en kreeg ook mijn familie de tijd om aan mijn nieuwe levensstijl te wennen. Daarnaast kookte en bakte ik veganistische maaltijden om hen te laten zien dat je ook als vegan genoeg lekkere en voedzame dingen kunt eten.
Als mijn moeder boodschappen deed, dan maakte ik lijstjes met veganistische producten zodat zij niet alle etiketten in de winkels hoefde te lezen. Als er een verjaardag was, stelde ik voor om een plantaardige taart te maken. Als mijn familie ’s avonds een gerecht met dierlijke producten at wat niet makkelijk te ‘veganizen’ was, dan kookte ik voor mijzelf.
Tip: laat zien dat je als vegan genoeg mogelijkheden hebt en neem zelf initiatief. Als je opgroeit in een gezin waarin veganisme (of zelfs vegetariër zijn) niet de standaard is, zul je moeten accepteren dat jij hier soms alleen in staat. Kook lekkere maaltijden voor jezelf en zie het juist als een mooie uitdaging om anderen te inspireren wanneer de rest iets anders eet.
Was het dan nooit lastig om de enige veganist in jouw omgeving te zijn?
Lastig heb ik het nooit gevonden. Ik sta volledig achter mijn levensstijl en ik wil nooit meer anders. Natuurlijk heb ik wel situaties meegemaakt waarvan ik had gehoopte dat het anders was gegaan. Toen er met een familiedag een catering werd geregeld en tegen mij werd gezegd ‘neem je eigen eten maar mee’ vond ik dat natuurlijk jammer. Toch probeer ik dit soort situaties tot iets positiefs om te zetten. Ik heb toen bijvoorbeeld lekkere vegan sushi gemaakt. Ik kreeg van een aantal mensen zelfs de vraag waar ik die sushi toch vandaan had gehaald, omdat zij dat ook wel hadden gewild .
Inmiddels woon ik samen met mijn lieve (vegan!) vriend en hebben wij een volledig vegan huishouden. Voor mijn familie en vrienden is het inmiddels normaal geworden dat ik vegan ben. Wanneer ik bij mijn moeder thuis ben, kookt ze veganistisch en als ik uiteten ga met vrienden zoeken we een restaurant uit met zowel dierlijke als plantaardige opties. Ik probeer los te laten dat mijn familie en vrienden ervoor kiezen om niet veganistisch te leven, en ik focus me vooral op mijn eigen proces.
Ik ben overtuigd van mijn eigen idealen en zal daar altijd achter staan. En ik hoop daarmee anderen uiteindelijk te kunnen inspireren om hetzelfde te doen.
Liefs,
Ashley
PS: Genoten van dit gastblog? Laat het ons dan weten! Lieve mails voor Ashley worden direct doorgestuurd.
Vanillary Parfum kost €25,00 voor 30ml en is online te koop (
